Namibië; Waar eindeloos niet het einde is / Where endless is not the end

–Scroll down for English–

Na 5 volle dagen in Zambia met heel uiteenlopende indrukken leek het wel alsof we er een volle maand waren. Er waren natuurlijk de watervallen die we van twee kanten hebben bekeken en het raften op de Zambezi maar we hebben ook op het randje van de watervallen gestaan (zonder er af te vallen) en zagen ook een minder mooie kant van Zambia. Op de tweede dag in Livingstone waren hevige rellen uitgebroken in het stadscentrum op een steenworp van ons hostel. We hoorden de politie meermaals schoten lossen en moesten omwille van de veiligheid binnen blijven. Het ging van kwaad naar erger toen de politie traangas begon in te zetten en ik honderden mensen in alle richtingen door de straten zag rennen. Door een slechte windrichting werd iedereen in het hostel ook enkele keren bevangen door het traangas. Paulien werd in Livingstone een jaartje ouder, we kochten fruit voor de kinderen in het weeshuis en bezochten een schooltje op het platteland waar we schoolmateriaal kwamen brengen. En nu was het tijd voor ons volgende avontuur: Namibië.

Maar vooraleer we daar waren moest er nog 200 km worden afgelegd en werden we getrakteerd op een ‘Afrikaanse massage’. De weg was mooi en verhard maar er zaten meer gaten in dan een overrijpe Zwitserse kaas. Als een professionele downhill skier slalomde onze Volvo van links naar rechts om zoveel mogelijk putten te ontwijken. Uiteindelijk kwamen we aan de grens waar slechts enkele stempels in ons paspoort en een politie-agente die net een bol van het atomium had ingeslikt ons in de weg stonden voor we ons laatste nieuwe land in Afrika binnenreden. Namibië stond al op ons verlanglijstje sinds het begin dat we deze reis zijn beginnen plannen dus we hadden heel veel zin om dit land te gaan ontdekken.

Het eerste dat we over dit land te weten kwamen was de grootte; gigantisch! We wilden eerst naar het Etosha park rijden maar moesten halverwege een nachtje blijven slapen in Rundu. Gelukkig genoeg lagen de wegen er heel goed bij wat betekende dat we het gaspedaal konden indrukken tot de snelheidsmeter 120 km/u aanduidde. Het enige wat we dan nodig hadden was een druk op de magische knap ‘cruise control’ en we zaten klaar voor uren rijplezier terwijl dat zweedse stukje technologie zijn ding deed. Een muziekje mocht niet ontbreken en onze (enige) CD van New Holland klonk meermaals door de luidsprekers. Nog nooit waren de wegen zo recht en eindeloos en veranderde het landschap van iets groenere bebossing naar kalere en drogere vlakten.

Sneller dan gedacht stonden we aan de ingang van het Etosha park. Etosha is het paradepaardje van nationale parken in Namibië (zoals Kruger in Zuid-Afrika) dus de verwachtingen waren hoog en alle andere parken waar we tot nu toe geweest waren hadden ons al flink verwend. We slaagden er in om zonder reservatie (wat blijkbaar nodig is om binnen te geraken) het park binnen te rijden en reden naar de eerste camping om een plekje voor ons tentje te regelen. Hier waren ze een stuk onvriendelijker en was het minder goed geregeld dan in Zuid-Afrika maar uiteindelijk kregen we een plekje in het Halali kamp in het midden van het park. Het was tijd om onze safarihoed weer op te zetten en weer mooie dieren te gaan zoeken. Het spelletje kon weer beginnen. We zagen al snel springbokken die er een beetje eng uitzien en de black-faced impala of ‘swartneusrooibok’ die alleen in dit park te vinden zijn. Daarnaast zagen we veel gnoes, zebras en enkele giraffen. Uiteraard heel leuk en mooi maar nog niets waar ons hart sneller ging van slaan. Onze kampeerplaats was echter veelbelovend want er was een waterpoel op wandelafstand en was de hele nacht open. Tijdens de namiddag, avond en nacht zagen we een komen en gaan van dieren die een slokje water kwamen drinken. Olifanten zijn altijd leuk maar de zeldzame zwarte neushoorns vond ik nog leuker. Verder zagen we enkele hyenas, meerdere jakhalzen en als kers op de taart: twee dorstige leeuwinnen.

De volgende dag zagen we veel van hetzelfde en naast een bijzonder landschap nog twee hoogtepunten; een leeuwin die voor onze auto de weg overstak en de gemsbok, een antilope met hele lange hoorns die ik graag wilde zien. Mijn dag kon niet meer stuk. Kort daarna reden we het park uit en stond de neus van onze Volvo richting Windhoek. We hebben eerder al geleerd dat plannen kunnen veranderen en Windhoek was nu een deel van dat nieuwe onverwachte plan. De volgende ochtend leerden we over de geschiedenis en de cultuur van dit land tijdens een stadswandeling met gids en wat de Duitsers hier allemaal deden lang geleden (en dat waren uiteraard geen mooie dingen). In de namiddag reden we naar de luchthaven en moesten we onze vuile stoffige Volvo achterlaten op een parking tussen blinkende BMW’s en peperdure Mercedessen. Enkele uren later zaten we op een nieuwe airbus van Air Namibia en we zouden er de hele nacht op zitten. Waar we naartoe gingen en waarom zal Paulien je in de volgende blog vertellen.

DSCN1924-1 (Kopie)

Eindeloos urenlang rechtdoor touren op de Caprivi strip /

Endless driving on the Caprivi strip

DSCN1933-14 (Kopie)

Zweedse schoonheid op de Etosha pan / Beauty from Sweden on the Etosha pan

IMG_1087-2 (Kopie)

Springbok

IMG_1213-23 (Kopie)

IMG_1089-3 (Kopie)

Rollende zebras / Rolling zebras

IMG_1091-4 (Kopie)

De witte wegen in het Etosha park / The white roads in Etosha

IMG_1093-5 (Kopie)

Altijd voorrang geven aan de dieren / The animals always have the right of way

IMG_1097-6 (Kopie)

Familie olifant bij onze kampeerplaats in het Halali kamp / Elephants at our campsite in Halali

IMG_1100-7 (Kopie)

Zwarte neushoorn / Black rhino / Swart renoster

IMG_1102-8 (Kopie)

IMG_1104-9 (Kopie)

Zadeljakhals aka black-backed jackal

IMG_1116-10 (Kopie) IMG_1119-11 (Kopie) IMG_1130-12 (Kopie) IMG_1143-13 (Kopie)

Nog meer zwarte neushoorns / More black rhinos

IMG_1155-15 (Kopie)

Mijn favoriete antilope; de Gemsbok / My favourite antelope; the Oryx

IMG_1159-16 (Kopie)

‘s ochtends in het Etosha park / Morning drive in Etosha

IMG_1163-17 (Kopie)

Miauw!

IMG_1169-18 (Kopie) IMG_1173-19 (Kopie) IMG_1200-20 (Kopie)

Een rare vogel (iemand die weet welke vogel dit is?) /

A strange looking bird (somebody who knows which one this is?)

IMG_1202-21 (Kopie)

Giraf / Giraffe / Kameelperd

IMG_1205-22 (Kopie)  IMG_1222-24 (Kopie) IMG_1231-25 (Kopie)

Rode duiker / Red forest duiker / Rooiduikerkie

IMG_1239-26 (Kopie)

Panorama Etosha-27 (Kopie)

IMG_1262-28 (Kopie)

Na weken natuurschoon sta je plots in een grote stad… /

And then all of a sudden you are in the middle of a big city…

IMG_1267-29 (Kopie)

…In het midden van de woestijn, en het lijkt een beetje op Duitsland /

…in the middle of the desert, and it looks a bit like Germany

IMG_1273-30 (Kopie)

Parlement van Namibie / Namibian Parliament

IMG_1274-31 (Kopie)

IMG_1277-32 (Kopie)

En sinds kort staat dit foeilelijk ding in het midden van de stad /

Now you can find this ugly thing in the middle of the city (made in N-Korea)

IMG_1280-33 (Kopie)

We spent 5 full days in and around Livingstone in Zambia but according to the amount of impressions we had, it feels like we were there for a whole month! There was of course the amazing wonder of the Victoria Falls itself which we saw from both the Zambian and Zimbabwean side. We went rafting on the Zambezi river, we stood on top of the Vic falls right on the edge without falling off and witnessed severe riots in the city centre of Livingstone including tear gas attacks from the police. Paulien got an extra year of wisdom, we donated fruit to the orphans in Livingstone and gave some children on the countryside a bit of a better chance for education by giving them some school supplies (and a football or 2;). But now there was a new adventure waiting for us: Namibia.

Before entering Namibia, we still had around 200km to go from Livingstone to the Namibian border. It gave us the opportunity to see a bit more of the Zambian countryside and to get a nice ‘African massage’. The road was nicely tarred but had more holes than an overripe Swiss cheese. Like a Norwegian downhill skier, our Volvo slalomed from left to right to avoid the nasty holes as much as possible. Finally we arrived at the border where there were only a few stamps in our passports and a police woman who looked like she just ate an elephant in our way before entering our last Southern African country. We were looking forward to go to Namibia since the very beginning we started planning our world travel so we were very excited and looking forward to explore another country.

The first thing we learned about this country is its size; it is huge! We wanted to drive to the Etosha national park but had to stop overnight halfway in Rundu. On the positive side; the road are as good, or maybe even better, as in Botswana which means you push your right foot until the needle on the dashboard points at 120 km/h and then push the magical button ‘cruise control’. Then take a comfortable position, keep your hands lightly on the wheel, relax and let the Swedish goddess do the rest. What happens next is hours of endless driving and the same songs of New Holland sounding through the speakers because we only have one CD (at least it is a good one!) and there is no radio reception. We see the landscape changing from a rather green bush and endless plains like in Botswana to something more extreme, dry and robust.

Sooner than expected we arrived at the eastern gate of the Etosha national park. Etosha is supposed to be the flagship of national parks in Namibia (like the Kruger Park in South Africa) so our expectations were high and all the parks we had been to so far spoiled us a lot. We managed to enter the park without any reservation (which is apparently a requirement for entering) and drove to the first camp site to see if we can book a camping spot on one of the other camp sites. Here things were even less organised than in South Africa but a long story short tells us we got a nice camping spot at the Halali camp site in the middle of the park. We put our safari hat on again and the game could begin. We see scary looking springbucks and the endemic black-faced impala next to the usual wildebeest, zebras and some giraffes. Very nice, but so far nothing to be impressed about, I told you we were spoiled. But, the nice thing about this park and our camp site in particular, is that it has a waterhole which is accessible on foot so you can sit there and wait for the animals to come to you. Don’t worry; the visitors were of course sitting in a fenced and protected area. During the afternoon, sunset night we saw dozens of animals coming and going to drink some water. Seeing a family of elephants for that close is still a lot of fun even if you already saw it ten times. More special was the rare black rhinos, hyenas, several black-backed jackals which we had seen before but did not manage to take pictures of and as the icing on the cake; two female lions.

On the next day we see much of the same with, besides a very remarkable landscape, two other highlights; a lioness crossing the road just in front of us and an antelope with a distinct pattern on its head and huge antlers I was looking forward to see; the gemsbok aka oryx. Shortly after we decide to drive out of the park and set our cruise control towards Windhoek. We learned earlier that plans sometimes can change and Windhoek was now part of that new plan. The following morning we learn something about the history and culture of Namibia during a guided city tour and what the Germans were doing here (which was of course not a nice thing). In the afternoon we head to the airport where we board a brand new airbus from Air Namibia for an overnight flight. Where we were going and why we left our dirty dusty Volvo behind on a guarded parking with flashy range rovers and the newest Mercedes’s, Paulien will tell you on our next blog post.

8 thoughts on “Namibië; Waar eindeloos niet het einde is / Where endless is not the end

  1. Hoi, jullie lekker in de warmte…wij in Noorwegen, waar het de koudste zomer sinds 50 jaar is! Wij hebben nu gemiddeld 16 graden. Maar de zon en de warme lucht komt eraan! We zijn net in Molde geweest, bij je oude studentenwoning wezen kijken, de flat staat er nog! Morgen vissen in Herje! Jaloers Bert??

    • We zijn nu in Kaapstad en hier is het ook maar triest. Elke dag koud, grijs en regen!

      Ik ben wel een beetje jaloers op het vissen ja… Heb je wat gevangen?

      • Ik ben in Nederland, waar de zon schijnt en het 30 graden is! Mmmmm 🙂
        Maar heeft het lekkere weer dan echt de voorkeur? Ik kan ook wel wat nadelen opnoemen als jullie je daar beter door voelen:
        – In Nederland moet er gewerkt worden
        – In Nederland zijn geen mooie bergen en meren
        – In Nederland zijn geen exotische dieren
        – In Nederland moeten we elke avond weer op tijd naar bed en is de motivatie voor de volgende dag ver te zoeken…

        • Ik hoop dan dat je van dat zonnetje kan genieten en voel me heus niet beter als ik lees wat de nadelen in Nederland zijn. Maar;

          – In Nederland heb je je huisje staan met een comfortabele bank waar je na je werk lekker kan op ontspannen.
          – In Nederland zijn geen mooie bergen en meren maar wat ik net zo mooi vind aan Nederland zijn de grote uitgestrekte vlakten, het vele groen en de mooie wegen waar je kan (hard)lopen en fietsen.
          – In Nederland zijn geen exotische dieren maar wel leuke mensen zoals vrienden en familie waar je leuke dingen kan mee gaan doen.
          – Volgende week komen er zo nog 2 leuke mensen *kuch*bescheiden*kuch* naar Nederland. Zullen we iets sportiefs/actiefs gaan zoeken om te doen?
          – In Nederland moet je elke avond weer op tijd naar bed maar ik hoop dat al het bovenstaande je voldoende motivatie geeft om de dag weer door te komen.

  2. In België daarentegen een van de droogste zomers in jaren. Morgen alweer richting 30°C. ‘t Zal waarschijnlijk niets met de klimaatopwarming te maken hebben.
    Anyways: wederom zalige bewoordingen (“een politie-agente die net een bol van het atomium had ingeslikt”) 🙂

    De foto’s van de rollende zebra’s, de drinkende zadeldakjakhals & de drinkende leeuwinnen zijn gewoon magistraal/magisch.

    De rare vogel blijkt -dank aan Google [euhm, Alphabeth]- een Kori Bustard te zijn (soort grote vliegende Trap).

    Have a nice flight!

Leave a Reply to Lander Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *