—Scroll down for English—

We hadden al te horen gekregen dat South Georgia heel mooi zou zijn, maar ik verwachtte iets dat ongeveer hetzelfde zou zijn als Antarctica. Ik had het mis.We werden wakker in Right whale bay, een baai die vroeger bevolkt was met walvissen, maar door de walvisvangst is het nu een walhalla voor zeehonden en koningspinguins. De pelsrobben kenden we al goed van Antarctica als agressieve beesten. Dit was anders. Op South Georgia waren namelijk net de baby zeehonden aan het opgroeien en dat was superschattig. Continue reading →

–Scroll down for English–

In de avond van de dertiende dag begonnen we opnieuwe te zeilen, deze keer over de Scotiazee richting South-Georgia. Paulien en ik werden in de 8-12 wacht ingedeeld (en 20u-24u) voor op de uitkijk te staan en om het roer in handen te nemen. Dit betekende dat we later in de nachtwacht zouden ingedeeld worden als de wachten gingen roteren. Alvorens de open zee te kunnen bevaren moesten we ’s nachts eerst nog door indrukwekkende partijen drijvend ijs breken. De grote spotlichten gingen aan en de volle concentratie op de uitkijk was vereist zodat we nergens tegen aan zouden botsen. Het was een ijskoude nacht en eens door het ijs gebroken begon de deining weer toe te nemen.

Continue reading →

Met inmiddels 5 landingen en prachtige natuur en dierenleven achter ons leek niks ons meer te kunnen verrassen. Toch bleek de landing op Hannah point nog iets nieuws voor ons in petto te hebben: zeeolifanten. Daarvan hadden we al 1 verdwaalde gezien, maar een groep zeeolifanten bij elkaar is een compleet nieuwe ervaring. Een stuk of 15 enorme klompen blubber die vooral liggen te stinken en een geluid produceren waarvan je niet weet uit welk gat in de vetklomp het komt. Van een afstandje is het erg vermakelijk om te zien, ware het niet dat we weer flink in de pinguinpoep en bijbehorende geur stonden. Hannah point was namelijk ook het thuis van een chinstrap-kolonie, wat gentoo’s en 2 geadopteerde macaroni’s. En voor wie de pinguins nu al zat was, waren hier ook mooie vogels en fossielen van planten te spotten. In een continent waar maar 2 soorten mos voorkomen en verder niks groens te zien is, was het bijzonder om stil te staan bij het feit dat dat miljoenen jaren geleden wel anders was en er hier zelfs bomen waren.

Continue reading →

—Scroll down for English—

6 Maart 2015. Tijdens de nacht vaarden we van Fort Point verder naar het zuiden naar Deception Island. Dit eiland heeft de vorm van een donut met een hele smalle ingang aan de zuidelijke kant. Duizenden jaren geleden was dit ooit een supervulkaan die ongeveer 6000 meter hoog moet geweest zijn maar door de jaren heen is ingestort en uiteindelijk helemaal opgevuld met zeewater. Toen we de binnenkant van het eiland binnenvaarden viel gelijk het ruwe ongerepte landschap op en het contrast tussen de verse witte sneeuw en het zwarte lavagesteente. Tijdens onze eerste wandeling in het noorderlijke gedeelte van het eiland hoorde ik meteen hoe stil het was. Omwille van de ‘recente’ vulkanische activiteit (hij is in de jaren 60 voor het laatst uitgebarsten denk ik) zijn hier nog geen dieren te vinden dus er was geen constant lawaai van zeurende zeehonden of kwelende pinguins. Er waren ook verschillende natuurlijke havens waar geen wind was. De stilte deed bijna pijn aan de oren.

Continue reading →

—Scroll down for English—

We zijn al een week weg uit Ushuaia en het was tijd om voor het eerst aan land te gaan met de zodiacs (rubberen bootjes). Zo een landing ziet er altijd hetzelfde uit. Eerst krijgen we uitleg van de gids wat we gaan doen, waar we naartoe gaan, wat we kunnen verwachten en vooral ook wat we niet mochten doen of waar we niet mochten gaan. Antarctica is het meest ongerepte gebied ter wereld en is heel streng gereguleerd (door het grootste verdrag tussen landen ter wereld). Na de uitleg is het tijd om de warmste kleren aan te trekken (het is koud in Antarctica, wie had dat gedacht) en om op het dek te verzamelen. Vervolgens Continue reading →