La Esperanza Granada

—Scroll down for English—

Nicaragua is het armste land van midden-Amerika en het was voor ons dus vanzelfsprekend dat we hier een deel van jullie donaties wilden gebruiken. We hadden in Nederland al de stichting La Esperanza Granada gevonden, opgericht door een Australische vrouw en al jaren actief in de stad Granada. Een dag voor onze aankomst in Granada hebben we een mailtje gestuurd en ze wilden ons graag hun project laten zien.

La Esperanza Granada is actief in 4 scholen rond Granada, in de arme dorpjes rond de grote stad. Ze proberen de hele gemeenschap te helpen, vooral door onderwijs, maar ook door gezondheidszorg en bijvoorbeeld het bouwen van nieuwe huizen en een soort “gemeenschapshuizen”.
10 jaar geleden maakte 30% van de kinderen de lagere school af, inmiddels is dat 60%. Het gaat dus steeds beter met het land, maar het blijft het armste land van de regio. In de scholen waar La Esperanza Granada actief is zitten totaal zo’n 2000 kinderen. Per klas zijn er ongeveer 60 kinderen en 1 betaalde leraar. Daarnaast plaatst La Esperanza Granada in elke klas 1 of 2 vrijwilligers, want 60 kinderen per leraar is natuurlijk veel te veel. La Esperanza Granada heeft de scholen gebouwd en ingericht, alleen de stoelen zijn van de overheid. Aan het begin van het schooljaar krijgt iedere leraar 2 whiteboard stiften en dat is alles. De kinderen krijgen iedere dag rijst, bonen en/of maismeel van de overheid. La Esperanza Granada geeft daarnaast aan ieder kind een pakje sinaasappelsap, een banaan en een koekje. Dat is een goede motivatie om de kinderen naar school te sturen, want veel gezinnen hebben maar net genoeg geld voor 1 of 2 maaltijden per dag.
Kinderen in deze wijken leren niet veel van hun ouders. De kinderen die op school komen kunnen niet tellen, geen kleuren, geen letters, etc. Dit moet dus allemaal op school worden geleerd. Alleen de ‘verplichte’ vakken worden gegeven, er zijn weinig knutselmaterialen, geen computerlessen, geen Engelse les, etc. Dit verzorgt La Esperanza Granada wel voor de kinderen.

Wij kregen een rondleiding van Justo; een jongen die zelf in de wijk is opgegroeid en nu met een studiebeurs naar de universiteit kan. Elke zondag gaat hij naar school en in ruil daarvoor werkt hij zelf als vrijwilliger voor La Esperanza Granada van maandag tot vrijdag.
Op dit moment hebben de kinderen zomervakantie, maar er is wel een ‘summer school’ waar ongeveer 60 kinderen naartoe komen. De leraren zijn vrij, dus wordt alles nu georganiseerd door de vrijwilligers. We kregen een rondleiding door de school en door de wijk. Er is geen riool, dus de wc’s zijn een gat in de grond. Ik weet niet of Justo me geloofde toen ik zei dat we dat gewend zijn uit de Noorse bergen, maar het verschil in temperatuur maakt dat natuurlijk een compleet ander verhaal. Wat opvalt in Nicaragua is dat hoe arm de mensen ook zijn, de tv staat altijd aan. Amerikaanse cartoons zijn erg populair bij de kinderen en op elke straathoek kun je dvd’s kopen (niet origineel uiteraard). Bij 1 familie mochten we binnen kijken, een huisje van ongeveer12 vierkante meter, met eigenlijk alleen 4 bedden en een tv. De keuken was buiten en de wc moest gedeeld worden met nog 3 families. Het was wel heel fijn om te zien dat de wijk aan het verbeteren is. Ze zijn druk bezig nieuwe waterleidingen aan te leggen en alle mannen uit de wijk zijn druk aan het graven.

We wilden hier graag spullen doneren en we mochten ‘s middags terugkomen om met Antonia (die ook met een studiebeurs naar de universiteit gaat) te gaan winkelen. Antonia heeft verantwoordelijkheid voor alle spullen en wist dus precies wat er nodig is de komende tijd.
We kwamen terecht in een mooie winkel met kantoorspulletjes en Antonia begon gelijk te bestellen. Vooral de whiteboard stiften voor de leraren waren nodig, want die zijn duur (35 eurocent per stuk). Uiteindelijk liepen we naar buiten met 144 potjes lijm voor de kleine kinderen, 24 doosjes krijtjes, 120 whiteboard stiften, 72 potjes lijm voor de grotere kinderen, 336 schriften en 160 doosjes klei in verschillende kleuren. De totale kosten hiervoor waren 240 euro.
Omdat de scholen pas over 2 weken weer beginnen hebben we het niet persoonlijk af kunnen leveren, maar Antonia verzamelt de spullen op het kantoor en deelt ze uit aan de scholen die het nodig hebben.

Het was een bijzondere dag en heel indrukwekkend om te zien hoe de families leven. Bedankt voor de donaties, het is fijn om iets tegen de armoede te kunnen doen en we geloven er absoluut in dat de spullen bij deze stichting in goede handen zijn. Voor wie het leuk vindt om meer te lezen over La Espereanza Granada, is hier de website: www.la-esperanza-granada.org

  IMG_9464 (Kopie)
Ik voor het kantoor van La Esperanza Granada / Me in front of the office of La Esperanza Granada

IMG_9458 (Kopie)
De vrijwilligers aan het werk in het kantoor / The volunteers working in the office

IMG_9422 (Kopie)
Onze gids voor de dag / Our guide for the day

IMG_9381 (Kopie)
Zo zien de lokalen eruit, allemaal vrolijk geverfd / This is how the classrooms look, all painted in happy colors

IMG_9384 (Kopie)
De kleuterklas / The preschool classroom

IMG_9383 (Kopie)
De pennen voor 1 klas / The pens for 1 classroom

IMG_9391 (Kopie)
Computerles / Computer classes

IMG_9390 (Kopie)
Ook buiten is alles geverfd met leerzame tekeningen / Also outside everything is painted with educational paintings

IMG_9420 (Kopie)
De huisjes in de buurt waar de school staat / The houses in the neighbourhood of the school

IMG_9440 (Kopie)
Het mooiste huisje in de buurt volgens onze gids / The nicest house in the neighbourhood according to our guide

IMG_9456 (Kopie)
Bert en vrijwilligster Antonia met de dozen schoolspulletjes / Bert and volunteer Antonia with the boxes full of school supplies

IMG_9461 (Kopie)
Kleurrijke schriften / Colorful notebooks

English

Nicaragua is the poorest country of central America and therefor it was obvious for us that we would spend some of your donations here. We already found the organization La Esperanza Granada before we left. It was founded by an Australian woman and already active in Granada for many years. A day before our arrival we send an email and they really wanted to show us their project.

La Esperanza Granada is active in 4 schools around Granada, in the poor villages around the big city. They try to help the whole community, mostly through education, but also with health care and by building new houses and community houses.
10 years ago, only 30% of the children in Nicaragua finished primary school, now it’s 60%. It is going better, but Nicaragua is still the poorest country in the region. The schools in which La Esperanza Granada is active has a total of 2000 students. In each classroom, there are 60 children and only 1 paid teacher. La Esperanza Granada places 1 or 2 volunteers in each classroom, because 60 children is obviously way too many for just 1 teacher. La Esperanza Granada built and furnished the schools, the government only provides the chairs. At the beginning of each year, the teacher gets 2 whiteboard markers and that’s it. The children get rice, beand and/or corn flower from the government each day. La Esperanza Granada also gives each child orange juice, a banana and a cookie each day. That’s a good motivation for the parents to send their children to school, because a lot of families have just enough moneyfor 1 or 2 meals a day.

Children in these areas don’t learn a lot from their parents. De children that come to school for the first time can’t count, don’t know the colors, letter, etc. They have to learn everything at school. Only the basic courses are taught by the regular teachers, there are not a lot of arts and crafts materials, no computer classes or English classes. La Esperanza Granada offers these kind of classes to all children.

We got a tour of the neighbourhood from Justo; a boy who grew up in this area and now attends university with a scholarship from La Esperanza Granada. Every Sunday he attends university and in exchange he works as a volunteer for La Esperanza Granada on weekdays.
At the moment it is summer holiday in Nicaragua, but there is a summer school with 60 children. The teachers have holiday so the summer school is organized by the volunteers. We got a tour of the school and the neighbourhood. There is no sewer, so the toilets are just a hole in the ground. I don’t know if Justo believed me when I told him we have the same in the Norwegian mountains, but with the different temperatures here that is of course a totally different story. It’s interesting to see that, no matter how poor the people are, the tv is always on. American cartoons are really popular and on every street corner you can buy dvd’s (copies of course). We were also allowed to have a look inside 1 of the houses, a house of around 12 square meter, with 4 beds and a tv. The kitchen was outside and the toilet was shared with 3 other families. The positive thing to see was that they are improving the area. All the men of the area were busy with constructing new waterworks.

We really wanted to donate supplies here and we could go shopping with Antonia in the afternoon. She is another volunteer who attend university with a scholarship and she has responsibility for all the supplies, so she knew what was needed the most.
We ended up in a really nice shop with office supplies and Antonia started ordering right away. Especially the whiteboard markers for the teachers are needed, because they are expensive (35 eurocent/3 kroner each). In the end we walked out with 144 tubes of glue for small children, 24 boxes of crayons, 120 whiteboard markers, 72 tubes of glue for bigger children, 336 notebooks and 160 boxes of plasticine in different colours. The total costs for this was 240 euro/2100 kroner.
Because the schools don’t start for another 2 weeks, we couldn’t deliver it in person, but Antonia collects the supplies in the office and hands them out to the schools that need them.

It was a very special day and it was impressive to see how the families live. Thanks for the donations, it is nice to be able to do something against poverty and we are convinced that the supplies are in good hands with La Esperanza Granada. For those of you who want to read more about the organization, you can check out their website: www.la-esperanza-granada.org

3 thoughts on “La Esperanza Granada

  1. Hoi, dat is een heel herkenbaar verhaal, door het hele land kom je dezelfde problemen tegen op de scholen. Echt erg dat ze zo weinig spullen hebben, vaak ook te weinig tekstboeken, waardoor kinderen samen moeten doen. Fijn dat jullie zo veel dingen hebben kunnen kopen, wel jammer dat je het niet zelf kon geven. Maar de leraren en kinderen zijn er vast heel erg blij mee straks!
    Naast dat de tv inderdaad altijd aan staat, vond ik het ook opvallend dat ze juist aan dat soort elektronica veel geld lijken te besteden; grote televisies en stereo installaties zie je overal in huis staan, terwijl ze dan amper goed te eten hebben. Apart vind ik dat wel, maar ik heb eigenlijk nooit gevraagd hoe ze daar zelf over denken. Mooie foto’s, ook leuk om de kids met die laptops aan de slag te zien, die hadden ze in 2007 nog niet denk ik 🙂

    • De laptops waren vrij nieuw, een gift van een buitenlands bedrijf of universiteit geloof ik. Erg goed, als ze later niet weten hoe een computer werkt kunnen ze nooit verder studeren of een betere baan krijgen. De tv’s die wij zagen waren wel oud, vaak van die kleine. Maar inderdaad, electriciteit is duur zeggen ze zelf, en toch zitten de kinderen de hele dag Dora te kijken. Komt misschien ook omdat er niks anders is. Volgens de vrijwilligers stelen de kinderen de potloden van school, omdat ze die thuis niet hebben en dus niet kunnen tekenen. Nu hebben de potloden dus namen erop.

      • Van Dora leren ze wel Engels 😛 Zielig eigenlijk he, dat ze dan die potloden ook nog mee naar huis nemen. Namen erop is dan misschien wel een idee!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *