Van het slechtste naar het beste / From the worst to the best

— Scroll down for English —

Paulien vertelde reeds over al haar avonturen op Isla de Ometepe die intussen ‘ver’ achter ons ligt. Mijn avontuur was zo nog spannender! Ik bewoog me drie dagen lang van mijn bed naar de hangmat in het hostel met enkel wat water om te drinken. Na vier dagen niets eten was het welletjes en begon ik aan de antibiotica. Dat had gelukkig zijn vruchten afgeworpen en ik kon Isla de Ometepe met een volle maag verlaten.

Later bleek dat ik die volle maag meer dan zou nodig hebben. Voor dag en dauw opgestaan om helemaal rond het meer van Nicaragua te reizen. Eerst naar het vaste land met de boot, dan de bus richting hoofdstad Managua om vervolgens aan de andere kant van het meer weer helemaal naar het zuiden te zakken naar San Carlos. De eerste chicken bus naar Managua kon ik nog verteren, nadien echter ging het alleen maar naar wat de slechtste dag tot nu toe zou worden. Bij het opstappen in Managua werd mijn portemonne gestolen (gelukkig niet meer dan 10 euro), onze zitplekken waren de kleinste van de hele bus terwijl we de langste mensen waren. Het comfort was knie-, kont- en rug-onwaardig en ik denk dat er meer ruimte zitten tussen de sardientjes in een blikje dan tussen de mensen die moesten rechtstaan op de bus. Deze leuke tocht zou meer dan 5u duren om vervolgens ‘s avonds in een dorp te komen waar ze geen stromend water hebben. Ons ‘hotel’ lag dan wel gezellig bij het water, de kamer was vochtig en de spinnenwebben, het stof en de dode muggen die overal hingen hebben de revolutie meegemaakt denk ik. Na een korte nacht (want de haan kraaide om 4u al dat hij zijn kop er af wilde) gingen we weer het water op. Met een hele dunne langwerpige boot (een lancha) vaarden we 3u lang de rivier af naar El Castillo. Een prachtig afgelegen dorpje waar de spanjaarden eind 1600 een vestiging bouwden om er de opvarende engelsen te kunnen bekogelen. We verbleven er in ‘Hospedaje Universal’, gerund door de uiterst aardige Dennis met zijn 5 kinderen en vrouw. Een mooi houten huis vlakbij de rivier, een beetje krappe kamertjes maar een zeer nette gedeelde badkamer en van vochtigheid of beestjes niets te merken. En het belangrijkste van allemaal: een prachtig uitzicht en een perfect balkon om rum en cola met zelf geplukte limoen te kunnen drinken. Na een kleine verkenning en een bezoekje aan het fort verbroederden we snel met een duits stel waarmee we het goed konden vinden. Dennis had die avond voor ons een gids geregeld en zijn we in het donker langs het water kaaimannen gaan zoeken. We hebben ruim twee uur de oevers afgespeurd en zagen in de verte  vooral kleine oogjes blinken. Tot de grote kerels is het niet gekomen maar onze gids heeft met z’n arendsogen wel enkele kleintje uit het water geplukt en een iets groter exemplaar. Daarnaast ook nog een uil gespot en enkele helmbasilisken of meer bekend als de Jezus Christushagedis (omdat hij op water kan lopen, geen grapje!), venijnige bijtgrage beestjes!

Vol adrenaline van het wildlife spotten gingen we slapen om de volgende dag nog meer beestjes te zien. Terug met Dennis en deze keer een andere gids zijn we het Indio Maiz-reservaat ingetrokken. Eerst moesten we weer een uurtje met de Lancha de rivier op maar dat was geen straf. Als eerste spotten we een leguaan groter dan mijn been die zat te zonnen hoog in een boom op een droge tak. Wie verder ook nog lag te zonnen waren een eenzame kaaiman, een familie schildpadden en een dozijn grote zwarte vogels. Daarnaast zagen we ook nog enkele Nicaraguanen illegaal de grens met Costa Rica oversteken waarvan de gids trots vertelde dat hij het zelf vele jaren ook zo gedaan heeft.

Aan de ingang van het reservaat moesten we even uitstappen om ons in te schrijven en de toegang te betalen (de militair met de AK-47 op zijn rug zag dat het goed was). Daar konden we ook voor het eerste enkele kleine kleurrijke gifkikkertjes zien. Prachtige verschijningen en Paulien liep voor het eerst niet gillend weg omdat ze een kikker zag! In het reservaat zelf hebben we 2,7km door dichte modderige jungle geploeterd. De temperatuur en de vochtigheid was enorm, het wildlife spotten jammer genoeg iets minder. Miljoenen mieren waarvan 1 soort belachelijk groot (ongeveer 3-4cm) en in de verte zagen we enkele slingerapen en brulapen een dutje doen. Onze gids meende ook nog een slang gezien te hebben maar de grote afwezige vond ik  toch de blue jeans dart frog; het rode kikkertje met de blauwe benen. Hopelijk springt deze in Costa Rica wel eens voorbij. Na het ploederen in Indo Maiz hebben we verkoeling gezocht in een zijriviertje zonder kaaimannen en hebben we de dag afgesloten met een typisch nicaraguaanse maaltijd; gallo pinto con pollo, tajadas y insalate oftewel rijst met bonen, kip, bakbanaanchips en salade. Het was een fantastische dag met veel avontuur, spanning en flink wat fauna. Zo ging ik van mijn slechtste dag in Nicaragua, naar mijn beste…

Dit was ook gelijk onze laatste avond in Nicaragua, de dag nadien weer vroeg uit de veren om onze eerste grens over te steken naar Costa Rica. Wij hebben dit wel op legale manier gedaan, en aan de grootte van de grenswachters hun machinegeweren te zien ben ik daar blij om ook…

Bienvenidas en Costa Rica! Pura Vida!

DSCN0249In de lancha op weg naar El Castillo / In the lancha on our way to El Castillo

DSCN0251

IMG_0098

Paulien op het hoekje van het fort / Paulien living on the edge

IMG_0065

El Castillo dorp / Village

IMG_0136

IMG_0103

Een grote zwarte vogel! / Big black bird!

IMG_0168

De eerste kleine kaaiman die mijn vinger wel kon smaken / The first cayman chewing my finger for dinner

IMG_0181

Nu snap ik waarom onze gids maar 9 vingers heeft / Now I understand why our guide only has 9 fingers

IMG_0186

Jesus-Christ Lizard vrouwtje / female

IMG_0198

En het mannetje / And the male

IMG_0214

Kaaiman iets groter exemplaar / Cayman, slightly bigger

IMG_0216

En de mannetjes hebben twee piemels!! / The males have two dicks!!

IMG_0223

De grens met Costa Rica / The border with Costa Rica

  IMG_0234

Aapjes / Monkeys 🙂

IMG_0246

Een hele grote mooie leguaan / A gigantic male iguana

IMG_0253

En een nog mooier gifkikkertje / green-black dart frog

IMG_0266

een beetje modderig / a bit muddy

IMG_0296

Maar daar trokken we ons niets van aan / but we really didn’t care

IMG_0291

De kogelmier of 24 uren mier (omdat een steek 24u verschrikkelijk veel pijn doet) / The bullet ant aka 24 hour ant (because a sting hurts like for 24 hours)

IMG_0294

Een wandelende boom / A walking tree

IMG_0297

En onze gids Orlando met een hele grote boom / And our guide Orlando with a very big tree

IMG_0313

Een verse afdruk van een jaguar /A fresh print of a jaguar

IMG_0338

Familie schildpad / Turtle family

IMG_0346

Een beetje zonnen / Taking a sunbath

IMG_0348

IMG_0357

En om te eindigen een gecko in een bakkerijtje die samen met ons kwam ontbijten, in zijn bek zie je stukjes van een libelle die hij voor onze neus had gevangen en naar binnen aan het werken is. / A gecko who decided to have breakfast with us in a bakery. In his mouth you see parts of a skimmer which he just caught in front of us while we were having breakfast.

Paulien already told you about her adventures on Isla de Ometepe which in the meantime is already ‘far’ behind us. My adventure on the other hand was even more awesome! I went from my bed to the hammock for three days only drinking water. After not eating for 4 days I started taking antibiotics which thankfully helped a lot and I could leave the Island with a full stomach.

Later I found out I was going to need this full stomach more than ever. We got up before dawn to travel all around the lake of Nicaragua. First we had to get back to the main land by boat, then to the capital Managua by bus and then go south again on the other side of the lake down to San Carlos. The first chicken bus to Managua I survived. However, after that it only went downwards to what was becoming the worst day so far. While getting on the bus in Managua I got robbed (thankfully not more than 10 euro), our seats were the smallest of the entire bus while we were the tallest people on that bus. The comfort was very unworthy for knee, ass and back and I am pretty sure there is more space between sardines in a can with oil than between the people who had to stand straight on the bus. This great bus trip would take more than 5 hours to finally arrive in a village at night where there was no running water. Our ‘hotel’ was located nicely by the water but the room was so moist and the dust and the dead mosquitos on the wall surely had seen the revolution.

After a short night (because the rooster already screamed at 4 a.m. that he wanted to have his head cut off) we went back on the water. With a long thin boat (also called a lancha) we went down the river for 3 hours to a place called El Castillo. El Castillo is a great remote little village with a fortress on top of the hill built by the Spanish to bomb the English at the end of the 1600s. We stayed at ‘Hospedaje Universal’, a nice place ran by Dennis and his 5 children and wife. It was a great wooden house right above the river, the rooms were tight but the common bathroom and shower were very clean, absolutely no moist and we were not troubled by mosquitos or other bugs. And the most important of all: the view from the balcony was absolutely amazing and perfect for drinking Rum&Coke with our own handpicked limes!

After a short recon through the village and a visit to the fortress we socialized with a very nice german couple who stayed at our hostal as well. In the evening, Dennis organized a trip with a guide to look for caymans along the river banks. For more than two hours we were looking for the reflecting eyes of the caymans, seeing several small blinking eyes at a far distance. We did not see any big guys unfortunately but our 9-fingered guide with eagle eyes managed to pick a small and medium sized cayman out of the water. In addition we spotted an owl and some Jesus Christ-lizards. They are called like that because they can walk on water (seriously, not kidding!) and they are feisty little bastards.

Full of adrenaline we went to bed to see even more wildlife the day after. Again with Dennis but with another guide, we went to the Indio Maiz-reserve. First we had to go down the river for an hour in our Lancha but that was no punishment at all. First of all we saw an iguana the size of my leg sunbathing high in a tree on a dead branch. Further we saw a lonely cayman, a family of turtles and a dozen of big black birds. After that we also saw some locals illegally crossing the border with Costa Rica. Our guide proudly commented he did the same thing for many years.

At the entrance of the reserve, we first had to register and pay the entrance fee (and say hi to the military dude with an AK-47 on his back). After that we could see some cute but deadly like hell colourful frogs. Fantastic creatures and Paulien did not run away yelling because she saw a frog! In the reserve itself we walked 2,7 km through the mud and very dense jungle. The temperature and humidity were huge but seeing wildlife was a lot less. We saw millions of ants of which 1 species was ridiculously gigantic (about 3-4cm) and far away we saw some spider monkeys and howler monkeys taking a nap. Our guide said he spotted a snake as well but what I missed the most was the blue jeans dart frog. I hope he jumps by some day in Costa Rica. After the Indo Maiz we cooled down in a side-river which was free for crocodiles and caymans and we finished our day with some typical Nicaraguan food; gallo pinto con pollo, tajadas y insalate or beans with rice, chicken, fried plantain and salad. It was an amazing day with a lot of adventure, excitement and quite a lot of fauna. Like that I went from my worst day to my best day in Nicaragua…

This was also our last night in Nicaragua. The day after we got up again at dawn to cross our first border to Costa Rica. We did this the legal way and by seeing the size of the machine guns of the guys from the border police I am happy for that…

Bienvenidos en Costa Rica! Pura Vida!

2 thoughts on “Van het slechtste naar het beste / From the worst to the best

  1. “want de haan kraaide om 4u al dat hij zijn kop er af wilde”

    Je weet het toch allemaal zo geweldig te verwoorden 🙂
    De foto van de minuscule gifkikker is prachtig (om nog maar te zwijgen van het feit dat je al arendsogen moet hebben om die op te merken, zo in verhouding met de laarzen). En verse sporen van een jaguar! Once-in-a-lifetime..

  2. Gelukkig voel je je weer beter, Bert! Misschien was het even wennen aan de tropische hitte, het andere eten, etc. Dan heb je dat nu maar achter de rug en kun je nu verder genieten! Oja, ik weet zeker dat je in Costa Rica heel veel Blue Jeans kikkers gaat zien hoor!!

Leave a Reply to Lander Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *