—Scroll down for English—
Bagan zou voor mij 1 van de hoogtepunten van Myanmar worden en dus besloot ik daar gewoon mee te beginnen. Vanuit Yangon is dit eerst een taxirit van bijna 2 uur en daarna had ik een VIP-bus geboekt die er zo’n 10 uur over zou doen. Ik zou dan om 6 uur ’s ochtends aankomen.
Nadat de taxichauffeur een soort ode aan mijn ‘gouden’ haar gebracht had (het is nogal blond geworden van de zon) was het gezellig om met hem te praten. We bespraken internationale politiek en hij liet duidelijk zijn negatieve mening over Donald Trump horen. Obama is hier wel ontzettend populair en heeft de Shwedagon pagode bezocht (zie mijn vorige blog). Andere landen passeerden ook de revue waarbij we over alle landen dezelfde mening hadden, behalve Australië. Dat vond hij geen goed land, maar aan een uitleg ontbrak het.
Na de interessante taxirit was het tijd om me op te maken voor de 10 uur durende busrit. Ik maakte kennis met een Nederlands stel en een Italiaanse, maar mijn stoel was op de voorste rij naast een lokale man die geen woord Engels sprak. Ik dacht lekker te kunnen slapen, maar daar dacht de buschauffeur anders over en tot 4 uur entertainde hij me met muziek en gezang. Toen dat om 4 uur stopte dacht ik nog 2 uur te hebben, maar we bleken er al te zijn. 4 uur ’s ochtends; een goed moment om aan te komen op een busstation in een nieuwe plaats!
Bagan is een uitgestrekte vlakte met een paar duizend pagodes en tempels. Het was ooit Unesco werelderfgoed, maar na een conflict is het nu van de lijst gehaald. Het wordt niet onderhouden zoals Unesco dat graag zou zien, maar het is misschien juist wel de charme dat het een monument is dat nog volop gebruikt wordt door de lokale bevolking. Tussen de tempels worden groente verbouwd, geiten gehouden en in vrijwel iedere tempel wordt nog regelmatig geofferd door monniken en andere boeddhisten.
De eerste dag kwam ik niet verder dan 2 tempels voordat het begon te stortregenen. Het is nu regenseizoen in Myanmar, maar het viel eerder nog wel mee. Deze keer niet; in no time veranderde de weg in een rivier en kon ik niks anders dan bij het hotel blijven.
De dag daarop besloot ik samen met de Italiaanse van de bus en een Spaanse van mijn hotel een e-bike te huren en op pad te gaan. De e-bike is een soort scooter voor losers, maar voor iemand als ik, die nog nooit scooter gereden heeft, een prima vervoersmiddel om mee te beginnen! We crosten over zandpaadjes tussen de tempels door en bezochten een heleboel tempels op zoek naar het ideale uitzicht.
Nog een dag later ging ik op stap met een Deen en 2 Nederlanders van mijn hostel en we begonnen met de zonsopkomst, die door de bewolking niet echt spectaculair was. Een beetje tempelmoe besloot ik de middag aan het zwembad door te brengen en een plan te maken voor de volgende dag.
De meeste backpackers blijven maar 2 dagen in Bagan, maar ik vond het echt heel erg mooi en het was een superfijne plek om een beetje uit te rusten. Ik was inmiddels al een paar dagen met anderen op stap, maar eigenlijk ben ik het liefste alleen, dus besloot ik een tour te boeken naar Mount Popa en nog een halve dag alleen met een e-bike op stap te gaan voordat ik Bagan zou verlaten.
Mount Popa is een berg met een pagode op de top, waar je bij kunt komen door heel veel trappen op te lopen. Die trappen worden bezet door agressieve apen die eten willen en wellicht nog agressievere schoonmakers die een fooi willen voor het schoonmaken van de apenpoep. Je mag immers geen schoenen dragen op deze heilige berg… Samen met mij op de tour waren 2 Canadezen die ik eerder al in Bagan tegen was gekomen, een Ierse en een Aziaat. Het was ontzettend gezellig, maar van Mount Popa zagen we niks. Vanaf de grond was het zo mistig dat we de top niet konden zien en vanaf de top konden we door de mist het uitzicht niet zien. Beetje jammer… Gelukkig is er altijd nog Google voor de foto’s.
Na 4 dagen sociaal doen was het dan eindelijk tijd voor mijn solotripje door de Bagan-weide. Ik had een aantal tempels uitgezocht die ik nog graag wilde zien en ik stond vroeg op om ze allemaal te bezoeken. Op 1 tempel vond ik het ideale uitzicht en ik was helemaal alleen! Superfijn!
Bagan is ook de plek waar iedere backpacker een ‘schilderij’ koopt. Bij iedere tempel worden ze verkocht voor absurd lage prijzen en ze zien er allemaal hetzelfde uit. Buiten dat ik ze allemaal vrij lelijk vond, vermoedde ik ook dat het kopieën waren. Bij de laatste tempel die ik bezocht, zat er echter een ontzettend aardige jongen te schilderen. Hij liet me vol trots zijn schilderijen zien en hij had er ook een paar van zijn zus hangen. En ondanks dat ik ze nog steeds niet zo heel mooi vind, kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om bij deze enige ‘echte’ schilder die ik in 4 dagen gezien had, geen schilderij te kopen. Ik betaalde 7,50 euro voor een schilderij waar 2 dagen werk in zat en vraag me af of ik hem ooit op zal hangen…
Tot slot een verhaal van mijn hostel. Ik deelde mijn (supermooie) kamer met een zeurende Duitser en op een gegeven moment zag hij een rat lopen over een richeltje bij het plafond. Ik negeerde dit, maar nadat ik hem een paar minuten later ook zag, was het toch tijd om naar de receptie te lopen. Daar snapten ze het probleem: een bat (vleermuis)! Uiteindelijk moest ik een plaatje van een rat googlen om ze duidelijk te maken dat het niet om een vleermuis maar om een rat ging, wat de receptioniste eigenwijs een muis bleef noemen. Maar ok, ze zouden de ‘muis’ gaan vangen en 4 mensen gingen op pad met bezems en ladders om mijn kamer veilig te maken. Na een kwartier kwamen ze vrolijk naar beneden; de rat was gevangen en het gat was gedicht! Helaas, wat ze mij lieten zien was een baby duif en geen rat. Ik vroeg dus vriendelijk om een andere kamer en dat was gelukkig geen probleem. De volgende ochtend kwam ik mijn kamer uit en vond een heleboel poep in het trappenhuis. Het bleek te gaan om een super gestreste moeder duif op zoek naar haar baby…. Na lang aandringen kreeg ik de receptionist mee naar het trappenhuis en begon het duif-vang-avontuur waarbij de duif op mijn bovenlip poepte. Een medewerkster van het hotel had minder geluk en kwam al hoestend en proestend naar buiten. Na veel gefladder werd de duif gevangen, om de volgende ochtend uiteraard weer gewoon terug te zijn. Toen heb ik maar besloten om de bus naar Mandalay te nemen. Daarover meer in de volgende blog!
Hele grote Buddha / Really big Buddha
Uitzicht over Bagan / View of Bagan
Met Lourdes en Carlotta op de ebike / On the ebike with Lourdes and Carlotta
Schapen tussen de tempels / Sheep between the temples
Pagode onder reconstructie; ze bouwen er dan van bamboe een stellage rond. Dit doen ze ook bij de Shwedagon pagode in Yangon, iedere 5 jaar. / Reconstruction of a pagoda; they build bamboo around it to get to the top. They do the same with the Shwedagon pagoda in Yangon, every 5th year.
Bezoekje aan een alcoholstokerij / Visit to a distillery
Op de top van Mount Popa / On top of Mount Popa
Erg populair in Myanmar; zoveel mogelijk kitscherige led lampjes en tl-verlichting rond Buddha / Very popular in Myanmar; as many ugly led lights around Buddha as possible
Locals voeren de apen en worden daarbij bijna zelf opgegeten / Locals are feeding the monkeys and almost get eaten themselves
Hele oude muurschildering van Buddha / Very old Buddha mural
Fijne weg op mijn e-bike / Nice road for my e-bike
Nog meer mooie muurschilderingen / More nice paintings
De enige schilder die ik zag in Bagan! / The only painter in Bagan I actually saw painting
—English version—
Bagan would be 1 of my highlights in Myanmar, so I decided to start there. From Yangon it would be a taxi drive of 2 hours and then a VIP-bus of 10 hours. Arrival would then be 6 AM.
After the taxi driver was done telling me how amazing my “golden” hair is (it got quite blond thanks to the sun here) it was really nice talking to him. We discussed international politics and he clearly had a very negative opinion about Donald Trump. Obama however is extremely popular in Myanmar as he visited the country and the Shwedagon pagoda (see my Yangon blog). We also discussed other countries and had similar opinions, except for Australia. The taxi driver thought that was a bad country, but he couldn’t explain me why.
After the interesting taxi drive it was time to get ready for the 10 hour bus ride. I met a Dutch couple and an Italian girl, but my chair was in front of the bus next to a local man who didn’t speak a word of English. I thought I could fill my time with sleeping, but the bus driver had other plans for me. He entertained me with Myanmar covers of famous American songs and his own singing until 4 AM. Then I thought I would still have 2 hours to sleep, but it turned out we were in Bagan already. Well well, 4 AM is a nice time to arrive at the bus station in a city you don’t know!
Bagan is basically a big plain with a few thousand temples and pagodas. It was UNESCO world heritage once, but after a conflict they removed it from the list. It is not maintained like UNESCO would like it to be, but it is kind of the charm of the place that it is still in use. In between the temples people are harvesting vegetables, they keep goats and in almost every temple they still offer on a regular basis.
I didn’t get to see much more than 2 temples on my first day, because then it started to rain. It is rain season in Myanmar now, but I hadn’t had a lot of rain yet. This time it was a lot though! The road changed into a river in no time and there was no other option than just staying inside.
The next day I decided to rent an e-bike together with the Italian girl from the bus and a Spanish girl from my hostel. The e-bike is some kind of scooter for losers, but for someone who has never ridden anything like that, it was a good thing to start with. We crossed over sandy paths between pagodas and visited lots of temples trying to find the perfect view.
The day after I went again, but this time with 2 Dutchies and a Danish guy. We started at sunrise, but there was not so much sun to see due to all the clouds. We were a bit temple-tired and spend the rest of the day at the swimming pool making new plans.
Most backpackers only stay in Bagan for a day or 2, but I really loved it and it was a great place to relax a bit. I had spent a few days with others, but I actually love to be alone, so I decided to book a tour to Mount Popa and rent an e-bike for a day alone, before I would leave Bagan.
Mount Popa is a mountain with a pagoda on top, which you can reach by climbing a lot of stairs. These stairs are full of aggressive monkeys that want food and almost equally aggressive cleaners that want a tip for cleaning the monkey poo. You can’t wear shoes on this holy mountain/these holy stairs of course… The others on the tour were 2 Canadians whom I had already met in Bagan earlier, an Irish girl and an Asian guy. It was a really nice day out, but we didn’t see anything of Mount Popa. On the ground it was so foggy that we couldn’t see the top and on the top it was so foggy that we couldn’t see the view. Too bad… Luckily there is always Google for the pictures, so if you are interested, just use Google.
After being social for 4 days, it was finally time for my solo-trip of Bagan. I had chosen a few temples that I really wanted to visit and I got up early to do so. I found the perfect view on 1 temple and I was the only one there! So nice!
Bagan is also the place where every backpacker buys a painting. At every temple you find vendors who sells these paintings for extremely low prices and they all look the same. Besides that I think they are quite ugly, I also thought they might be copies as you don’t see anyone actually painting anything. But at the last temple I visited there was a really friendly guy painting! He was very proud to show me his paintings and he also had a few that his sister had painted. And even though I still didn’t think they were so nice, I couldn’t just walk away from the only ‘real’ painter I had seen in 4 days. So I paid 7,50 euro for a painting that took 2 days to make and I wonder if I will ever find a place in my house for it…
I’m ending this Bagan blog with a story of my hostel. I shared my (really nice) room with a complaining German who said he had seen a rat in our room. I ignored him as the only thing he could do was complain, but then I saw the rat for myself and it was time to talk to the people in the reception. They understood my problem: a bat! I had to google a picture of a rat to make them understand that is was not a bat, but a rat and the receptionist then kept calling it a mouse. But ok, they would go and catch the ‘mouse’ and 4 people with brooms and ladders went to my room to make it safe again. After 15 minutes they came out and told me they had caught the animal and closed off the hole in the wall. Unfortunately , the animal they showed me was a baby pigeon and not a rat. So I asked for another room and that was no problem. The next morning I found a lot of bird poo on the stairs and found a stressed out mother pigeon, looking for her baby pigeon… So off I went again to the reception and the receptionist joined me on a crazy pigeon-catching-adventure in which the pigeon pooped next to my mouth. One of the cleaning ladies was less lucky and was hit in the mouth… Finally they managed to catch the bird, but of course it was back again the next morning. That’s when I decided it was time to move on and take the bus to Mandalay. More about that in the next blog!
Papa heeft ook een e-bike… ‘een scooter voor losers’ vind ik wel een mooie bewoording!
‘je bent liever alleen’? Ik hoop wel dat je het leuk vindt dat mama en ik speciaal voor jou naar Bangkok komen vliegen?? 😛
Hilarisch verhaal van die rat/vleermuis/duif/muis! :):)
Ja, superleuk dat jullie komen! Ik ben morgen al in Bangkok, maar heb toch geen tijd om iets te zien, dus we kunnen mooi samen op sightseeing!
ik heb geen annuleringsverzekering afgesloten dus moeten jullie toch naar Bangkok. Paulien kan dan maar beter op Tristan da Cunha gaan wonen of is zelfs dat niet rustig genoeg.
“De e-bike is een soort scooter voor losers” 🙂
Ziet er een zeer mooi gebied uit (superfoto van de zonsondergang).
Jammer van de moederduif.
Het ziet er daar prachtig uit! Wel spijtig van het slechtere weer en van de duif…
I realy like the picture taken with a selfie stick 🙂