Seeing wildlife in Costa Rica: Manuel Antonio & Marino Ballena national park

–Scroll down for English–

Met de adrenaline van de tarzan swing en de teleurstelling van het bos in Monteverde in ons hoofd trekken we naar de westkust. Om daar te komen moest er weer enkele uren bus overleefd worden. In vergelijking met Nicaragua ging dit vrij comfortabel en uiteraard een stuk duurder. Na de eerste bus komen we aan in Puntarenas, de hoofdstad van de provincie waar we eerst dachten enkele uren door te brengen en een latere bus te nemen richting zuiden. Eens aangekomen hadden we vrij snel door dat dit een stad is waar je nog niet dood teruggevonden wil worden. Een buggy met politie-agenten was onze bus aan het opwachten om de toeristen (wij dus) in de gaten te houden en ze vroegen of we hulp of informatie nodig hadden. De informatie hadden we maar ik vond het helemaal niet erg om een praatje te maken met de bevallige agente. De meest sympathieke politie-agenten hebben we bij deze ontmoet! Ze waarschuwden ons dat, als we de bus nemen richting Manuel Antonio (wat we ook gingen doen), we heel goed op onze rugzakken moesten passen en hem in de armen houden voor als we in slaap zouden vallen. We begrepen dat we hier niet lang wilden blijven en namen meteen de eerste bus weg uit Puntarenas. Eindbestemming voor de dag was Quepos, een dorpje voor Manuel Antonio. Dit volledige stuk westkust is een toeristenval voor surfers, luierikken en amerikaanse gepensioneerden wat betekent dat de hotels en dure lodges overal begonnen op te duiken. Maar toegegeven, dit stukje mag dan vol zitten met toeristen van alle aard, het was een prachtig stukje Costa Rica. De stranden, de palmbomen, een beetje paradijs.

Het doel van dit alles was het park van Manuel Antonio bezoeken. Naast dikke amerikaanse toeristen die er in het wild rondlopen, kan je er (volgens de boekjes en de meeste mensen die er naartoe zijn geweest) ook veel andere dieren zien. Wederom voor dag en dauw uit de veren en om 7u stonden we aan de ingang van het park. Op dit uur van de dag is de homo amerikanus nog niet te vinden in het park dus dat zou alles iets gemakkelijker maken. In het eerste uur werd ik toch iets sceptisch omdat enkelen met een ingehuurde gids (en bijhorende veel te grote verrekijker) heel veel dingen zagen waar wij gewoon voorbij liepen. Als we ook halt hielden om te kijken wat er te kijken viel vernoemde elke gids subtiel met iets luidere stem (zodat iedereen zonder gids dat duidelijk kon horen) tegen zijn klanten hoe belangrijk het is om een gids te nemen en waarom je zo een verrekijker nodig hebt. Wij hadden dus geen gids en ook al had ik veel zin om meneer de gids zijn verrekijker diep in zijn rectum te duwen gingen we vol goede moed verder. Een ogenblik later zien we twee leuke herten die het toeristisch geweld duidelijk gewend waren en rustig verder graasden toen we er op een meter van langs liepen. We gingen dieper het park in, spitsen onze oren, houden onze ogen goed open en lopen op kousenvoeten stilletjes door het park. Het is wachten tot dat ene onvermijdelijke moment wanneer er plots iets gebeurt of je iets ziet maar je weet niet wat of wanneer. In tussentijd vermaakte ik me nog steeds met elke hagedis die tussen de bladeren wegritselt want die zijn wel gemakkelijk te spotten.

Plots is het zo ver; je ziet de takken hoog in de bomen sneller bewegen dan de wind, je hoort takken breken. De eerste apen natuurlijk! En als je 1 aap ziet dan zie je er meestal 10 en zo geschiedde. Enkele ogenblikken later zag ik door m’n arendsogen hoog in een boom een kerel van een luiaard. Een mooi volwassen exemplaar was dat, daar kon meneer de gids nog eens een puntje aan zuigen! De rest van de dag gingen we van diersoort naar diersoort. De brulapen werden afgewisseld met capucijnapen en tussendoor werden we verwend met eekhoorns, kikkers, agoetis’s (een soort uitvergrootte rat zonder staart), witneusberen, wasberen, nog 2 luiaards en de grootste leguaan ooit op minder dan een armlengte van mij vandaan. Om van al die prachtige fauna te bekomen wilden we afkoeling zoeken in het water maar dat was ten strenge verboden omwille van een mogelijke krokodil in het water. Enkele ongelovige toeristen die aanstalten maakten richting pootje baden werden meteen teruggefloten door de parkwachters. Enkele minuten later werd duidelijk waarom. Uit het niets kwam op 10 meter van het strand een krokodil van ruim 2 meter bovendrijven!! Met deze onverwachte bezoeker op ons netvlies gebrand gingen we meer dan tevreden terug naar het hostel. Een fantastische dag kwam ten einde.

De volgende dag, bekomen van al dat moois, namen we een duik in de oceaan en reden we met drie dames een 60-70km langs de kust in zuidelijke richting. Kilometers pijlrechte wegen met duizenden palmbomen door de mens aangelegd voor de productie van palmolie. Deze zijn niet alleen slecht voor de omgeving (bos verdwijnt en plantages waar niks kan leven komt in de plaats), palmolie is nog eens ongezond voor de mens ook. Dus waarom verbouw je dit dan? Omdat het goedkoop is natuurlijk. Dat is toch het belangrijkste, niet? De hotels liggen nu achter ons en we komen aan in een prachtig dorpje, Uvita. Na de eerste nacht veranderen we van hostel en komen we in een boomhut terecht! Bij deze hadden we dan meteen onze meest bijzondere slaapplaats van de reis. Vooraleer we in onze boomhut klommen wandelden we eerst richting waterval (waar uiteraard gezwommen werd) en daarna naar het park Marino Ballena aan de kust. Daar is een klein schiereiland, de whale’s tale, dat enkel te bereiken is bij laagtij dus we moesten opschieten.

Het park bestond grotendeels uit prachtig strand waar duizenden kleine krabben rond liepen te dwarrelen, alsof het strand tot leven kwam. Het schiereiland, wat eigenlijk niet meer was dan wat rotsen had 1 vierkante meter schaduw waar we snel ons heil gingen zoeken. Die schaduw deelden we met drie uiterst sympathieke canadezen. We geraakten aan de praat met Dave, Cecile en hun zoon Adam. Ze hadden een koelbox bij zich en boden zelfs een ijskoud biertje aan, overheerlijk! Na heel wat keuvelen werden we zelfs uitgenodigd voor het avondeten en dat konden we uiteraard niet weigeren. We bleven tot de zonsondergang en werden nadien opgehaald door Adam die ons bij hun gehuurde huis in de bergen bracht. Een uiterst hobbelig autoritje op onverharde donkere wegen bracht ons bij een mooi huis waar de barbecue stond op te warmen. We werden verwelkomd met hun eigen versie van de bloody mary en hadden een overheerlijk maal met biefstuk en aardappelen van de grill en een griekse salade. Zonder twijfel een van onze beste maaltijden tot nu toe! We wilden het niet te laat maken omdat we de dag nadien een hele vroege bus hadden richting Puerto Jimenez (150 km naar het zuiden toe) maar we kregen zowaar een lift aangeboden! Dave wilde ook wel eens die kant op en besloot er een daguitstap van te maken. Zijn woorden waren nog maar net gekoeld en we kregen de eerste van een reeks margarita’s voorgeschoteld. Een onvergetelijke avond.

Na een korte nacht in onze boomhut werden we opgehaald door onze nieuwe vrienden en reden we samen naar Puerto Jimenez. Daar aangekomen aten we samen lunch bij het strand en was het tijd om afscheid te nemen en ons voor te bereiden voor een driedaagse tocht door de jungle van Corcovado…

DSCN0450 (Kopie)Even afkoelen bij de waterval / cooling down at the waterfall

panorama manuel antonio 3 (Kopie)Manuel Antonio, een stukje paradijs / a piece of paradise

IMG_1095 (Kopie)Ons eerste wilde dier gespot in Manuel Antonio / Our first wildlife in Manuel Antonio

IMG_0770 (Kopie)De eerste aapjes / White-faced capuchine monkey

IMG_0772 (Kopie)Daar hangt ie / just hangin’

IMG_0762 (Kopie)Een spin, en ja ze was groot / A spider, and yes it was a big one

IMG_0886 (Kopie)Veel kleiner was deze krab / The crab was much smaller

IMG_0843 (Kopie)En deze pijlgifkikker, zonder twijfel de mooiste! / And this poison dart frog, without doubt the  most beautiful one!

IMG_1145 (Kopie)Vlinder zijn uiteraard ook heel mooi / butterflies or of course beautiful as well

IMG_0891 (Kopie)

IMG_0928 (Kopie)Niet moeder’s mooiste, maar wel de grootste / Not the most beautiful, but it sure was huge

IMG_0932 (Kopie)

IMG_0955 (Kopie)Niet te ontbreken; de homo amerikanus / not to miss; the homo sapiens americanus

IMG_1002 (Kopie)een wasbeer / a racoon

IMG_1011 (Kopie)a gouti

IMG_1014 (Kopie)Nog meer aapjes / more monkeys 🙂

IMG_1019 (Kopie)en nog meer leguanen / and more iguanas

IMG_1104 (Kopie)en meer kikkers. Dit is een groene boomkikker, jammer genoeg lag hij te slapen en konden we zijn rode ogen en poten  niet zien. / and more frogs. This is a gaudy leaf frog. Unfortunately it was sleeping and we could not see its red eyes and legs.

IMG_1077 (Kopie)En we eindigden onze dag in het park met meneer de krokodil in het water / And we ended our day in the park with Mr. Crocodile in the water

panorama manuel antonio 4 (Kopie)Zo een mooi strand, en we mochten er niet in zwemen / A beach this nice, and we were not allowed to swim 🙁

IMG_1184 (Kopie)De boom hut / Our treehouse

IMG_1166 (Kopie)In de  buurt van ons hostel zagen we ook nog deze mooi toekan / Close to our hostel we spotted this beautiful toucan

IMG_1129 (Kopie)Op hetzelfde pad bij ons hostel zagen we honderden van deze beesten  in de bomen / On the same path at our hostel we saw hundreds of these insects in the trees.

cicade

Het waren cicaden, rotbeesten groter dan je duim die een hels lawaai maken. / It were cicades, bugs bigger than your thumb making a terrible loud noise.

IMG_1275 (Kopie)Een eerste van vele alcoholische drankjes bij onze canadese vrienden. / Our first of many alcoholic drinks with our canadian friends.

IMG_1277 (Kopie)En een extreem lekkere maaltijd / Best dinner so far!

English

Full of adrenaline from the tarzan swing and the disappointment of the cloud forest in Monteverde we headed for the west coast. In order to get there we had again some hours of bus travel to survive but compared to Nicaragua, things were quite comfortable here (but of course more expensive). After our first bus we arrived in Puntarenas, the capital of the province were we would stay a few hours and take a later bus going south. However, when we arrived we immediately saw that this was a place where you don’t want to stay. A police squad was waiting for our bus and was keeping an eye out on all the tourists to see that everything went ok. They asked us if we needed help or information (which we didn’t) and they were very friendly and helpful (they even spoke English fluently). They warned us that, when taking the bus to Manuel Antonio, which was where we were going, we should look out for our luggage on the bus and keep it with us at all times. We didn’t want to stay and took the first bus going down the pacific coast. Our destination for the day was Quepos, a village before Manuel Antonio. This part of the west coast is a huge tourist trap for surfers, lazy people and retired Americans. Hotels and expensive lodges popped out everywhere but I must admit that despite this, it was an amazingly beautiful piece of Costa Rica. Sandy beaches, palm trees, a little paradise.

Our goal of this all was visiting the national park of Manuel Antonio. Besides fat American tourists running in the wild, you could also see a lot of wildlife. We again got up before dawn to be at the entrance of the park at 7 a.m. At this time of the day, the homo sapiens americanus is not in the park yet which makes things a lot easier. In our first hour of hiking through the park I got a bit sceptic again, afraid to experience the same as in Monteverde: see nothing. Some others, with a guide including oversized telescope, saw many things where we just passed by. When we stopped as well, to see whatever they were looking at, the guide always raised his voice telling his clients how important it is to hire a guide and to have the right equipment otherwise you cannot find any animals. We of course did not have a guide and for a moment I felt a lot like shoving the telescope up Mr. Guide’s ass but we continued our path. One moment later we see 2 little deer grazing besides the path not minding all the tourists. We went deeper into the park, ears and eyes wide open. It is waiting until the inevitable but you just don’t know when it will happen. In the meantime, I still had fun with every lizard I saw (because those were easy to find), rushing away through the dried leaves. Then suddenly there is that moment; high up in the trees, you see the branches moving faster than the wind, you hear branches breaking. Monkeys! And when you find one monkey you usually see 10 and that is exactly what happened. Seconds later, I suddenly see a big adult sloth hanging upside down in the highest tree. Eat that Mr. Guide! The rest of the day we saw one animal species after another; howler monkeys, white-face capuchin monkeys, frogs, agoutis, coatis, racoons, 2 more sloths and the biggest iguana ever less than an arm’s length away from me.

Spotting all the fauna (and the scorching heat of the sun) made us want to cool down a bit but unfortunately swimming that day was highly prohibited. Apparently there was a big crocodile in the water but some ignorant tourists tried to go in the water anyway. When getting too close to the water, all park rangers screamed to get the hell out of there and minutes later we understood why. Out of nothing, a >2 meter crocodile came to say hello, just ten meters away from the beach. With this amazing memory we headed back to our hostel, more than satisfied with all the amazing things we had seen. A great day ended.

The next day, with all this wildlife freshly in our memory, we went for a swim in the morning and after we got a ride from 3 girls from our hostel, going 60-70 km south again. The road was straight like an arrow and we drove through thousands of gigantic plantations of palm trees for the production of palm oil. These plantations are not only bad for the environment (because they have to cut the forest and nothing else can live there), palm oil is also very unhealthy for humans as well. So why would you want to produce this? Because it is cheap! And that is always the most important thing, right? By now all hotels and lodges are behind us and we arrive in a great peaceful village called Uvita. After the first night we changed hostel and came to our coolest sleeping place so far; a tree house! But before climbing our tree we first went to the nearby waterfall (to swim, of course) and afterwards we went to the Marino Ballena national park. The park has a small peninsula, the whale’s tale, which is only accessible during the low tide so we had to hurry.

The park mainly consisted of a very long stretch of beach where thousands of crabs were darling around, like the beach came alive. The peninsula, which in fact was not much more than some rocks had 1 square meter of shadow where we sought for cover. We shared our shadow with 3 very friendly Canadians called Dave, Cecile and their son Adam. They brought a cooling box and offered us an ice-cold beer; perfect! After a lot of chatter they offered us to come over for dinner which we of course couldn’t refuse. Paulien and I stayed at the park until sunset and we were picked up by Adam at the entrance of the park after. A very bumpy ride on a dark road brought us at a beautiful house up the hills. They welcomed us with their own version of a Bloody Mary and had a delicious meal with steaks and potatoes from the grill and a greek salad. Without doubt one of our best meals on this trip! We did not want to make it late because we had a very early bus to Puerto Jimenez (150 km south) but our Canadian hosts offered us a ride. Dave wanted to go there as well and they decided to make it a day trip. With that being said, many ice cold margaritas were served after. An evening we will not forget.

After a short night in our tree house we got picked up by our new friends and together we drove to Puerto Jimenez. We had a nice lunch together at the beach and then it was time to say goodbye and prepare for a three day hike in the jungle of the Corcovado national park…

One thought on “Seeing wildlife in Costa Rica: Manuel Antonio & Marino Ballena national park

  1. En weer een prachtig reisverhaal met leuke ontmoetingen! Jullie hebben zonder gids ook best veel dieren gespot en krijgen daar natuurlijk steeds meer ervaring in! De zuidpool komt nu ook steeds dichterbij!

Leave a Reply to jannie den braven Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *