Lüderitz

DSCN2052-25 (Kopie)

—Scroll down for English—

Lüderitz was een stadje waar ik me wel direct thuis voelde. Iedereen zegt je gedag op straat, de gebouwen zijn mooi en het centrum gezellig. Bij aankomst, na een dag of 5 in de woestijn te zijn geweest, besloten Bert en ik ons op te splitsen. Bert ging bloggen en ik ging het stadje verkennen.

Ik had een missie voor deze middag in m’n eentje; het Lüderitz museum, de kerk en een zoektocht naar graffiti. In Zuid-Afrika hebben we een tijdschrift over Namibië gekocht en daarin staat een reportage over een graffiti kunstenaar in Lüderitz die pixel-achtige kunst maakt. Nu kan ik mooie graffiti en pop-art wel waarderen en dus ging ik op zoek naar deze bijzondere kunstwerken. Op mijn wandeling door het stadje kwam ik er 1 tegen; missie geslaagd dus! En de volgende dag vond ik er nog een paar, kijk maar naar de foto’s!
Maar ok, nog 2 dingen te gaan dus. Het Lüderitz museum is het meest kneuterige museum waar ik ooit ben geweest. De entree was iets meer dan een euro, maar dan moet je wel net geluk hebben dat je er binnen de openingstijden bent; op werkdagen van half 4 tot 5. Dat geluk had ik en dus mocht ik de ruime collectie bekijken, die vakkundig op 50 m2 was gepropt. Een normaal museum zou er 5 verdiepingen voor nodig hebben; opgezette vogels en insecten, de geschiedenis van Lüderitz, informatie over de verschillende stammen van Namibië, een maquette van een diamantmijn, afgietsels van pootafdrukken, archeologische vondsten uit de regio, en ga zo maar door. Alles dus op 50 m2! Helaas mocht ik er geen foto’s maken en zullen jullie dus zelf naar Lüderitz moeten om dit bijzondere museum te bekijken.
De laatste activiteit van de dag was een bezoekje aan de kerk. Ik kan geen kerk voorbij lopen zonder even binnen te gaan en deze was gelukkig de moeite waard!

Ook de volgende ochtend ging ik alleen op pad. We zouden de spookstad Kolmanskop gaan bezoeken en ik had een speciaal fotografie toegangsbewijs gekocht, waardoor ik al met zonsopkomst naar binnen mocht. Bert draaide zich nog een keer om in bed en sloot zich om half 10 bij me aan voor de rondleiding.
Ik stond dus om half 7 bij de ingang te wachten op andere ‘fotografen’ met dit speciale toegangsbewijs, maar ik bleek de enige… En dus liep ik om half 7 ’s ochtends in mijn eentje door een spookstad in de woestijn: wat een belevenis! Het resultaat van deze eenzame fotoshoot zien jullie hieronder.
De rondleiding die we later kregen was interessant. Kolmanskop was een diamant-dorp en dus erg welvarend in die tijd. We bezochten de winkeltjes, de gymzaal, de bowlingbaan en een aantal huizen. In Europa zou dit gesloten worden in verband met instortingsgevaar, maar wij mochten overal in en op!

De middag werd gevuld met een bezoekje aan het strand, dat te winderig was om leuk te zijn, en met nog wat bloggen en boodschappen doen. Al sinds we in Swakopmund waren had ik zin in Duits eten. En voor ik had bedacht dat Wiener schnitzel mit pommes helemaal niet Duits is, was het toch dat waar ik het meeste zin in had. Onze laatste avond begaven we ons dus naar de Duitse pub –waar ze geen schnitzel hadden- en bestelden de specialiteit eisbein. Een mooie afsluiter van ons ‘Duitse’ avontuur in Namibië!

  IMG_2016-2 (Kopie)
De kerk van Lüderitz / The church of Lüderitz

IMG_2033-3 (Kopie)
Kleurrijk straatje / Colorful street

IMG_2048-4 (Kopie)
Kolmanskop

IMG_2066-5 (Kopie)

IMG_2075-6 (Kopie)

IMG_2077-7 (Kopie)

IMG_2084-8 (Kopie)

IMG_2092-9 (Kopie)

IMG_2096-10 (Kopie)
De gang van het ziekenhuis / The hallway of the hospital

IMG_2101-11 (Kopie)

IMG_2103-12 (Kopie)

IMG_2120-13 (Kopie)

IMG_2124-14 (Kopie)

IMG_2129-15 (Kopie)

IMG_2147-16 (Kopie)
Het huis van de leraar staat op instorten en is het enige huis waar je niet in mag /
The house of the teacher is not safe anymore and is the only house you are not allowed to enter

IMG_2151-17 (Kopie)

IMG_2154-18 (Kopie)
Balkon in het huis van de architect / Balcony in the house of the architect

IMG_2160-19 (Kopie)
Details

IMG_2165-20 (Kopie)

IMG_2167-21 (Kopie)

IMG_2169-22 (Kopie)
Uitzicht vanaf het huis van de boekhouder / View from the house of the bookkeeper

IMG_2183-23 (Kopie)
Huis van de mijnmanager / House of the mine manager

IMG_2189-24 (Kopie)

IMG_2193-26 (Kopie)

IMG_2209-27 (Kopie)

IMG_2226-28 (Kopie)
De kegelbaan / The bowling alley

IMG_2236-29 (Kopie)

IMG_2238-30 (Kopie)

IMG_2259-31 (Kopie)
Bert laat even zien hoe hoog het zand is / Bert shows how high the sand is

IMG_2263-32 (Kopie)
De feestzaal/gymzaal is gerestaureerd / The balllroom/sports hall is restaurated

IMG_2014-1 (Kopie)
De bijzondere pixelkunst in Lüderitz / The special pixel art in Lüderitz

IMG_2265-33 (Kopie)

IMG_2270-34 (Kopie)

IMG_2272-35 (Kopie)

DSCN2056-36 (Kopie)
Lekker eten met eisbein en cordon bleu / Nice dinner with eisbein and cordon bleu

Lüderitz was a city where I felt at home right away. Everybody greets you on the street, the buildings are nice and the city centre is cosy. On arrival, after around 5 days in the desert, Bert and me decided to split up for the day. Bert stayed in the hostel to blog, I checked out the town.

I had a mission for my afternoon alone in town; the Lüderitz museum, the church and looking for graffiti. In South Africa we bought a magazine about Namibia and there was an article about a graffiti artist in Lüderitz who makes pixel art. I like graffiti and I like pop-art, so I went looking for these special pieces of art. On my way through town I found one: mission completed! And the next day I found a few more, just check out the pictures!
But ok, 2 things left to do! The Lüderitz museum is a cute museum. The entrance fee was just over 1 euro, but you have to make sure you are there during opening hours; Mon-Fri from 15.30 till 17. I was lucky and got to see the large collection, which they managed to get on to 50 square meters. A normal museum would need 5 floors; stuffed birds and insects, the history of Lüderitz, information about different tribes of Namibia, a model of a diamond mine, archaeological findings, and much more. Everything on just 50 square meters! Unfortunately it was not allowed to take pictures, so you’ll have to go to Lüderitz and look for yourself!
The last activity of the day was a visit to the church. I never walk past a church without going inside and this one was worth it!

The next day I went alone as well. We were going to visit the ghost city of Kolmanskop and I had a special photography permit which allowed me to enter at sunrise. Bert turned around in his bed an extra time and joined me at 9.30 for a guided tour.
So at 6.30 I was at the entrance waiting for the other persons that had bought this special permit, but it turned out I was the only one… And so it happened that I was walking alone through a ghost town in the desert at 6.30 in the morning: an amazing experience! The result of this lonely photo shoot (or just a small selection of it…) can be seen a little bit up in this post.
The guided tour we got later was interesting. Kolmanskop was a diamond village and it was very rich 100 years ago. We visited the shops, the sports hall, bowling alley and a few houses. In Europe a village like this would be closed, but here we could enter every building!

In the afternoon we visited a beach, which was to windy to be fun and we did some blogging and grocery shopping. Since we had been in Swakopmund I was craving for some German food. And before I realized that Wiener schnitzel is not German, I wanted one! So on our last evening we went to the German pub – where they didn’t have schnitzel – and we ordered the speciality Eisbein. A good end to this ‘German’ adventure in Namibia!

2 thoughts on “Lüderitz

  1. Wat een toffe spookstad! Extra bijzonder dat je de enige was! Mooie foto’s heb je gemaakt, gek gezicht dat er ook zoveel zand binnen ligt! Die ziekenhuisgang is wel ‘The Shining’ materiaal 😛 De bowlingbaan ziet er grappig uit en de pixelkunst is ook leuk!
    Voorafgaand aan de eisbein hadden jullie zeker al wat wijn op, gezien de scherpte van de foto 🙂 Ik ken eisbein alleen van Boer Bertus, maar ‘t is meer een mannending denk ik; zo’n homp vlees aan een bot. Jammer van de schnitzel, maar een cordon bleu is ook lekker alternatief!
    Ik zie dat Wally online is, dus ik ga gauw door!

  2. Zeer fijne foto’s van die spookstad, extreem kunstig.
    Geeft een beetje een ‘de natuur neemt terug wat haar ontnomen werd’ gevoel.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *