Shark bay

DSCN5506 (Kopie)

–Scroll down for English—

Onze uitstap naar de Abrolhos-eilanden was weer een onvergetelijk avontuur en leek nog maar het begin te zijn van al het prachtige dat de westkust te bieden heeft. Ik wist dat het vanaf nu alleen maar beter en beter zou worden want we waren nu ‘dichtbij’ enkele bijzondere plaatsen waarvan ik al jaren er naar uitkijk om ze te bezoeken. De eerstvolgende plaats is Shark bay dat ondertussen werelderfgoed geworden is. Als ik zeg dat het dichtbij is dan is dat al snel enkele honderden kilometers maar onze corolla rijdt nog steeds als een trein. Shark bay bestaat uit twee schiereilanden en het Dirk Hartog-eiland waar deze zelfde meneer als eerste europeaan in 1616 voet op australische grond zette. Het is schoolvakantie in West-Australie en houden ons hart al een aantal dagen vast voor grote toeristenmassa’s maar die blijven vooral uit. Dit is een van de grote trekpleisters van de westkust maar het is opvallend hoe onderontwikkeld het toerisme hier is en vooral hoe weinig mensen hier zijn (dat laatste vinden we alleen maar positief). We stoppen en overnachten eerst bij de Hamelin pool waar de grootste kolonie stromatolieten te vinden is. Dit zijn mikroben die vrijwel dezelfde zijn als de allereerste levende organismen op aarde 1900 miljoen jaar geleden. Even indrukwekkend als saai dus maar we spraken wel met een toerist-geoloog die écht onder de indruk was. Ik was meer onder de indruk van mijn heerlijke koude douche aan het einde van de dag.

Een groot deel van Shark bay is enkel per 4×4 te verkennen dus wij moeten ons beperken tot de enige verharde weg die ons naar Denham brengt, ook het enige dorp. Onderweg stoppen we eerst bij Shell beach, een strand die uitsluitend bestaat uit spierwitte kleine schelpjes op sommige plaatsen tot wel 10 meter diep. Dit samen met ongelooflijk helder blauwgroen water laat een vrij surrealistisch beeld na. Twee jaar geleden hadden we voor het eerst van deze plek gehoord en foto’s gezien en konden toen alleen maar dromen. Nu zaten we hier op het strand met de schelpjes te spelen. De realiteit was veel beter dan de foto.

Iets verderop stoppen we langs een uitzichtspunt over een baai waarvan er gezegd wordt dat je er de haaien zomaar in het water ziet zwemmen. Dat zal wel, dacht ik, maar mijn verbazing was des te groter toen we inderdaad enkele haaien (of eerder schimmen) door het water zagen bewegen. Shark bay had zijn naam dus zeker niet gestolen. We hadden het gevoel dat we hier zelf niet heel veel gingen kunnen doen. We hadden geen 4×4, weinig informatie over waar we kunnen snorkelen (dat bleek gewoon prima te kunnen op de plaats waar we de haaien zagen) en we hadden onze eigen boot ook niet mee (alle australiers anders wel). Iets voor Denham is er een open lucht aquarium die onlangs ook begonnen is met duik-uitstapjes. Nog steeds op zoek naar onze eerste duik in Australie klonk dit ons als muziek in de oren dus gingen we meteen raad vragen. Jammer genoeg is hier nog zo weinig toerisme en liggen de kosten zo hoog dat ze minimum 6 mensen nodig hebben om te kunnen gaan duiken. We konden ook een halfuur bij de haaien in het aquarium springen voor 200 dollar en toekijken hoe deze gevoederd worden maar wij willen alleen maar het echte avontuur. We troosten ons met een kijkje in en rond het aquarium en dromen snel van al het leven onder water bij het zien van alle visjes, roggen, schildpadden en haaien.

Momenteel is Shark bay bijna alleen maar gekend voor 1 ding: de dolfijnen bij Monkey Mia. Dit resort ligt in een rustige ondiepe baai op 25 kilometer van Denham waar dagelijks dolfijnen te zien zijn en heel dichtbij het strand komen. Onder zeer strikte regels krijgen de dolfijnen enkele visjes te eten terwijl een paar honder toeristen met hun voeten in het water staan en er naar staan te kijken. Het klonk ons weer als een stukje walgelijk toerisme en de meningen zijn verschillend. De ene vind het ontzettend leuk, de andere vind er niets aan. Nu hebben we al genoeg dolfijnen van dichtbij gezien het afgelopen jaar dus hadden we eigenlijk besloten om Monkey Mia links te laten liggen. Nu hadden ze ons in het aquarium verteld dat we Monkey Mia eigenlijk absoluut niet konden missen en dat je er goedkoop kayaks kan huren. Aangezien ons laatste kayakavontuur in Nieuw-Zeeland zo goed was bevallen en we nu wel uitgerust zijn met een goede snorkelset leek het ons de perfecte manier om van de toeristen te ontsnappen en tegelijkertijd een stukje van Shark bay te kunnen zien.

Nu was ik wel benieuwd naar dat stukje spektakel met de homo toeristicus en die dolfijnen dus we zorgden dat we op tijd in Monkey Mia waren en ik hield me op de achtergrond om het maar te zien gebeuren. Wat we tot nu toe gehoord hadden was niet gelogen. Dagen hebben we gereden zonder iemand tegen te komen en hier op het strand stonden plots enkele honderden toeristen bij elkaar. De gidsen/marinebiologen nodigden iedereen uit om tot enkelhoogte in het water te komen staan en dat de dolfijnen dichterbij zouden komen (die zagen we in de verte al zwemmen). Iedereen was aanwezig; de dikke australier, de luidruchtige duitse tienermeisjes, de selfiestick-chinees en een handvol vervelende koters die aan een leiband horen. Al snel stond iedereen tot zijn knieen in het water en was het weer een beetje duwen, porren en rennen om wel op het beste plekje te kunnen staan om de dolfijnen te kunnen zien en duizenden slechte foto’s te nemen. Een zielig stukje mensheid maar interessant om naar te kijken, zowel de mensen als de dolfijnen. Ik weet wel wie de intelligentere is van de twee.

Eens de show was afgelopen liepen we het strand af richting de kayakverhuur. We waren al snel helemaal alleen en ook daar hadden we dolfijnen die tot aan onze voeten kwamen gezwommen. De kayaks stonden klaar en eens voldoende ingesmeerd met zonnecreme en de snorkels in de aanslag begonnen we te peddelen. We zijn niet voor niets in Shark bay dus het was toch wel een beetje spannend omdat we niet goed wisten wat we tegen zouden komen. Na een uurtje kajakken doken we voor het eerst het water in. Van boven de oppervlakte zag het water er glashelder uit maar eens onder water was het zicht heel beperkt. We botsten na een kwartier op een schildpad die er als de bliksem vandoor zwemde toen hij ons zag. Hij nam ons vast voor enkele haaien aan. Het voordeel van beperkte zichtbaarheid is wel dat de dieren die je wil zien jou ook niet goed kunnen zien dus je kan heel dichtbij komen. Zo gebeurde het tijdens de dag meerdere keren dat we plots letterlijk oog in oog stonden met enkele vioolroggen die op de bodem in het zand verstopt lagen. Soms was het niet zeker wie het meest schrok. Wij of de roggen? We besloten naar de kant te gaan en toen ik mijn voeten in het water zette om de kayak op het strand te trekken zag ik dat we omringd waren door baby-vioolroggen.

Eens we op het strand zaten zagen we 20 meter verder in het water waar we net nog aan het peddelen waren 2 grote vinnen uit het water steken. Een ruim 2 meter lange citroenhaai was nieuwsgierig en kwam een kijkje nemen maar was helaas snel weer verdwenen. Ik twijfelde toch even als ik heel enthousiast er achteraan zou gaan zwemmen of als ik maar beter op het strand bleef zitten. Aangezien we op de terugweg tegenwind zouden hebben begonnen we vrij vroeg aan onze tocht terug richting Monkey Mia. Meermaals zagen we grote schaduwen langs de kayak voorbij komen. 1 Keer was er een grote gevlekte rog die zicht niet heel veel leek aan te trekken van onze aanwezigheid. Ik dook meteen het water in en ging deze kerel eens van dichtbij bekijken. Ruim een meter in diameter en een staart die minstens net zo lang was, ongelooflijk.  De witte stranden, de donkerrode woestijn die er achter lag en het azuurblauwe water zorgden voor een prachtig tafereel. Dit was de setting voor een paradijs waar ik altijd al naar op zoek ben geweest. Moe maar voldaan komen we terug bij de auto aan en laten Shark bay achter ons liggen. De emoes op de parking en de kangoeroes onderweg zorgen nog voor een komische noot maar vallen in het niets bij alles wat we die dag in het water gezien hebben. Shark bay beloofde een toppunt te worden en overtrof alle verwachtingen.

DSCN5426 (Kopie)

Hamelin pool

DSCN5431 (Kopie)

Shell beach

DSCN5433 (Kopie)

DSCN5434 (Kopie)

DSCN5435 (Kopie)

Wally was ook onder de indruk / Wally was impressed as well

DSCN5437 (Kopie)

IMG_5144 (Kopie)

Bert en zijn nieuwe vriend / Bert making new friends

DSCN5464 (Kopie)

Paulien en haar nieuwe vriend / Paulien and her new friend

IMG_5147 (Kopie)

Nemo!

DSCN5455 (Kopie)

Zoek de 2 vissen / 2 stonefish

DSCN5463 (Kopie)

Citroenhaai / Lemon shark

IMG_5141 (Kopie)

 

DSCN5476 (Kopie)

homo toeristicus @ Monkey Mia

DSCN5478 (Kopie)

Dolfijnen / dolphins

DSCN5479 (Kopie)

Gezellig met z’n allen / bunch of tourists

DSCN5482 (Kopie)

Vioolrog / Shovelnose ray

DSCN5484 (Kopie)

DSCN5487 (Kopie)

Pret op de kayak / Kayak-fie?

DSCN5493 (Kopie)

Op zoek naar zeemonsters / Bert looking for sea monsters

DSCN5495 (Kopie)   vlcsnap-2016-05-03-08h35m52s1 (Kopie)

Schaduw in het water / shadow in the water

vlcsnap-2016-05-03-08h42m11s32 (Kopie)

Vioolrog / shovelnose ray

vlcsnap-2016-05-03-09h15m10s114 (Kopie)

vlcsnap-2016-05-03-08h48m33s248 (Kopie)

grote pijlstaartrog / stingray

vlcsnap-2016-05-03-09h06m51s238 (Kopie)

vlcsnap-2016-05-03-09h07m28s104 (Kopie)

–English version—

Our trip to the Abrolhos was again an unforgettable adventur and that seemed only to be the beginning of what the west coast had to offer. I knew it would only get better from now on the more we get north. We were getting closer to some places I am already looking forward to go to for years. The first of those places is Shark bay which is listed as world heritage. Shark bay consists of two peninsulas and  Dirk Hartog island where that same gentleman was the first european settler to set foot an australian ground. It is school holidays in WA and we were expecting big tourist crowds but there was barely a single soul around. This is one of west-Australias main sights but it is remarkable how underdeveloped tourism and infrastructure is and how few people we meet. Our first stop is at the Hamelin pool where you can find the largest colony of stromatolites. These are a bunch of microbes identical to the first living organisms on earth about 1900 million years ago. It sounds as impressive as boring but we talked to a visiting geologist who genuinely was impressed. I was more impressed by my refreshing cold shower in the evening.

A large part of Shark Bay is 4×4-only so we were very limited to the one main road which would bring us to Denham, the only village on the peninsula. Our first stop of the day was at Shell beach, I guess it is self-explanatory. The beach only consists of small white shells which are piled as deep as 10 meters in some places. The water was very saline but had an amazing clear and blue-green colour which gave the whole picture a surreal look. Two years ago we first heard of this place and could only dream of going there. Now we were sitting there playing with all the tiny shells on the beach. And reality was much nicer than the pictures.

A bit further we stopped at a viewpoint of which it was said you could spot sharks in the water. ‘Yeah right’, I thought, but I was amazed when we indeed saw a couple of wild lemon sharks swimming in the shallow waters below us. I guess it was called Shark bay for something. We kind of had the feeling we would not be able to do a lot of things ourselves. We had no 4×4, little information of where or where not to go snorkelling (which appeared to be at the spot where we saw the sharks in the water, true story) and we also did not have our own boat unlike all Australians do. Right before you enter Denham there is an open air aquarium that recently started doing dive trips. We were still looking for our first dive in Australian waters so Shark bay sounded like the perfect spot. Unfortunately tourism is so low here and costs so high that they need a minimum of 6 people to organize the dive trip. We could also dive in their large shark tank for half an hour while feeding the sharks for 200 dollar but we prefer the real deal. We comforted us with a tour around the aquarium so we at least could have a glimpse of all the fish, turtles, rays and sharks which can be found in these waters.

At the moment Shark bay is only known for one big tourist trap with the larger tourist crowd, namely the dolphins at Monkey Mia. This is a resort about 20 km from Denham where they feed the dolphins (under very strict regulations) so tourists can get a very close encounter with these creatures. It basically comes down to several hundred tourists standing with their feet in the water watching how a couple of dolphins get 4 tiny fish to eat. For us it sounded horrible and since we have already seen plenty of dolphins from up close in the last year so we first decided not to go to Monkey Mia at all. However, they told us at the aquarium that Monkey Mia was the most beautiful place (it actually was) and that we absolutely had to go there plus the kayak rental was quite cheap. Since we had a great kayaking experience in New Zealand recently and were now equipped with decent snorkel gear that sounded like a very good idea. It was the perfect way to escape the tourist crowds and see a part of shark bay.

Now I was rather curious about this whole dolphin feeding show with the big tourist crowd and everything so we made sure we got there in time. I kept myself to the background and observed it all. Everything we heard so far about this place was true. We had been driving for days without meeting anyone and now suddenly we were on a beach with a couple of hundred tourists. The guides / marine biologists invited everyone to get into the water up to their ankles to come and have a closer look at the dolphins (we could already see them at a distance). Every kind of tourist was there; the fat Australian, the noisy loud German teenagers, the selfiesticks-Chinese and a handful of annoying children which should be kept on a leash. Soon enough everybody got in the water up to their knees and as always there was a bit of running and pushing around so people could take thousands of useless pictures. It was a sad piece of humanity but interesting to observe, both the people and the dolphins. I am quite sure which of the two the more intelligent species is.

Once the show was over we walked along the beach towards the kayak rental. Soon enough we were the only ones around and also here to dolphins came also up to our feet. The kayaks were ready and once we had enough sunscreen on and our snorkels ready we were good to go. It was not called Shark bay for nothing so we were a bit excited and had no idea what we would run into. After an hour of paddling we went for our first snorkel. From the surface the water looked crystal clear but under water the visibility was limited. After fifteen minutes we bumped into a green turtle which took off with the speed of lightning once it spotted us. I guess it thought we were a couple of sharks. The advantage of having bad visibility is that others also cannot see you very well so you can get very close to them before they swim away. It happened several times we were literally face to face with some big shovelnose rays which were hidden under the sand. Sometimes we were not sure who got scared the most. Us or the rays? We decided to take the kayak to the beach for lunchtime and when I got into the shallow water I noticed we were basically surrounded by baby shovelnose rays.

Once we sat down we saw two big black dark fins sticking out of the water exactly where we were with our kayaks less than 2 minutesbefore. It was a 2 meter lemon shark who got curious and came to have a look but unfortunately it took off again within seconds. For a second I doubted if I should get into the water and see if I could get closer or if it would be better to stay on the beach. Since we would have headwinds on our way back we decided to start paddling back towards Monkey Mia. Several times we saw big shades sliding over the water and under the kayak. There was one big spotted stingray who was not bothered by our presence so I got into the water straight away to have a closer look. The ray was over one meter in diameter and its tail was as at least as long. It was incredible to get this close to this beautiful creature. The white beaches, the red desert right next to it and the amazing blue-green water made it a piece of paradise. This is one of the places I had been dreaming of. Tired but satisfied we got back to the car and let Shark bay behind us. The emus on the parking and the kangaroos on the road are well worth mentioning but don’t even come close to what we saw in the water that day. Shark bay promised to be a highlight but it turned out to be even better than that.

 

2 thoughts on “Shark bay

  1. Dat hebben jullie slim gedaan! Lekker een kayak huren en ontsnappen van al die toeristen! Dat schelpjesstrand is echt mooi! Jammer dat je al die grote vissen en roggen niet heel goed kunt zien op de foto’s, maar ik geloof dat voor jullie het zicht in het water spectaculair geweest moet zijn!

    • Ja het zag er in het echt veel indrukwekkender en spannender uit 🙂 Ik moet nog een beetje werken aan mijn onderwatercameraskills…

Leave a Reply to Bert Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *