Duimen omhoog! / Thumbs up!

—Scroll down for English—

Op zondag kun je in Sydney zo veel  en zo ver je wilt met de trein voor maar 2,50 dollar, dus dat bleek een goede vertrekdag voor ons liftavontuur. Het plan was om eerst zo ver mogelijk de trein te nemen en dan te liften naar Melbourne. Een reis van zo’n 900 km, dat zou toch in een dag of 3 te doen moeten zijn, dachten we.

We waren van plan om vroeg te vertrekken, maar na het spullen pakken, gedag zeggen en de verkeerde bus pakken, bleek de trein naar Nowra maar eens in de 2 uur te gaan op zondag. Bij aankomst in Kiama bleek er gelukkig net een jazzfestival te zijn, dus het uurtje wachten op de trein was geen straf. Na nog eens een kwartiertje lopen van het treinstation naar de grote weg konden we dan eindelijk onze duim uit gaan steken!
Al snel werden we opgepikt door een Fin in een pick-up die al zijn hele leven in Australie woont. De backpacks konden achterin en het avontuur was begonnen! Na 15 km was de Fin op punt van bestemming. Hij bood nog aan ons naar het strand te rijden, maar ten eerste wilden we helemaal niet naar het strand en ten tweede zouden we daar de volgende dag natuurlijk nooit meer weg komen. We hadden ook onze zinnen gezet op een gratis kampeerplaats zo’n 15 km verderop, dus was het tijd om weer langs de weg te gaan staan. Auto na auto reed met 100 km/u voorbij, maar er stopte een jong Australisch stel die ons wel naar onze ‘camping’ wilde brengen. De eerste dag was dus een succes, ondanks dat we maar zo’n 30 km gelift hadden. We namen de tijd om ons tentje op te zetten, de buren te leren kennen en pasta te koken. Onze nieuwe beste vrienden (de buren) vonden ons volgens mij een beetje zielig (zij reden namelijk rond in een camper van 175.000 dollar) en ze sponsorden ons met was kip voor bij onze pasta. Met kangoeroes in het weiland achter onze tent was de avond volmaakt en probeerden we zo goed als mogelijk –zonder matras- te slapen.

De volgende ochtend gingen we vol goede moed weer langs de weg staan en na zo’n 20 minuten wachten stopte er een Macedonier die ons wel mee wilde nemen naar het volgende dorpje. Vanaf daar ging het liften wat stroever, de wachttijden werden langer en de ritjes bleven kort. Veel mensen hoefden alleen naar het volgende dorp, terwijl wij hadden gehoopt op wat langere ritten. In Ulladulla stonden we erg lang. Mensen bleven zwaaien, maar daar schieten we niks mee op natuurlijk! Met regen op komst werden we ook hier net op tijd weer opgepikt. We liftten van Ulladulla naar Batemans Bay naar Moruya naar Bodalla naar Narooma toen we tot slot een lift kregen naar de camping die we in gedachten hadden in Quaama. 7 ritjes, ruim 9 uur en 207 km. Niet echt een goed gemiddelde…

We deelden deze camping met een nieuwsgierig Australisch stel en 2 Deense jongens. Na een regenachtige nacht waren zij natuurlijk benieuwd hoe snel we weg zouden zijn. Met 2 toeschouwers stonden we dus langs de weg. Gelukkig voor ons werd er binnen 5 minuten gestopt; ons publiek was zichtbaar onder de indruk! Deze lift wint zeker weten de prijs voor ‘raarste lift ooit’. De chauffeur was iemand die duidelijk niet van small talk hield, hij miste een been en meerdere vingers en zijn auto had in geen jaren een stofzuiger gezien. Op de achterbank zat ik tussen het stro en de opgedroogde modder. Bert probeerde voorin tevergeefs een gesprek te voeren. We werden ook nog eens afgezet op een slechte plek en dus besloten we met onze 30 kilo bagage 5 km te gaan wandelen naar een betere plek. Uiteraard begon het ook nog te regenen, dus het drama was compleet! Na een tijdje werd er weer gestopt en een vriendelijke man bracht ons naar het volgende dorp. We kregen er gratis een tour van de haven bij want ‘je kan toch niet in Eden geweest zijn zonder de haven te hebben gezien’. In Eden besloten we er het beste van te maken in de regen (nog steeds), dus we probeerden elk 20 auto’s per keer. Na 1,5 uur en zo’n 150 auto’s was de moed onsin de schoenen gezakt; het zou nog wel eens een paar dagen langer kunnen duren voor we in Melbourne zouden zijn. Maar het tij keerde en er werd gestopt door een vriendelijke Australier die naar Melbourne moest! We konden de hele rit met hem mee, zo’n 600 km! Wat een geluk 😀 Onderweg stopten we om wat te eten en rond een uur of 7 waren we eindelijk in Melbourne. We vonden een hostel en sliepen heerlijk!

Melbourne was een leuke stad, maar we kwamen er al snel achter dat alle accommodatie in prijs verdubbeld was voor het Formule 1 weekend. Nadat we ook nog een goede ‘relocation’ camper vonden, besloten we maar 2 dagen in Melbourne te blijven. De eerste dag bleven we rond de haven en in het centrum, de tweede dag wandelden we door de botanische tuin en het Olympisch park met een voetbalstadion, cricketstadion en alle tennisvelden van de Australian Open.

Na 2 dagen slenteren door de stad was het alweer tijd voor het volgende avontuur;  op naar West Australië!

DSCN4829 (Kopie)
Pasta, pesto en kip tijdens onze eerste avond! / Pasta, pesto and chicken on our first evening!

IMG_4445 (Kopie)

Ons tentje / Our tent

IMG_4443 (Kopie)
De eerste kangoeroes (van vele…) / The first kangaroos (of many…)

DSCN4830 (Kopie)
Liften in de regen en geen auto in zicht / Hitchhiking in the rain and no cars to be seen

DSCN4832 (Kopie)
De skyline van Melbourne / The skyline of Melbourne

DSCN4833 (Kopie)  IMG_4449 (Kopie)

Burger King heet hier Hungry Jack’s en McDonalds is Maccas / Burger King is called Hungry Jack’s here and McDonalds is Maccas

IMG_4451 (Kopie)

Betrapt! / Gotcha!

IMG_4453 (Kopie)

Het oude Flinders Street station met moderne wolkenkrabbers / Old Flinders Street station with modern skyscrapers

IMG_4454 (Kopie)

Federation square

IMG_4456 (Kopie)

De haven / The harbour

IMG_4457 (Kopie)

‘Cow in a tree’

IMG_4458 (Kopie)

Shrine of remembrance

IMG_4461 (Kopie)

Ter nagedachtenis aan de Australische slachtoffers van de 1e en 2e wereldoorlog / In remembrance of the Australian victims of the 1st and 2nd world war

IMG_4471 (Kopie)
Het voetbalstadion / The football stadium

On Sundays you can travel as far and as much as you want in Sydney by train for only 2,50 dollar, so that made it a great departure day for our hitchhiking adventure. The plan was to get out of the city as far as possible by train and then hitchhike to Melbourne. A trip of around 900 km, so it should be possible to do in a day or 3, so we thought.

We planned to leave early, but after packing our stuff, say goodbye to our lovely host and taking the wrong bus, it turned out the train to Nowra only departed every 2nd hour on Sunday. When we arrived at Kiama there was a jazz festival going on, so it was no problem to wait an hour for the right train. After walking 15 minutes from the train station to the road it was finally time to put up our thumbs!
After a short time we were picked up by a Fin in a pick-up who had lived his whole life in Australia. We threw our backpacks in the back and the adventure had started! After 15 km the Fin arrived at his destination. He offered to drive us to the beach, but first of all we didn’t want to go to the beach and secondly, it would be impossible to get out of there afterwards. We also had a free campsite in mind where we wanted to get before dark about 15 km further down the road, so it was time to get the second ride of the day. Car after car passed us with 100 km/h, but finally a young Australian couple stopped and was willing to drive us to our ‘campsite’. The first day turned out to be a success, even though we only managed to hitch 30 km. We took the time to put up our tent, get to know the neighbours and cook pasta. I think our new best friends (the neighbours) felt bad for us (they drove a 175.000 dollar campervan) and they sponsored us with some chicken for our dinner. With kangaroos behind our tent, the evening was perfect and we did our best to sleep a bit (without mattress).

The next morning we woke up well rested and after waiting next to the road for 20 minutes, a Macedonian was willing to take us to the next village. From there on, the hitchhiking got more difficult, the waiting got longer and the rides were still short. A lot of people only had to go to the next village, while we had hoped for some longer rides. In Ulladulla we waited for a long time. People waved at us, but that doesn’t help us at all! With rain clouds coming closer and closer, we got picked up just in time. We hitchhiked from Ulladulla to Batemans Bay to Moruya to Bodalla to Narooma when we finally got a lift to the campsite we had in mind in Quaama. 7 rides, more than 9 hours and 207 km. Not a very good average…

We shared our campsite with a curious Australian couple and 2 Danish guys. After a rainy night they were of course very curious to see how fast we would get a ride. So we started our day of hitchhiking with an audience of 2. Luckily we were picked up within 5 minutes and our audience was seemingly impressed! This ride though turned out to be the winner of the ‘weirdest ride ever’. The driver didn’t like small talk, he missed a leg and some fingers and his car hadn’t seen a vacuum cleaner for years. In the back seat I sat between straw and dried mud. Bert tried to keep a conversation going in the front, but failed. We were also dropped off in a very bad spot and so we decided to start walking the 5 km to a better spot with our 30 kg backpack each. Of course it started raining, so the drama was complete! After some time a car stopped and the friendly driver brought us to the next village. He included a tour of the harbour because ‘you can’t come to Eden without seeing the harbour’. In Eden we decided to make the best of our rainy day, so we tried 20 cars each and then changed. After 1,5 hours and over 150 cars we had lost all hope; it would take at least a few more days to get to Melbourne. But then we got lucky and a friendly Australian stopped and said he would drive all the way to Melbourne! We could join him for the full 600 km! So lucky 😀 On the way we stopped to  get some food and around 7 we arrived in Melbourne. We found a hostel and had a great night sleep!

Melbourne is a nice city, but we found out soon that the prices of accommodation had more than doubled due to the Formula 1. After we also found a good ‘relocation’ camper, we decided to stay in Melbourne for only 2 days. The first day we stayed around the harbour and the city centre, the second day we walked through the botanical gardens and the Olympic park with a football stadium, cricket stadium and all tennis courts of the Australian Open.

After relaxing in the city for 2 days it was time for the next adventure, a road trip to Western Australia!

3 thoughts on “Duimen omhoog! / Thumbs up!

  1. Wat een komisch shirt heb je aan! Bert is zeker wel vereerd! Die koe in de boom is ook echt zo grappig! Ik zie na het lift avontuur in de regen ook weer veel mooie blauwe luchten in Melbourne! Da’s fijn!

  2. “De chauffeur was iemand die duidelijk niet van small talk hield, hij miste een been en meerdere vingers en zijn auto had in geen jaren een stofzuiger gezien.”

    Hilarisch 🙂

    Die bankjes ‘ladies only’ zijn wel absurd.
    Waren die daadwerkelijk voorbehouden voor vrouwen?

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *