Vertrek/Departure & Drake Passage

–Scroll down for English–

 27 Februari. Rond 4u in de namiddag gingen we terug richting haven. Dit was dat ene moment. Dat ene moment waar we al meer dan een jaar op zaten te wachten. Dat ene moment waar we zoveel vragen over hadden. Dat ene moment waar we zo hard voor gewerkt en gespaard hebben. Dat ene moment die onze reis en ons avontuur naar nieuwe hoogten zou brengen. We gingen aan boord van de Bark Europa en voorzichtig begonnen we kennis te maken met de reeds aanwezige passagiers.

Mensen waar we twee maanden lang zouden mee samen wonen, zeilen en reizen en waar we een ongelooflijk avontuur gingen mee delen. De eerste kennismakingsgesprekken werden gevoerd, sociale profielen werden opgesteld en eerste indrukken (waarvan vele uiteraard helemaal verkeerd waren, doch niet allemaal) werden verteerd. Wat opviel is dat er vrij veel jonge (<35 jaar) passagiers waren, een extreem vriendelijke bemanning en veel verschillende nationaliteiten (ik denk 21 nationaliteiten voor totaal 58 mensen). Na een eerste kennismaking kregen we een eerste briefing van de kapitein en een voorstelling van de bemanning. Vervolgens een eerste avondmaal (kip met aardappelen en groente) en een eerste nacht in onze bunk (of bed in niet-zeilerstaal). En die bedden waren een stuk comfortabeler en ruimer dan ik gehoopt had. Weer een vraag beantwoord.

De dag nadien hadden we een eerste ontbijt met verschillende lekkere dingen (maar na 3 weken hetzelfde ontbijt kwam het ons allebei de strot uit) en nadien was het tijd om Ushuaia achter ons te laten en het Beagle kanaal af te schuimen richting open wateren. In de namiddag ging ik voor het eerst de mast in (fantastisch leuk!) om te helpen met de eerste zeilen los te maken. Iets later kregen we ook nog bezoek van de eerste dieren; dolfijnen die voor de boeg van het schip zwommen, een leuk spektakel om naar te kijken en een prachtige manier om het zeilavontuur te beginnen. Alhoewel, nu lag de beruchte Drake Passage recht voor onze neus…

De volgende dag begon heel rustig met zonnig weer en kleine golfjes. Maar ’s avonds net voor het avondeten veranderde het weer heel plots en snel. De wind en de golven namen toe en enkele zeilen moesten naar beneden gehaald worden. Veel mensen liepen chaotisch op het dek rond om aan allerhande touwen te trekken. Intussentijds probeerden ze nog rechtop te blijven staan tussen de hevige wind en regen. Tegelijkertijd begon de ene na de andere zeeziek te worden wat resulteerde in een ren-naar-buiten-en-kots-orkest. Jammer genoeg was Paulien ook een van de eerste ongelukkigen maar dat was ook de enigste keer dat zij zeeziek was. Na een stormachtige nacht (Paulien was weer helemaal fit) ging de wind liggen en begon het schip heel erg te rollen. Het was onze beurt om het roer in handen te nemen en het schip te besturen (ja wij hebben het schip bestuurd, geen grapje). Op dit moment begon ik me heel slecht te voelen maar heb gelukkig alles netjes binnen gehouden en hield dapper het roer stevig in handen. Verrassend genoeg (en ik ben er ontzettend dankbaar voor) was dit het enige moment tijdens de volledige reis dat Paulien en ik last hebben gehad van zeeziekte. Dit komt deels omdat we de juiste zeeziektepillen genomen hebben op het juiste moment en dat we er ook telkens op het juiste moment mee gestopt zijn. Onze kamergenoten hadden minder geluk om het zachtjes uit te drukken…

Het ergste van de Drake Passage hadden we nu achter de rug en het leven aan boord werd weer een stuk drukker en aangenamer. De crew en kapitein vertelden dat we ons gelukkig mochten prijzen dat we een heel rustige Drake Passage achter de rug hebben gehad (ik had het zelf ook een stuk slechter verwacht) alhoewel sommige mensen zagen er uit alsof ze niet langer dan een dag zouden leven. De watertemperatuur is intussen gezakt van 8 naar 3 graden celsius en we waren officieel in antarctische wateren aan het varen. Nu was het wachten tot het eerste land in zicht; de South Shetland eilanden.

Traag maar zeker doemde een heel ruw landschap op aan de horizon; eindelijk het geweldige Antarctica! Ondertussen zagen we onze eerste walvissen, zeehonden en zelf pinguins (en albatrossen en nog veel meer). In de avond van onze 6e dag aan boord van de Europa gingen we voor anker en waren we van onze wachten verlost. We hebben het gehaald! Morgen zouden we voor het eerst voet aan wal zetten op het 7e continent…

IMG_1957-2 (Kopie)

En we zijn weg! / And we are off!

DSCN0563-2 (Kopie)Paulien tijdens haar klim-initiatie / First time climbing for Paulien

IMG_1959-2 (Kopie)Tot ziens, beschaafde wereld / Goodbye, civilization

IMG_1962-2 (Kopie)De eerste dolfijnen komen ons groeten / The first dolphins come and say hello to us

IMG_1964-2 (Kopie)En oh wat hebben ze plezier / And oh boy, are they having fun

IMG_1966-2 (Kopie)

DSCN0569-2 (Kopie)

Een beetje misselijk tijdens de Drake Passage (let op de helling van het schip) / Not feeling too good in the Drake Passage (Note the healing of the ship)

 

IMG_2002-2 (Kopie)Kaapse stormvogels / Cape Petrels

IMG_2004-2 (Kopie)Wenkbrauwalbatros / Black-browed Albatross

IMG_2010-2 (Kopie)

De eerste pinguins!! / The first penguins (gentoos)

IMG_2019-2 (Kopie)

De eerste zeehond zwaait naar ons / The first seal waiving at us

IMG_2027-2 (Kopie)

Een gewone vinvis / A fin whale

Paulien_life_on_board-2

Aan het werk (die matroos helemaal bovenin, dat ben ik natuurlijk 😉 \

Back to work (the one on the upper yard, that’s me of course 😉

27 February. Around 4 in the afternoon we headed to the harbour again. It was finally that moment. That moment we were looking forward to for more than a year. That moment we had so many questions about. That moment we worked and saved so hard for. That moment that would bring our trip and adventure to a whole new level. We got on board and carefully started socializing with all these new people we were going to spend the next two months with. People with whom we were about to share an unforgettable adventure. A lot of introductions followed and the first get-to-know each other conversations started. Profiles are made up and first impressions get their first thought (some of those impressions appeared of course to be very wrong, others were not). We noticed a lot of younger people (i.e. under 35 years old), an extremely friendly crew and a lot of different nationalities (21 for 58 people I think). We had our first briefing of the captain and introduction of the crew, our first dinner and our first night in our bunks (that means bed in sailing language :). And those bunks were much more comfortable and spacious than I imagined, another question answered.

In the morning we had a very nice breakfast with a lot of different things to choose from (although after 3 weeks we got sick [not literally] of having the same breakfast every day:) and after that it was time to leave Ushuaia cruising on the beagle channel for the rest of the day. During the afternoon I climbed up the mast for the first time to help set up the first sails. After that we had our first marine wildlife; dolphins swimming in front of the bow of the ship! An amazing way to start the trip, however, the notorious Drake Passage was now just ahead of us. Things were about to get serious…

We started the following day with nice weather and small waves and a little bit of swell. But then in the evening we had a very sudden change of weather; all hands on deck! Winds and waves increased significantly and many sails had to be taken down. There were many people running on deck from one side to another, pulling ropes and trying to stay on their feet between the stormy winds and heavy rainfall. The less fortunate (or brave) started to get more and more seasick and started throwing their food over board. Unfortunately Paulien was one of them but that was also the only night she was seasick. After a stormy night, the winds laid down and me and Paulien (who was totally fit again) were supposed to take the helm (to steer the ship, how cool is that!). The ship was rolling like hell and had a nasty swell. Now I felt really bad but I kept everything on the inside of my body. Surprisingly (and I am very grateful for that) that was also the only moment of the entire voyage that Paulien and I were bothered by seasickness. That is partially because we took the right seasickness pills at the right time and we also stopped taking pills at the right time. Our cabin mates on the contrary… well, let’s just say that they were less fortunate…

We had the worst part of the Drake Passage behind us and life on board suddenly became much more active. Most of the crew and captain said we had a very easy Drake Passage crossing still some people looked like they were not going to live another day. The water temperature suddenly dropped from 8 to 3 degrees and we were officially in Antarctic waters. Now it was just waiting to see the first land; the South Shetland Islands.

Slow but steady a very rough landscape appeared on the horizon; the amazing Antarctica! In the meantime, we spotted our first wales, seals and even penguins. In the evening of the 6th day on board the Europa, we anchored and were relieved from the watches for the first time. We made it to Antarctica! Tomorrow we are going to set foot on the 7th continent for the first time…

4 thoughts on “Vertrek/Departure & Drake Passage

  1. “Een ren-naar-buiten-en-kots-orkest.” 🙂

    Zeer fijn om te lezen.
    Moet (de hele zeilreis) -wederom- een prachtbelevenis geweest zijn.
    Geniet er nog verder van!

    • En zeer fijn om gevolgd te worden! 😉

      De zeilreis was om het zacht uit te drukken idd een prachtbelevenis, het zal moeilijk worden om dit te overtreffen. Maar je kan geen appelen met peren vergelijken natuurlijk, elk continent/land is weer helemaal anders…

    • Haha, thx 🙂 It is not allowed to fish in the Antarctic convergence area and you need a special permit when you are less than 200 miles around Tristan da Cunha. So no, no fishing 🙁

Leave a Reply to Bert Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *