—Scroll down for English–

Ons ‘Duits’ avontuur is dan wel ten einde maar we zitten nog steeds in Namibie natuurlijk. Na ons goed hart getoond te hebben in Luderitz rijden we naar Keetmanshoop waar we bij een boer op de camping gaan staan en ons tentje opzetten. Deze boer heeft enkele leuke poesjes gered toen ze nog jong waren en heeft nu 4 flinke cheetahs of jachtluipaarden op zijn domein rondlopen. Deze hebben twee keer 14 hectare voor zich waar ze de hele dag rondlopen maar komen elke dag rond 4u een lekker hapje halen. We mochten mee de weide binnenstappen en dat moet je mij geen twee keer zeggen. Tot nu toe hadden we al leeuwen en luipaarden gezien maar nog geen jachtluipaarden dus ik vond het fantastisch om deze kerels van zo dichtbij te kunnen zien. De jongere exemplaren halen snelheden rond de 120 kilometer per uur en zijn daarmee de snelste landdieren op aarde.

Kolmanskop, Etosha en Sossusvlei zijn enkele hoogtepunten van Namibie en de volgende ochtend reden we naar nog zo een ander hoogtepunt; de Fish River Canyon. Deze kloof is na de Grand Canyon in de Verenigde Staten de grootste ter wereld en is ongeveer 160 km lang, soms 27 km breed en maximum 550 meter diep. Bij dit soort bezienswaardigheden ben ik snel bang teleurgesteld te worden omdat ik het mij vaak allemaal iets groter en fantastischer voorgesteld had zoals bijv. De Eiffeltoren in Parijs. Maar hier moet ik toegeven; ik was onder de indruk, het was een wereldlijks uitzicht. Paulien en ik wilden hier oorspronkelijk 5 dagen komen wandelen en 85 km door deze canyon afleggen maar jammer genoeg moet je met minimum 3 personen zijn om je hiervoor (lang op voorhand) aan te melden. Meer dan van het uitzicht genieten kunden we hier dus niet doen. Dan maar naar Ai-Ais rijden waar natuurlijke warmwaterbronnen zijn en even in het zwembad springen.

De volgende ochtend vonden we de tijd rijp om afscheid te nemen van Namibie en terug te gaan waar we 3 maanden eerder een beetje ons hart verloren; Zuid-Afrika. We rijden die dag 500 kilometer naar het oosten en komen langs de meest knullige grenspost van zuidelijk Afrika. Kilometers in elke richting is er niets of niemand te bekennen en in het midden van de woestijn staat dan een kantoor van de douane en een hefboom die de weg blokkeert. We laten onze paspoorten stempelen door de douane en springen onze auto in. De politie, de douane en een andere ambtenaar (ze waren met z’n 4, net genoeg om te kaarten) zaten buiten aan een klein tafeltje een of ander kaartspel te spelen. Ze waren niet gehaast om ons te helpen en maakten eerst rustig hun kaartspelletje af. Zo hebben we toch enkele minuten op de grens staan wachten vooraleer we Zuid-Afrika binnen konden rijden. Alleen in Afrika zegt men dan…

Paulien en ik wilden nog 1 keer op safari vooraleer we helemaal terug naar Kaapstad reden en velen hadden ons het Kgalagadi Transfrontier park aangeraden, vooral bekend omdat je er gemakkelijk leeuwen en andere katachtigen kan zien. Het klinkt helemaal fantastisch maar na een teleurstellende dag door dit zuidelijke deel van de kalahari-woestijn hebben we het park meteen verlaten. We hebben wel prachtige gemsbokken gezien samen met een kudde gnoes, springbokken en enkele mooie grote struisvogels maar niet de leeuwen of de luipaarden waarop we gehoopt hadden. We troosten ons met een mooi ritje door de rode duinen en prijzen ons gelukkig met de prachtige sterrenhemel waar we dag in dag uit onder slapen.

Mede doordat we niet langer in het Kgalagadi park zijn gebleven hadden we nu extra tijd om nog iets anders te doen. Het meest interessante vonden we het Augrabies nationaal park bij de Oranjerivier en de watervallen. Hier konden we doen wat we het liefst doen en het beste kunnen; een leuke wandeling maken en wijn proeven. In deze streek wordt namelijk 10% van alle wijn in Zuid-Afrika geproduceerd. Ik vind het belangrijk om soms ook iets te leren over de cultuur van een land, zeker als het met eten en drinken te maken heeft.

We waren nu 82 dagen onderweg met de volvo sinds we vertrokken zijn uit Kaapstad. Duizenden kilometers gereden, duizenden dieren gezien en duizend leuke dingen gedaan. Na een vierde lekke band hersteld te hebben hadden we ontzettend veel zin om terug naar Kaapstad te gaan en terug bij onze vrienden ‘de Buckles’ te gaan kuieren. We leggen op 1 dag 900 kilometer af en zien het landschap drastisch veranderen. Het is nu lente in Zuid-Afrika en rijden langs het Namakwa Nationaal park waar alle bloemetjes beginnen te bloeien. Het kale en dorre landschapp ligt nu achter ons en we rijden door een groener wordend landschap met overal paarse, oranje en gele bloemen. 50 Kilometer voor onze bestemming hebben we uitzicht op iets wat we al eerder gezien hebben; de Tafelberg! Kaapstad komt nu dichterbij en ook hier hebben we lang naar uitgekeken. Maar tegelijkertijd komt het besef dat onze fantastische reis door Afrika er bijna op zit…

  

Jachtluipaarden bij Keetmanshoop / Cheetahs at Keetmanshoop

Een kokerboom bij de ‘Giants playground’ / Quiver tree at ‘Giants playground’

Fish river canyon

Warmwaterbronnen bij Ai-Ais / Warm water pool at Ai-Ais

Gnoes / Wildebeest in de Kgalagadi National Park

Mijn favoriete antilope, de gemsbok. / The Oryx, my favourite antelope.

Een groepje springbokken / a group of springboks

De grote dorst lessen / quenching their thirst at a waterhole

Augrabies watervallen / waterfalls

Dassie aka rock hyrax.

De bloemetjes bij Namakwa / The flowers at Namaqua

Reeds van ver te zien; de Tafelberg! / Table Mountain from far away.

Our ‘German’ adventure may have finished but we were still in Namibia. After showing our good heart in Lüderitz we drive to Keetmanshoop where we stay on a campsite owned by a farmer. This farmer rescued some cheetah cups and now he has four adults running around on his property. They walk around freely in day time, they have 28 hectares in total for themselves, but come to the farm every day around 4 p.m. to get some food. We were allowed to enter the fenced area while they were eating and I was of course the first one to volunteer to get in there. So far we had seen lions and leopards but no cheetahs so it was amazing to see these animals so close. Young cheetahs can reach speeds up to 120 km/h and are the fastest land animals on earth.

Kolmanskop, Etosha and Sossusvlei are some of the highlights of Namibia and so is Fish River Canyon. This canyon, after the Grand Canyon, is the largest canyon in the world and is 160 km long, at some points 27km wide and at maximum 550 meters deep. I find these kinds of touristic sights often disappointing like the Eiffel tower in Paris. You always expect it to be bigger. But now I must admit I was pretty impressed, the canyon is huge and the view amazing. Originally Paulien and I wanted to hike in the canyon for 5 days but you need to be minimum 3 people to sign up (long time in advance). This means we could not do much more than enjoy the view so we drove to the Ai-Ais hot springs to take a swim in the pool.

The following morning we were ready to leave Namibia and head to our last border crossing by car on the continent and back to the country where we lost our hear a little; South Africa. We drive 500 km east and get to the most abandoned border post ever: A small office in the middle of the desert with a barrier blocking the road. We get our passport stamps and jump back into the car. The police, customs and another official (4 people in total, enough to play cards) were sitting outside around a table playing some kind of card game. They were not in a hurry to open the barrier for us and finished their game first. We waited for nothing until they cleared our way to South Africa. Only in Africa they say…

Paulien and I wanted to go on safari one last time before heading back to Cape Town so we went to the Kgalagadi Transfrontier park which was recommend by many local we met on the way. This park is known to see a lot of cat species like lions and leopards. It all sounded amazing but after a disappointing game drive through one of the riverbeds in this part of the Kalahari we decided to leave the park again. We saw some oryx, wildebeest, springbok and a few ostriches but not the pussycats we were hoping for. We comforted us with a nice drive through the red dunes and the amazing stars we sleep under every night.

Because we left the Kgalagadi Park earlier than we planned for we had some time to do something else. The nicest thing to do was to go to the Augrabies National Park at the Orange River and waterfalls. Here we did what we like the most: go hiking and tasting wine at a wine farm. 10% of all South African wine is produced in this area so we had plenty to choose from. I find it important to learn about a country’s culture, especially when it is about eating and drinking 😉

We were now 82 days on the road with our Volvo since Cape Town. We drove thousands of kilometers, we saw thousands of animals and did thousand nice things. After our fourth flat tire of this trip we were really looking forward to go back to Cape Town and see our friends ‘the Buckles’ again. We drove 900 kilometers that day and saw the landscape changing from the dry and yellow desert to the green hills of the Western Cape. It was now spring in South Africa and we drove along the Namaqua National Park between lots of colourful flowers everywhere. 50 Kilometers before our destination we already saw a familiar sight; table mountain! Cape Town came closer and closer but at the same time we realize more and more that our amazing trip through Africa is almost at its end…