Afscheid van Koh Tao en het einde van een lange reis / Goodbye Koh Tao and the end of my ‘Into the world’

–Scroll down for English—

Ik val meteen met de deur in huis. Naast het behalen van mijn certificaat als reddingsduiker had ik een tweede en nog veel grotere reden om te vieren. Iets wat zich al weken op de achtergrond afspeelde is plots heel duidelijk en concreet geworden. Vanaf 1 augustus ga ik terug aan de slag als Supply chain Manager voor OsteCompagniet/Tine in Oslo. ‘An offer you can’t refuse’ werd mij gezegd en een unieke kans om terug te gaan naar een job die ik zowel tijdens als nadien heel erg heb weten te appreciëren op vele vlakken. Dat betekent ook dat het einde van een hele grote unieke reis plots heel snel in zicht komt en harde realiteit wordt maar daar had ik natuurlijk al enige tijd rekening mee gehouden. Op de duikschool was iedereen al overtuigd dat ik zou blijven, ik werd al vaak aan klanten voorgesteld als divemaster trainee. De gevoelens waren dus een beetje gemengd toen ik het nieuws vertelde dat ik plots het eiland zou verlaten en huiswaarts zou keren.

Het was nog bijna 1,5 maand tot ik effectief in Noorwegen terug werd verwacht maar wilde nu toch wel als de bliksem naar Belgie om zoveel mogelijk tijd met vrienden en familie te kunnen doorbrengen. Eens ik de job officieel aanvaard had en ik mijn contract had gekregen boekte ik een rechtstreekse vlucht van Bangkok naar Brussel en slechts enkele dagen later zou ik voet op belgische grond zetten. Maar eerst had ik nog enkele dagen om afscheid te nemen van Koh Tao en al mijn nieuwe duikvrienden. Dat werd uiteraard gedaan met enkele duiken en het waren enkele absolute toppers om mee af te sluiten.

Een duik die met absoluut niets te vergelijken valt was een UV-nachtduik, een duik waar je dus in het donker in het water springt voorzien van een UV-lamp in plaats van de ordinaire lampen. Met behulp van een extra lens voor je duikmasker kom je plots in een compleet nieuwe wereld terecht die je anders nooit kan waarnemen. De koralen veranderen in de meest kleurrijke, fel-fluorescerende voorwerpen die ik ooit gezien heb en lijken zelfs licht te geven. Doorschijnende krabben en garnalen van slechts millimeters groot komen tevoorschijn en de meest gekke planktonwezentjes worden aangetrokken door de UV-stralen, een waar spektakel. Verder leerde ik ook hoe sommige vissen geen UV-licht kunnen waarnemen en leken te slapen. Pas toen ik heel zachtjes door het water bewoog en ze lichtjes op de kop tikte werden ze wakker en zwommen ze er heel snel vandoor. Een duik die bijna 70 minuten duurde en toch ruim onder de 20 meter diep ging, mijn regulator viel bijna uit mijn mond van verbazing. Deze duik moet zeker in de top 5 van mijn intussen 83 gelogde duiken staan.

Normaal gezien zou dit mijn laatste duik worden maar de dag nadien gingen ze uitzonderlijk eens naar het oosten van het eiland waar enkele duiksites liggen met grotten en passages waar bijna geen enkele duikschool naartoe gaat. Dit kon ik natuurlijk toch niet laten liggen. Ik mocht met de grote jongens mee, 2 ervaren divemasters, en deed er nog 2 fantastische duiken bij. Ze lieten me door de kleinste gaatjes en grotten zwemmen maar deed dat met verve, een fantastische afsluiter.

De dag nadien was het dan toch echt over met de pret en nam ik de boot en bus naar de thaische hoofdstad. Mijn laatste dag in Thailand bracht ik shoppend door in een van de grootste winkelcentra in Bangkok nadat ik ’s ochtends eerst was langsgegaan bij een tailor waar ik op maat een pak liet aanmeten. Mijn onbestaande kledingkast is nu wel toe aan een upgrade, zeker als ik straks weer netjes aan een bureau moet zitten. Met behulp van twee vriendelijke indiërs kon ik kiezen uit tal van stofjes, binnen- en buitenkant, aantal knoppen, zakken enzov. Ze namen alle maten en ik onderhandelde er voor dezelfde prijs nog 2 overhemden en een das bij. Aan het einde van de dag kon ik het komen passen en zouden ze de laatste afwerkingen doen. Zo gezegd, zo gedaan, 9u later stond ik leeggeshopt met de handen vol weer bij de tailor waar ik strak in het pak werd gezet. Helemaal tevreden met alle aankopen zakte ik af naar de luchthaven. Het was nog even spannend om alles netjes in mijn reiszak te krijgen en na een laatste diepe zucht met het besef dat het grote avontuur voorbij is stap ik het vliegtuig op. De vlucht zou ruim 12 uur duren maar tot mijn grote blijdschap had ik de twee beste buren die je kan hebben op een lange afstandsvlucht, namelijk helemaal niemand. De benen konden gestrekt worden, zelfs neerliggen was een optie, extra kussentjes en dekentjes waren voorhanden dus ik kon het me niet beter wensen. Ik vierde met een dubbele gin-tonic, een laatste thaische maaltijd en zette maar een filmpje op. Die laatste lange vlucht bleek dan toch zo slecht niet te zijn. Na enkele uren slapen en nog een filmpje zakten we door een dik grijs wolkendek. Een ontzettend groen landschap doemde op, de heimat was in zicht maar ik slaakte een deprimerende zucht toen ik zag in wat voor een koud, grijs en nat landschap mijn thuisland niet bedekt was. Ik dacht dat het hier zomer zou zijn? Na een zachte landing drong het lichtjes maar nog niet helemaal (de echte klop zou pas een week later komen) tot mij door. Ik was terug in Belgie. Ik was terug thuis. Dat grote onbeschrijfelijke avontuur is nu echt ten einde. Geen realiteit meer, vanaf nu een herinnering…

DSCN7085 (Kopie)

UV night dive

DSCN7089 (Kopie)

Nieuwe duikplaatsen om te ontdekken /

New dive sites to discover

DSCN7091 (Kopie)

Van shoppen in Bangkok krijg je honger /

Bangkok shopping makes you hungry

DSCN7092 (Kopie)

En uiteraard verplaatsen we ons met een tuk-tuk /

Risking my life in a tuk-tuk

DSCN7100 (Kopie)

Van wereldreiziger… /

From world traveler…

DSCN7096 (Kopie)

… naar supply chain manager /

… to Supply chain manager

DSCN7105 (Kopie)

Toch niet helemaal dolenthousiast om op het vliegtuig te stappen/

Not looking that much forward to get on the air plane…

DSCN7111 (Kopie)

Ik en mijn vriendelijke buren / Me and my neighbours

DSCN7112 (Kopie)

Klaar voor een lange vlucht / Ready for a long flight

–English version—

I will get straight to the point. Besides celebrating my rescue diver certification I had a second, much bigger reason for celebrating. Something which had been going on on the background for several weeks was now official. As of 1 August I will go back to work again as a Supply chain Manager for OsteCompagniet/Tine in Oslo. Some said it is ‘an offer you can’t refuse’ but it is a unique opportunity to go back to a job which I learned to appreciate a lot for many reasons, both when I was still working as when I started traveling. Once I had the job officially confirmed I booked a direct flight from Bangkok to Brussels and just a couple of days after I would set foot on Belgian soil again. But first I still had a couple of days to say goodbye to Koh Tao and all my dive buddies. And there is of course no better way to do that than some awesome dives. One of those dives was a UV night dive where you use UV torches instead of regular ones. I had never seen anything like this before. All corals turn into extremely bright fluorescent colors and even seem to lighten up in the dark. Glass shrimp and crabs of just millimetres big come out at night and the weirdest plankton creatures are attracted by the UV light and dance around your torch. I noticed that there are some fish that could not see the UV light and seemed to be asleep. It was only when I slowly moved through the water that I could even tap their heads and then they would wake up and swim away as fast as they could. Our dive time was close to 70 minutes and we reached well below 20 metres and I was amazed every single moment. This dive must be in my top 5 of now already 83 logged dives.

Normally this would have been my last dive but the following day they were going to the other side of the island where there are some dive sites which are rarely visited with some interesting caves and swim-throughs. An opportunity I could not ignore and I signed up for 2 more dives. I went diving with the big boys, 2 experienced dive masters, who challenged me to go through the smallest holes and caves, a great way to end my diving (for now).

The following day the fun was really over and I took a bus and boat to Bangkok. I spent my last day in Thailand shopping in one of the biggest malls in Bangkok after I visited a tailor in the morning to measure up a brand new suit. My inexistent clothing closet could use an upgrade, especially if I will soon be sitting nice and tidy behind a desk again. Two friendly Indians helped me pick between all textiles, inside, outside, number of buttons, pockets etc. They took all measurements and for the same price I negotiated two more shirts and a tie as well. At the end of the day I would come by for the final fitting. 9 Hours later I was done shopping and arrived at the tailor with my hands full of bags. The suit fitted perfectly and satisfied with my purchases I went down to the airport. It was a bit of a struggle to get everything into my travel bag and with a last deep breathe I realised my big adventure was over when I boarded the air plane. It was a 12 hour flight but I was very happy to have the best neighbours you can imagine having on a long distance flight, and that is nobody at all. I could stretch my legs, even lay down, had extra pillows and blankets available I could not wish for anything more (maybe getting a free upgrade to business class). I celebrated with a double gin-tonic and a last Thai meal while enjoying a movie. This last long flight did not seem to be that bad after all. After some hours of sleep we descended through a thick pack of clouds and suddenly I saw a dark green familiar landscape coming up. I got a bit depressed when I noticed, the cold, they grey and the rain. I thought it would be summer over here? After a soft landing I only slightly realised it (it would hit me a lot harder after 1 week). I was back in Belgium. I was back at home. The big indescribable adventure has now really ended. From now on it was no more reality. From now on it is a memory…

 

8 thoughts on “Afscheid van Koh Tao en het einde van een lange reis / Goodbye Koh Tao and the end of my ‘Into the world’

  1. Ha Bert, ik heb geweldig genoten van al je prachtige verhalen! Je hebt me mee op reis genomen naar al die prachtige plekken op de wereld. Het is ongelooflijk wat jij en Paulien samen hebben ondernomen. Dat neemt niemand jullie meer af. Zoveel ervaringen en belevenissen neem je voor altijd mee in je hoofd en hart en natuurlijk heb je altijd de foto’s en films nog! 😃
    De wereldreis is voorbij en je gaat weer terug naar het prachtige Noorwegen!! 💚 Ik wens je heel veel plezier en succes daar!

    • Dag Jannie, dank voor de vele lieve woorden en steun die ik(wij) altijd uit Schoonrewoerd mochten ontvangen, het was altijd weer kijken wie het snelst zou reageren op een nieuwe blog, jij of Karen. De ervaring neemt niemand ons meer af en vanaf nu is het een herinnering, hopelijk kan ik er heel lang op teren. Nu begint inderdaad een nieuwe hoofdstuk, dat wordt zoals altijd vast een beetje met vallen en opstaan. Jullie zullen altijd welkom zijn in Oslo.

      • Helaas moesten we dit jaar vanwege mijn gebroken enkel Noorwegen overslaan….maar als we er heen gaan komen we je zeker opzoeken! Als jij in Nederland bent ben je ook van harte welkom in schoonrewoerd! Ha det ! 🙂

  2. Hoi lieve Bert! Wat een mooi laatste bericht. Jammer dat de reis over is, maar je gaat nu weer andere toffe dingen beleven in Oslo en hebt ook nog eens een supergoede baan, dat maakt het einde van de reis wel weer een beetje goed denk ik.

    Dat pak staat je supergoed, echt heel erg mooi, ook de kleur!!

    Ik wil nog reageren op je laatste mailtje, maar time flies en dan komt het er weer even niet van. Anyway, het gaat sowieso nog gebeuren 🙂

    Maandag is het al zover… ben je er een beetje klaar voor? Als een broodtrommel aangeschaft? 😛 Ik wil je heeeel veel succes EN PLEZIER wensen op je eerste werkdag!! Dikke kus van je (ex)schoonzus! X

    • Hej lieve exschoonzus (wat een woord). Het is inderdaad jammer dat het nu ten einde is maar dat is natuurlijk onvermijdelijk, ik heb in ieder geval iets moois om op terug te blikken. Nu wordt het inderdaad weer een nieuw hoofdstuk Oslo, het zijn nu mijn eerste dagen hier. Ik vind het best nog heel onwennig en spannend hoe alles hier zal verlopen. We zullen zien…

      Die eerste werkdag komt nu inderdaad heel dichtbij, eigenlijk heb ik er nog niet veel over nagedacht en is die baan nog het minste van mijn zorgen. Het zal wel vermoeiend worden en heel veel nieuws en nieuwe indrukken (ook mijn noors moet weer op punt gesteld worden) maar dat loopt wel weer los. Euh.. Ik heb nog geen broodtrommel, ik neem de eerste dagen wel gewoon lunch op het werk, daarna kan ik weer werk maken van mijn ‘matpakke’.

  3. “tot mijn grote blijdschap had ik de twee beste buren die je kan hebben op een lange afstandsvlucht, namelijk helemaal niemand”
    🙂

    Geen zin om van deze site een soort dagboek te maken waar je je Noorse avonturen op kwijt kan?
    ‘k Ga het wel missen, die inkijk op plekken aan de andere kant van de aardbol die je via je posts gaf.

    Veel succes daar in Oslo & tot gauw!

    • Thx vr de vele support en de clevere opmerkingen die je er met je arendsogen altijd wel wist uit te vissen, een aandachtig lezer, me dunkt 😉

      Mss dat ik wel nog eens een blogpost maak, zeker 1 blog over het ‘after-life’ na de reis en wat dat zoeen beetje doet met eens mens om na lange tijd terug thuis te zijn en weer de eerste indrukken. Soms eens een kleine blog over Oslo zou zeker kunnen, de vraag is alleen als ik hier wel voldoende zal beleven of interessants te vertellen heb. Het wordt een beetje sleep.eat.work.repeat.

Leave a Reply to Lander Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *