De beslissing! / The Decision!

Scroll down for English.

Als je in het buitenland woont, waar je je thuis voelt maar ook nog vaak dat tikkeltje vakantiegevoel hebt dan hoef je niet meteen op vakantie of op reis. Je leven is op dat moment je vakantie en alles is één grote reis. Je bent nog steeds elke dag in een ‘vreemd’ land, je bent nog steeds ‘de buitenlander’ en je wordt nog steeds dagelijks geconfronteerd met een cultuur en een taal die anders is dan waarmee je bent opgegroeid. Dat blijft hetzelfde als je nu 1 of 5 jaar in het buitenland woont, als je studeert in Molde, of als je werkt in Oslo.

We hebben Molde, na 3 jaar, in september 2013 achter ons gelaten om naar Oslo te verhuizen. Nadat al onze Noorse en internationale vrienden terug naar het thuisfront verhuisden was er niet veel leven meer in de brouwerij van fjorden, bergen en prachtige landschappen. De tijgerstad had ons iets meer te bieden, vooral werkgelegenheid dan. Het mooie uitzicht in Molde ging onze huur niet betalen noch onze magen vullen. Naar Oslo verhuizen was een hele goede keuze en had tal van voordelen die we in Molde begonnen te missen. Eindelijk wonen we in een stad waar er iets te doen is op elke dag van de week, waar je op zoveel leuke plekken kan uiteten dat je er moddervet zou van worden. Wonen in Oslo is misschien wel duurder dan in Molde, maar boodschappen doen is plots veel leuker en goedkoper geworden. En een tripje met de metro naar ‘de ghetto van Oslo’, oftwel Grønland, is altijd een beetje avontuur maar voor én goedkoper, én veel betere kwaliteit van groente en fruit hebben we dat er graag voor over. Hier leer je ook dat dragon fruit niet zo spannend is als het klinkt en dat ice cream fruit helemaal niets met ice cream heeft te maken. Maar we weten nu wel wat cherimoyas en pitahayas zijn.

Dan heb je plots een baan, moet je plots elke dag vroeg opstaan (hoera!) en ben je plots vertrokken voor een carrière van minstens 40 jaar. Of zo lijkt het toch. Toegegeven, het is wel leuk om opeens dat eerste loon te krijgen. Alleen jammer dat het tweede, het derde en het vierde loon niet zo spannend meer is. De eerste werkmaanden zijn vooral vermoeiend geweest en leer je meer dan in een masteropleiding van twee jaar aan een hogeschool-universiteit die dan nog gespecialiseerd is in het vakgebied waarin je gestudeerd hebt. Iets later komt dan de dagelijkse sleur opduiken. Opstaan, eten, werken, eten, slapen enz. Om van het huishoudelijke en het aan ons zelf verplichte sportieve nog maar te zwijgen.

We hebben het zeker en vast naar onze zin hier in Oslo maar al snel merkten we dat ook de Noorse hoofdstad niet al onze behoeften kan bevredigen. Er blijft een gevoel van twijfel en onzekerheid hangen. Is dit echt wat we willen? Willen we hier gaan settelen en alles opbouwen wat men nodig heeft om gelukkig te zijn? Hebben we hier alles om gelukkig te zijn? Zijn er toch niet een aantal mensen in België en Nederland waar we meer van houden dan we beide toegeven en toch wel een deel van ons leven willen mee delen?

Al jaren dromen we van reizen, de wereld zien, onderweg zijn, avontuur opzoeken. Dat hebben we drie jaar lang gedaan in Noorwegen. Rijdend, varend en liftend hebben we duizenden kilometers afgelegd tussen Stavanger en Tromsø. Maar we willen meer, we willen langer, en we willen vooral veel verder weg. En een keer een iets warmer klimaat dan in Noorwegen zou ook wel eens aangenaam zijn…

In 2015, dan zijn we weg!

De Noorse winter, als die zich nu in Kristiansand of in Kirkenes afspeelt, doet een mens nadenken. De duisternis en de koude houden je gezellig binnen met een dekentje, een kaarsje, en vooral heel veel cocktails (nu lijkt het alsof we beiden een alcoholprobleem hebben). Je hebt de tijd om luidop over reizen te dromen en te praten en dan kom je tot het volgende; de ene wil graag naar Antarctica, Noord-Korea en 10 dagen op een trein zitten die door Siberië rijdt (wtf?). De ander wil graag naar Australië en wil vooral veel beestjes zien, kleine en grote. Twee keer raden wie Bert en wie Paulien is. Op een nuchter en rationeel moment beseften we dat deze dromen eigenlijk bullshit zijn. Bullshit in de zin van, dit hoeven geen dromen te zijn, dit kan gewoon werkelijkheid worden. Een rekensommetje was snel gemaakt. We sparen elk meer dan dat we in Nederland of België zouden verdienen. Dat maandelijkse bedrag is dan nog steeds groter dan een gemiddeld budget om een maand op reis te gaan dus we zouden heel gemakkelijk een jaar kunnen reizen zonder onze bankrekening helemaal leeg te roven. Na wat research had Paulien de perfecte reis naar Antartica gevonden met vertrek in Ushuaia en aankomst in Kaapstad. Die begint eind februari en duurt ongeveer 2 maanden. Mijn contract loopt tot 10 januari 2015 dus dat zou heel goed kunnen passen. Dan hebben we ongeveer een maand in Zuid-Amerika vooraleer op de boot richting de zuidpool te springen. Deze reis heeft een beperkt aantal plaatsen en is 1 jaar op voorhand vaak al volgeboekt, dus er moest beslist en geboekt worden. Het idee is ontstaan in december dus we hadden nog wel enkele weken bedenktijd. Gaan we dit echt doen? Is dit wel verstandig voor onze carrière? Dan moeten we ook komend jaar zoveel mogelijk sparen en alles zo goed mogelijk voorbereiden. Het is nu of nooit. We verdienen geld, we hebben geen kinderen, geen huis, geen auto, geen meubels, geen hond, geen kat of weet ik veel wat. Niks of niemand die ons bindt of tegenhoudt. In januari hebben we geboekt en de betaling in orde gebracht. Toen was het beslist; in 2015, dan zijn we weg!

bark 2
Picture by Rob Gonsalves

When you are living abroad, where you feel at home but where you also feel like on holiday at the same time, you do not always have the need for holidays or travel. Life at that time is like one big holiday and everything is one big journey. Every day, you are still in a ‘strange country’, you are still ‘the foreigner’ and you still get confronted with a culture and language which is different than the one you grew up with. That stays exactly the same, whether you are living abroad for 1 or 5 years, whether you are studying in Molde, or working in Oslo.

In September 2013, Paulien and I left Molde after 3 years and moved to Oslo. All our norwegian and international friends moved back to where they came from after their studies and there was not much more in Molde anymore than fjords, mountains and great views. The norwegian capital had more to offer us, especially employment. Although we both like Molde a lot, the great view from our apartment would not pay for the rent or get food in our stomachs. Oslo seemed like a good option; much more action and cultural life, many more nice places to go out for dinner and easier to travel to Belgium or the Netherlands. Living Oslo is more expensive than Molde, but grocery shopping became a lot more fun and cheaper as well. Taking a trip by subway to ‘the ghetto of Oslo’ or Grønland is always a mini-adventure. But for much better, much more and even cheaper groceries it is totally worth it! Here you learn that dragon fruit is not as exciting as it sounds and that ice cream fruit has nothing to do with ice cream. But now at least we know what cherimoyas and pitahayas are.

Then you suddenly have a job, you have to get up early every day (hooray!) and before you know it you are starting a career which will last for minimum 40 years. That is what it looks like at least. Although I must admit, getting the first pay check was quite exciting. Too bad that the second, third and fourth pay check is not as exciting anymore as the first one. The first two months working were exhausting like hell and you learn more than studying for two years at a university college which is specialised in the field of study of the degree you are taking. Shortly after, everything is becoming routine and every week looks the same. Get up, go to work, eat, sleep, repeat. Not even mentioning household activities and exercise (got to keep this temple in shape!).

We definitely like it here in Oslo but we also realise that Oslo can not satisfy our needs. There is still doubt and uncertainty. Is this what we want? Is it here we want to settle down and build up a life? Now already? Do we have everything here to make us happy? Are there no people in Belgium and the Netherlands that we miss and love more than we admit and actually want to share a part of our lives with?

Already for many years we are dreaming of travelling, seeing the world, being on the road, seek for adventure. We did this for three years in Norway. We drove, sailed, hitchhiked thousands of kilometers between Stavanger and Tromsø. But we want more, we want longer, and most of all we want much further away. And a somewhat nicer climate than in Norway would not be bad either…

In 2015, we are out of here!

Norwegian winter, being it in Kristiansand or Kirkenes, gives a man time to think. Darkness and cold keeps you inside with a blanket and a cup of tea (or something stronger than that) and you have the time to talk about one’s dreams and desire for travelling the world. Then you come to the following conclusion; one wants to go to the Antarctics, North-Korea, and sit on a train for 10 days going through Siberia (wtf?). The other one wants to go Australia and see a lot of wildlife, both small and big. Guess twice who’s Paulien and who’ Bert. Being rational and sober (not sure about the last part) we realised that these dreams can become reality if you just have the balls to go for it. An easy calculation learned us that we both were making and saving enough money to be able to travel for one year without returning home completely broke. After some research, Paulien found the perfect trip to the Antarctics going from Ushuaia, Argentina to Cape town, South Africa. That trip starts at the end of February and my contract goes out in January which means that we would have approximately one month in South-America before taking the boat to go to the south pole. This is a trip with very limited spots and is often fully booked one year from before. We started thinking about this in December 2013 so we still had some time to think it through before booking the trip. Are we really going to do this? Is it a good idea for our careers and CV? It means we would have one year to prepare and save as much money as possible. It is now or never! We earn good money (thank you Norway), we have no children, no house, no car, no furniture, no loan from the bank, no dog, no cat, no nothing. Nobody or nothing binding us or stopping us. We booked and paid the sailing trip to the Antarctics. Then we realised; In 2015, we are out of here!

2 thoughts on “De beslissing! / The Decision!

  1. Hoi Paulien en Bert,

    Inderdaad, nu of nooit! Van zoiets tofs zul je echt geen spijt krijgen. Heel veel plezier en succes en de updates/belevenissen die de blog niet halen hoor ik wel via Karen 😉

    Groetjes,
    Nicole

    • Wat leuk om ook een berichtje te krijgen van iemand die ons misschien niet zo goed kent 😀 Ik hoop dat je onze blog gaat volgen en ik zal beloven dat we toch zo veel mogelijk online proberen te zetten!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *