Van Coffee Bay naar Sanipas / From Coffee Bay to Sani Pass

Scroll down for English–

Omdat we het meeste wel gezien hadden en we heel tevreden waren over onze 2 dagen in Addo besloten we om verder te gaan. We waren nu in de Oost-kaap van Zuid-Afrika en dat was aan verschillende dingen te merken. De wegen waren een stuk slechter, de mensen een stuk armer en je weet pas dat je in Afrika bent als mensen dingen op hun hoofd beginnen te dragen of de hutjes strooien dakjes hebben. We reden de hele dag door de Transkei, een regio die er bekend om staat niet zo veilig te zijn. Die veiligheid heeft vooral te maken met het verkeer die een stuk drukker was dan we tot nu toe gewend waren en de hoeveelheid koeien, schapen, geiten en mensen die overal op de weg liepen. Het landschap is intussen veranderd naar een eindeloze bergketen waar onze weg zich overal op en neer en tussendoor kronkelde. De bergtoppen waren bezaaid met rondavels, kleine ronde hutjes met een typisch groene kleur en daken van stro. We reden door enkele grotere dorpen of steden zoals je ze enkel op televisie ziet verschijnen: ongelooflijk druk, chaotisch, stoffig en een wirwar van auto’s en mensen op straat. We stopten snel voor benzine en een kleine hap en besloten snel weer door te rijden want 1 ding is zeker; hier wil je niet in het donker doorheen rijden. Onze bestemming van de dag was Coffee bay, een plaatsje die ons door locals en medereizigers werd aanbevolen maar wel 70 kilometer van de hoofdweg lag. De zon ging onder en de laatste 50 kilometer moest in het donker afgelegd worden. Het werden momenten van opperste concentratie om alle putten in de weg te ontwijken en de bizarre hoeveelheid mensen op straat niet omver te maaien. Hier hadden ze duidelijk nog nooit van fluovestjes gehoord. Uiteindelijk kwamen we veilig en wel bij ons hostel aan in Coffee bay met slechts 1 slachtoffer op onze kerfstok; een zelfmoordzuchtige hond die vanuit het niets voor onze onstopbare volvo kwam gesprongen. Tot nu toe zaten we bijna altijd alleen in onze accomodatie maar deze keer kwamen we in een gezellig hostel terecht waar we eens een praatje konden maken met andere reizigers.

De volgende dag namen we deel aan een groepsactiviteit georganiseerd door het hostel. Lokale jongeren namen ons mee naar enkele grotten en vertelden ons over de ronde huisjes, de khosa-cultuur en enkele fauna en flora. De durfals van de groep kregen de kans om van enkele hoge rotsen in het water te springen maar de felle wind en niet zo warme temperaturen zorgden ervoor dat ik vriendelijk bedankte. ’s Avonds werden we nog eens getrakteerd op een stroomonderbreking van enkele uren om ons er aan te herinneren dat we in Afrika waren.

Het is winter in Zuid-Afrika en dat wil zeggen dat het hier toch kouder kan worden dan je zou willen. Normaal is Coffee Bay een klein surfparadijs waar je gemakkelijk enkele dagen kan doorbrengen maar wij hadden het na 1 dag wel gezien. We besloten daarom om weer een volle dag te gaan rijden en een stuk naar het noorden te gaan. Maar in plaats van de warmte op te zoeken gingen we waar het nog kouder was; de Drakensberg. Deze bergketen rond het kleine koninkrijk Lesotho is bekend voor zijn mooie natuur en wandelpaden dus dat leek wel iets voor ons. We zagen het landschap weer flink veranderen en de wegen waren nu iets beter. We zijn in Zululand aangekomen, weer een andere cultuur en deze keer ook een andere taal. We reden naar Himeville, een dorpje aan de voet van de bekende Sanipas waar we veel toeristen ontmoetten en het bleken bijna allemaal Nederlanders te zijn. Het werd uiteraard een gesjellige avond!

Na een eerste ijskoude nacht (en dat kan je letterlijk nemen want het ijs moest van de auto gekrabt worden) besloten we het rustig aan te doen. In de voormiddag gingen we boodschappen doen en de auto voltanken en in de namiddag deden we een wandeling van 4 uur. Ik wist dat de Drakensberg mooi zou zijn maar de uitzichten en landschappen waren absoluut verbluffend. Dit was van een totaal ander niveau dan hetgeen ik in Noorwegen gezien heb. Intussen hadden we vrienden gemaakt in het hostel en hadden we het lumineuze idee om met ons 4 de sanipas proberen over te rijden. Dit is een onverharde weg over de Drakensberg en een van de weinige mogelijkheden om Lesotho binnen te rijden. Hier was een auto met vierwielaandrijving absoluut vereist dus het was tijd voor de Volvo om zijn kunde (en die van de chauffeur uiteraard) te bewijzen. Het idee was eenvoudig; we waren helemaal niet zeker als onze auto dit zou aankunnen maar we wilden het toch proberen. Indien het niet zou lukken keren we terug en blijven we in Himeville en als wel alles goed gaat dan rijden we door Lesotho. De weg lag er volgens de lokale bevolking vrij goed bij dus met goede moed gingen we, nu met ons 4, op pad. De weg was vrij hobbelig en sommige stukken waren behoorlijk spannend maar met zelfverzekerde blik en een rustige rechtervoet had ik al die paardenkracht goed onder controle en bocht per bocht gingen we de hoogte in. De passagiers genoten van het uitzicht en de volvo toonde zijn kwaliteit. De steilste stukken kwamen er aan en 1 keer moest ik het opnieuw proberen; te traag omhoog gereden, een beginnersfout. Rustig reed ik een stuk achteruit en ik probeerde het nog een keer, nu met de nodige snelheid. Paulien, Anne en Iris waren uitgestapt, weer 200 kilo lichter, om het gebeuren te filmen en in al mijn enthousiasme, en omdat ik niet nog een keer wilde stilvallen, liet ik ze maar een stuk te voet die berg oplopen. Met slechts enkele graden op de thermometer weet ik niet als ze dat zo prettig vonden maar ik hoorde ze niet klagen toen ze weer konden instappen. Nu was het moeilijkste achter de rug en de top in zicht. We rijden de grens over en gaan onze nieuwe paspoortstempels halen. We hebben het gehaald en dat ging heel goed. We zijn in het bijzondere Lesotho!

 IMG_8644-1 (Kopie)The Eastern Cape

IMG_8664-5 (Kopie)
Een echt Afrikaans huisje! / A real African house!

IMG_8647-2 (Kopie)Coffee Bay

IMG_8654-3 (Kopie)Genieten van het uitzicht / Enjoying the view

IMG_8659-4 (Kopie)Onze gids vertelt over giftige planten / Our guide explains about poisonous plants

IMG_8673-6 (Kopie)Een klein stukje door een grot / A short walk through a cave

IMG_8685-7 (Kopie)De gids doet het voor / The guide shows how it’s done

IMG_8707-8 (Kopie)En sommigen deden hem na! / And some others jumped as well!

IMG_8720-9 (Kopie)Wij doen liever waar we goed in zijn: Duitsers inmaken met pool /
We rather do what we’re good at: beating the Germans in pool

IMG_8732-10 (Kopie)De prachtige Drakensberg / The beautiful Drakensberg

IMG_8736-11 (Kopie)

IMG_8737-12 (Kopie)

IMG_8775-13 (Kopie)

IMG_8779-14 (Kopie)

IMG_8793-15 (Kopie)

IMG_8809-16 (Kopie)

Bert klimt nog een keer / Bert climbs again

IMG_8817-17 (Kopie)

IMG_8837-18 (Kopie)

IMG_8848-20 (Kopie)

Uitzicht vanaf de Sanipas / View from the Sani pass

IMG_8857-21 (Kopie)

DSC03644-19 (Kopie)

Zo lag de weg erbij / This is how the road looked

IMG_8863-22 (Kopie)

Ice corner

IMG_8866-23 (Kopie)

De weg van bovenaf / The road from the top

Because we had seen almost everything we could see in Addo we decided to move on. Now we were in the East Cape of South Africa and that was noticeable due to different things. The roads were quite bad, people were poor and you know when you are in Africa when people start to carry things on their heads or live in round huts with straw rooftops. We drove a whole day through the Transkei, a region which is known for being rather unsafe. That safety was mostly because of the traffic and the amount of cattle, sheep, goats and people everywhere on the roads. The landscape now changed to endless hills where the road went up and down and in between. On top of those hills there were little ‘rondavels’, small round huts with a typical green colour from the limestone they used. We drove through several bigger villages or cities which were only as you see them on television or how you imagine Africa; extremely busy, chaotic, loud, dusty and people and cars on the streets everywhere. We made a quick stop for petrol and wisely decided to carry on because one thing was for sure; you definitely do not want to drive in the dark in this area. Our destination for the day was Coffee Bay, a small place recommended by locals and other travellers which was 70 kilometres off the main road. The sun went under and unfortunately we had to drive the last 50 kilometres in the dark. It were scary moments of full concentration in order to avoid all the potholes and the bizarre amount of people on the road. Here they had obviously never heard of fluorescent jackets. Eventually we arrived safely in Coffee bay with only one victim behind my name; a suicidal dog which suddenly jumped in front of the unstoppable Volvo. Until now we were almost always alone in our accommodation but to our pleasant surprise we arrived in a hostel with a lot of fellow travellers.

On the next day we joined an activity organised by the hostel. Some local youngsters took us to the beach and showed us some caves and talked about their khosa-culture. The braver ones had the chance to jump off some cliffs into the water but the wind and rather cold temperatures made me skip my turn. In the evening we had power cuts because of the stormy weather and to remind us that we were still in Africa.

It is winter here in South Africa which means it gets colder here than you might want to. Normally Coffee Bay is a small surfer’s paradise where you easily could spend a few days but not this time of the year. We decided to move on but then to a place where it was even colder; the Drakensberg area. These mountains around the small kingdom of Lesotho are famous for its beautiful nature and hiking opportunities so that sounded like our cup of tea. We were now in Zululand, again another culture and this time another language as well. We drove to Himeville, a village at the beginning of the Sani pass, a famous mountain road and one of the few ways into Lesotho. In Coffee bay we almost only met German tourists, now in Himeville there were almost only Dutch tourists. Paulien felt like a fish in the water.

After an ice cold night (and that ice we had to scratch off the car window) we decided to take it easy. Zero degrees Celsius doesn’t motivate that much for hiking anyway. We filled up the car and did some shopping in the morning and went hiking for 4 hours in the afternoon. I know that Drakensberg was supposed to be nice but the view and landscape was absolutely astonishing. This was from a whole other level than what I was used to in Norway. In the meantime we made some friends in the hostel and we had the fantastic idea to try and cross the Sani pass together. This gravel road required four wheel drive so a perfect opportunity for the Volvo to show what it was made off and to test my off-road driving skills. The idea was simple; we were not sure if we would make it so if not, we return to Himeville, and everything goes well, we stay a few days in Lesotho. The locals said the road conditions were good so we took off, now with the 4 of us. The road was quite bumpy and sometimes quite steep and challenging but full of confidence and a controlled right foot I had all that horsepower well under control and turn after turn we gained altitude. At the steepest part of the pass I made a rookie mistake; I went too slow up hill. Slowly I drove backwards off the slope and tried again. Paulien, Anne and Iris got out of the car, that’s 200 kilo less, for pictures and filming and I tried again. Now with the right speed I drove up the steepest parts and left the girls behind me so they had to walk up a bit. It was only a few degrees above zero outside so they were happy to get in the car again and together we reached the top of the pass. We made it! We crossed the border and got our new passport stamps. We are now in the very special Lesotho!

 

One thought on “Van Coffee Bay naar Sanipas / From Coffee Bay to Sani Pass

Leave a Reply to Lander Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *