—Scroll down for English—

Als je voor langere tijd op reis gaat, dan kan het wel eens gebeuren dat je plannen veranderen. Dit is bij ons niet anders, integendeel. Paulien en ik reizen met de instelling dat we geen plannen hebben maar wel veel ideeen die we gaandeweg in plannen veranderen. Wat echter niet verandert tijdens je reis zijn je dromen, je doelen en je ambities. Leren duiken is voor mij 1 van deze doelen en dromen die ik tijdens deze reis wil waarmaken. Het idee/plan was ook om naar Mozambique te gaan en laat dat nu 1 van de topbestemmingen zijn in Afrika (en misschien wel ter wereld) om je duikbrevet te gaan halen.

We hadden een klein paradijsje gevonden waar we dit konden doen maar om daar te geraken moesten we eerst veilig en wel de grens overgeraken en 550km afleggen. Het was een helse tocht die om 6u ’s ochtends begon aan een heel chaotische grens waar allemaal vreemde mannetjes je dingen willen aansmeren of zich als officiele beambte willen voordoen en je helpen bij de grensovergang zonder dat je er om vraagt. 2 uur later en met een visa van 65 euro in ons paspoort reden we Mozambique binnen. Van alle andere reizigers en Zuid-Afrikanen hebben we over Mozambique 2 dingen gehoord; dat het er heel mooi is en dat er overal corrupte politie staat langs de weg die geld van je willen. Dat laatste zag ik als een overdrijving maar niets was minder waar. Elke 10-20 kilometer stonden een groepje politieagenten langs de weg om de snelheid te controleren. De simpele oplossing is dan om je netjes aan de snelheid te houden denk je dan, maar als er bijna nergens verkeersborden staan, dan is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Uiteindelijk werden we 2 keer gestopt; de eerste keer konden we meteen doorrijden door ons gebrek aan Portugees en de tweede keer reed ik effectief te snel. De weg was zo recht en zo breed als de duitse Autobahn maar volgens de politieagenten reed ik door een dorpje (ik zag in de verte enkele hutjes staan). Boete dus; 2000 Metical oftewel 44 euro. Het jammere wil toch wel dat wij nog geen lokale munt op zak haddenen en verder zogezegd helemaal geen geld meer hadden. We speelden het spelletje aardig mee en plots vond Paulien nog ergens 120 Rand of 10 euro. Ze aanvaardden hun extra zakgeld en lieten ons probleemloos verder rijden. Voor corrupte flikken te zijn waren ze heel aardig.

Het landschap veranderde uur na uur naar een veel groenere en tropischere omgeving dan we tot nu toe in Zuid-Afrika gezien hebben. Hier en daar doken de palmbomen op en na een uurtje stresserend in het donker rijden kwamen we aan in Praia do Tofo. Dit gezellige dorpje ligt op een grote zandduin met een strand en palmbomen zoals ik me altijd het paradijs had voorgesteld. De mensen zijn hier heel vriendelijk en bijna iedereen kan gelukkig een mondje Engels want het Portugees laten we aan ons voorbijgaan. In Tofo zijn 4 duikscholen waarvan we 1 op internet hebben gevonden die de goedkoopste was en die goed beoordeeld werd en 2 andere die we zijn gaan bezoeken. Toevallig of niet, ze boden allemaal dezelfde prijs en wij kregen een korting omwille van de accomodatie waar we verbleven. Onze keuze is gevallen op Liquid Dive Adventures die gerund wordt door 2 heel vriendelijke finnen; Jari en Satu. Het was er een heel gezellig en ontspannen boel waar we werden geholpen door andere enthousiaste duikers die er vrijwillig werkten om hun Dive Master certificaat te behalen. We kregen meteen onze theorie-boeken mee en de volgende dag zouden we beginnen. Goede studenten als we altijd geweest zijn beginnen we in ons hostel meteen de theorie door te bladeren.

De eerste dag van onze duikcursus begint met veel theorie waar we naar een DVD kijken die volgens heel veel mensen heel saai is (ik vond dat dat nog wel meeviel). In de namiddag zetten we de theorie om in de praktijk waar we onze uitrusting helemaal klaarmaken om daarna het oefenzwembad in te springen. Paulien en ik zijn de enige 2 leerlingen en Jari is onze duik-instructeur. Daar waren we ook heel blij mee, we konden alles op ons eigen tempo doen en Jari was een echte topinstructeur; steeds de rust zelve en hij kon het goed uitleggen.

De volgende dag werken we eerst nog een stukje theorie af en daarna duiken we weer het zwembad in. We wennen steeds meer aan het ademhalen onder water, leren ons masker af te zetten onder water en deze weer watervrij te maken en oefenen ons evenwicht met zoeen 15 kilo aan meteriaal op onze rug. In de namiddag vond Jari het tijd om het open water op tezoeken. We lopen naar het strand en varen naar ons eerste koraalrif; Clownfish reef. We doen hetzelfde wat we in het zwembad hebben geleerd en zetten onze eerste stapjes in een compleet nieuwe wereld. De focus lag vooral op leren en met een vrij slechte zichtbaarheid en onverwachtige stroming was het niet de meest succesvolle duik. Toch heb ik de eerste kleine kleurrijke visjes gezien en dat was leuker dan ik wil toegeven. Maar het belangrijkste van al; onze leercurve gaat in stijgende lijn.

Dag 3 van onze duikcursus. Meer en meer zijn we enthousiast over het hele duikverhaal en de dingen die we leren. We werken het laatste stukje theorie af, we springen een laatste keer in het zwembad om nog enkele vaardigheden te leren en in de namiddag doen we onze tweede open water duik. Die ging al een stuk beter dan de eerste ook al hebben we nog enkele puntjes waar we moeten aan werken.

De volgende dag worden we wakker op een sobere ochtend en zagen we letterlijk de bui al hangen. We gaan naar de duikschool waar we onze theoretische test afleggen (hoera, beiden met verve geslaagd, wie had dat kunnen denken!) maar we besluiten met Jari dat we niet gaan duiken vandaag. Deze woorden waren nog niet koud en we kregen al een gigantische stortbui op ons duik, zo eentje van het type die je alleen maar in een tropisch klimaat hebt. We werken dan maar een beetje aan onze blog, bezoeken het nabijgelegen stadje Inhambane en doen onze gebruikelijke postkaartjes op de post.

Na een luie dag was het weer tijd voor actie en we hadden er zin in! Het was een stralende dag, geen wind en de golven waren zelfs nog niet groot genoeg voor een dwerg om op te surfen dus dat beloofde veel goeds. We glijden soepeltjes in onze wetsuits (vooral Paulien is hier heel goed in) en staan te springen voor onze derde duik in de Indische oceaan. Voor het eerst konden Paulien en ik ongelooflijk genieten van al dat prachtige leven onder water. Onze vaardigheden gingen goed en de omstandigheden waren beter. Een topduik dus. Daarna gingen we mee op ocean safari om hopelijk met enkele walvishaaien te kunnen zwemmen maar dat was te veel van het goede. Toch hebben we een tiental bultruggen van dichtbij gezien en enkele nieuwsgierige dolfijnen. Toen we terug bij het duikcentrum kwamen konden we niet wachten om in de namiddag onze laatste duik te gaan doen om onze cursus te vervolledigen. Echter had Jari slecht nieuws voor ons; beide boten hadden een technisch probleem dus onze duiksessie moest voor die dag worden afgelast. Dat betekende dat we weer een extra dag in Tofo moesten blijven maar zo een grote straf was dat nu ook weer niet. Jari bood zijn verontschuldigingen aan en we kregen een tweede ocean safari of een extra (en veel diepere) duik aangeboden.

Gelukkig was de volgende dag net zo mooi als de vorige en hadden we er beiden weer minstens net zo veel zin in. In de voormiddag deden we onze laatste duik maar dat was er jammer genoeg eentje om snel te vergeten. Paulien had problemen met haar oren en tegen de tijd dat we op de bodem waren was het koraalrif al verdwenen omdat we te ver afgedreven waren. Ongeveer een half uur zwommen we in een eindeloze onderwaterwoestijn op ongeveer 13 meter diep en vond Jari het wel genoeg geweest. We gingen terug naar de oppervlakte en eens we terug konden praten kregen we felicitaties voor het behalen van ons eerste PADI open water duik-certificaat. Maar, zoals wel vaker tijdens onze reis moest het beste nog komen! In de namiddag mochten we mee met ‘de grote jongens’ naar een koraalrif op 30 meter diepte. Tot nu toe hadden we nog niet dieper gedoken dan 14 meter dus dit was plots een flinke en spannende uitdaging. Beiden hebben we het toch probleemloos gehaald, ik heb een maximale diepte van 30,9 meter bereikt en de beloning was enorm. We zwommen tussen duizenden kleine visjes overal om ons heen en ander kleurrijk leven. Sneller dan ik wou moesten we echter ondieper water opzoeken omdat ik mijn duiklimiet had bereikt. Jari hielde me goed bij mijn duikfles vast en op 5 meter diepte maakten we de geplande en gebruikelijke veiligheidsstop. Als kers op de taart zwom er onder ons plots een gigantisch grote schildpad voorbij. Paulien en ik vonden het een klein mirakel, de andere duikers waren minder onder de indruk want hier zwemmen dingen rond die nog veel groter zijn…

Het was een laatste fantastische dag in Tofo want de volgende ochtend voor de zon zich liet zien braken we weer ons tentje af want we hebben nog zoveel plannen. We reden terug van waar we een week geleden gekomen zijn; Zuid-Afrika, intussen een beetje ons tweede (of derde of vierde?) thuis.

Door Mozambique rijden is een avontuur op zich /

Driving through Mozambique is an adventure on its own

En in Afrika is dit dagelijkse kost / Daily traffic in Africa

Chaos in Maputo

Tussen alle armoede en chaos; het stadion van Maputo /

Between all chaos and poverty ; the Maputo stadium

Onze duikschool / Our diving centre : Liquid Dive adventures

Het oefenzwembad / The practice pool

De boot wordt te water gelaten om te gaan duiken / Getting the boat into the water to go diving

Paradijs / Paradise

Een bezoekje aan het stadje Inhambane / Visiting Inhambane

 

Tofo

Een volle maan verlicht het strand / A full moon enlightens the beach at night

Een nieuwsgierige dolfijn kwam even kijken / A curious dolphine having a look at our boat

Poging tot onderwaterfotografie / Trying to take a picture under water

Duiken met de grote jongens! / diving with the big boys!

 

Onze instructeur Jari op de voorgrond en die 2 daarachter, dat zijn wij! /

Our dive instructor Jari in the front and us 2 behind him!

Paulien en ik als 2 visjes in het water / Paulien and I feeling like fish in the water

Paulien haar benen en de reuzeschildpad / Paulien’s legs and a big turtle 🙂

Aan alle pret komt een einde, Paulien probeert de boot in te spartelen /

All fun  things come to and end, Paulien tries to get into the boat 🙂

When you are traveling for a longer time, it might happen that your plans change. This is not different for us. Paulien and I travel with the idea that we do not have plans, only ideas which we can turn into plans. On the other hand, what does not change when traveling are your dreams, your goals and your ambitions. Learning how to dive is one of these absolutely must-do’s during this trip. We already had the idea/plan to go to Mozambique which is one of the best places in Africa (and maybe in the world) to get your diving certificate.

We found a small paradise where we could do this but to get there we first safely had to cross the border and drive 550 km through the southern countryside of Mozambique. It was a hell of a ride which began at 6 in the morning at a very chaotic border where all kind of strangers pretend to be an official and want to help you with your border crossing. Two hours later and with a visa which costed us 65 euro each we drove into Mozambique. All other travellers and South Africans which we have met until now only said two things about this country; that it is very beautiful and that there is corrupt police everywhere. I thought the last part was mostly exaggerated but every 10-20 km there is police checking your speed. The easy solution would be to not drive over the speed limit but this is easier said than done as there are almost no traffic signs along the road. Eventually we got stopped twice. The first time they let us through right away because we don’t speak Portuguese and the second time I actually was speeding (apparently). The road was as wide and straight as the German Autobahn but according to the police I was driving through a small village (I saw a few huts in the distance). I had to pay a fine of 2000 Metical (approx. 44 euro). Unfortunately (or not), we did not have any local currency yet and we were of course totally (not) out of money. We played along nicely and suddenly Paulien found 120 Rand (approx. 10 euro) somewhere in a forgotten hidden place (which is of course not true). The policemen were happy with their extra allowance and we could continue our trip. For being corrupt, they were quite patient and friendly.

The landscape changed by the hour to a much more green and tropic environment compared to South Africa. Here and there, palm trees popped up and after a very stressful hour of driving in the dark we arrived in Praia do Tofo. This cosy little town is built on a big sand dune with a beach and palm trees as how I imagined paradise. People were very friendly here and fortunately they all speak a fair bit of English. There are four diving schools in Tofo of which we found 1 online which was the cheapest one and had good reviews as well. We also visited 2 other dive centres and coincidence or not, they all had the same price and at both places we got the same discount because of the accommodation where we stayed. Eventually we choose for Liquid Dive Adventures which is owned by two friendly fins; Jari and Satu. The atmosphere was very relaxed and laid-back yet professional and we were helped out by enthusiastic divers who were working at the dive centre to get there dive master certificate. Right away we got our theory books and we would start the course the following day. Good students as we always have been we started studying right away.

 The first day of our dive course mainly consisted of theory and watching a DVD which is very boring according to most people (I thought it was not too bad). In the afternoon we tried the put the theory into practice by preparing our equipment and we jumped in the pool right after. Paulien and I were the only 2 students and Jari was our diving instructor. We were very happy we were just the two of us so we could do everything at our own pace and Jari was an excellent dive instructor; always patient, relaxed and he explained everything very well and clearly.

The second day of the course we did a little bit of theory and jumped into the pool again. More and more we got used to breathing under water, we learn how to take off and clear our mask and practice keeping our balance with 15 kilos of equipment on our back. In the afternoon Jari thought it was time to get into the open water. We walk to the beach and a boat brings us to our first coral reef; Clownfish reef. We do the same as we learned in the pool and set our first steps in a complete new world. We focused most on learning and getting used to things but a poor visibility and rather strong current made it not a very successful dive. However, I did see my first very colourful fish and I must say it was much more fun than I would like to admit. But most important of all; our learning curve was going up and our skills were getting better every day.

Day 3 of our diving course. More and more we get enthusiastic about the diving and the things we learn. We finish the last bit of theory and jump in the pool for the last time to practice some more skills. In the afternoon we headed to the open water again. Our second open water dive was already much better than the first one (despite the same conditions) but we still have our own challenges we had to work on.

The next morning we woke up under a grey and depressing sky. This did not look good for diving. We went to the dive centre to do our theoretic test (we both passed, hooray!) but with Jari we decided not to dive that day. That being said it started pouring rain like you only see it in the tropics. For the rest of our day, we work a bit on our blog, visit the nearby city Inhambane and send our usual postcards

Then after a lazy day it was time again for some action! It was a beautiful day, neither wind nor waves so it all looked very promising. We slide into our wetsuits (a skill especially Paulien masters very well by now) and can’t wait to go for our third dive in the Indian Ocean. For the first time Paulien and I could enjoy all the amazing aquatic life we saw. Conditions were good and our skills were already much better; a great dive! Afterwards we joined the ocean safari tour hoping to see whale sharks but that was too much to ask. However, we did see around 10 humpback whales and a few curious dolphins. When we got back at the dive centre we were looking forward to our final open water dive to finish the course but unfortunately Jari had some bad news for us. Due to a technical problem with both boats we could not go to the dive site so we had to cancel our final dive session. That meant we had to stay an extra day in Tofo which was not much of a punishment either. Jari apologized and offered us a second ocean safari or an extra (and much deeper) dive.

The next day was a nice as the previous one and again we were both as motivated as before. In the morning we did the last open water dive as part of our dive course but unfortunately it was one to forget rather quickly. Paulien had problems equalizing her ears and by the time we reached the bottom we lost the reef out of sight because we drifted too far off. We swam for half an hour in an underwater desert at 13 meters deep until Jari gave the sign to go back to surface. Once we reached to surface Jari congratulated us with our PADI open water certificate. But, as happened more often on this trip, the best was yet to come. In the afternoon we could go with ‘the big boys’ to a reef at 30 meters deep. Until now we did not go deeper than 14 meters so we had quite an exciting challenge right away. We both safely reached the reef and I got a maximum depth of 30.9 meters. The reward was incredible! We swam between thousands of little fish and other colourful aquatic life. Faster than I wanted to, we had to go to shallower waters because I had reached my diving limits. Jari grabbed me by my diving gear and made sure I did not stay longer at such depth than allowed and we all did the usual safety stop at 5 meters. During this safety stop I looked under me to say goodbye to the reef when suddenly a giant turtle swam right beneath us. Paulien and I were completely amazed by this creature but the other divers were not that impressed. Because apparently, there are much bigger things swimming in these waters…

It was a last and amazing day in Tofo because the following morning, before sunrise, we broke down our tent and drove back where we came from; South Africa. By now, a little bit our second (or third of fourth? home.