Dag 28. In de late namiddag van de vorige hadden we South Georgia verlaten met een beetje hevig weer en een strakke wind tijdens de nacht. Deze keer dacht ik de anti-zeeziektepillen helemaal achterwege te laten maar omdat ik het toch niet wilde riskeren om zeeziek te worden heb ik er toch maar eentje genomen. We begonnen nu aan een compleet ander onderdeel van de reis wat betekende dat het leven aan boord en de groepsdynamiek ietwat zou gaan veranderen. Voor de meeste was het beste van deze reis, Antarctica en South Georgia, achter de rug. We hadden alleen nog Tristan da Cunha en vele dagen waar gezeild moest worden. Continue reading
Bark Europa
South Georgia: Deel 2 / Part 2
—Scroll down for English—
Dag 4 op South Georgia. We hadden al enkele dagen heel mooi weer gehad en werden ‘s ochtends verrast met verse sneeuw. We waren in een baai ‘Maiviken’ genaamd en werden opgewacht door enkele wetenschappers die op het eiland werken en wonen die stonden te popelen om aan boord van de Europa te komen. Zij zouden het schip naar Grytviken zeilen, wij zouden dat stuk te voet doen. Het was een prachtige bergwandeling en het uitzicht deed mij een beetje aan Noorwegen denken. De plaatsnamen waren noors door de walvisserij en in Grytviken ontmoetten we zelfs een noor die in het museum werkte. Altijd leuk om even onze noorse taal te onderhouden.
South Georgia deel 1 / part 1
—Scroll down for English—
We hadden al te horen gekregen dat South Georgia heel mooi zou zijn, maar ik verwachtte iets dat ongeveer hetzelfde zou zijn als Antarctica. Ik had het mis.We werden wakker in Right whale bay, een baai die vroeger bevolkt was met walvissen, maar door de walvisvangst is het nu een walhalla voor zeehonden en koningspinguins. De pelsrobben kenden we al goed van Antarctica als agressieve beesten. Dit was anders. Op South Georgia waren namelijk net de baby zeehonden aan het opgroeien en dat was superschattig. Continue reading
Zeilen deel 1 / Sailing part 1: Antarctica => South-Georgia
–Scroll down for English–
In de avond van de dertiende dag begonnen we opnieuwe te zeilen, deze keer over de Scotiazee richting South-Georgia. Paulien en ik werden in de 8-12 wacht ingedeeld (en 20u-24u) voor op de uitkijk te staan en om het roer in handen te nemen. Dit betekende dat we later in de nachtwacht zouden ingedeeld worden als de wachten gingen roteren. Alvorens de open zee te kunnen bevaren moesten we ’s nachts eerst nog door indrukwekkende partijen drijvend ijs breken. De grote spotlichten gingen aan en de volle concentratie op de uitkijk was vereist zodat we nergens tegen aan zouden botsen. Het was een ijskoude nacht en eens door het ijs gebroken begon de deining weer toe te nemen.
Antarctica: Deel 3 / Part 3
Met inmiddels 5 landingen en prachtige natuur en dierenleven achter ons leek niks ons meer te kunnen verrassen. Toch bleek de landing op Hannah point nog iets nieuws voor ons in petto te hebben: zeeolifanten. Daarvan hadden we al 1 verdwaalde gezien, maar een groep zeeolifanten bij elkaar is een compleet nieuwe ervaring. Een stuk of 15 enorme klompen blubber die vooral liggen te stinken en een geluid produceren waarvan je niet weet uit welk gat in de vetklomp het komt. Van een afstandje is het erg vermakelijk om te zien, ware het niet dat we weer flink in de pinguinpoep en bijbehorende geur stonden. Hannah point was namelijk ook het thuis van een chinstrap-kolonie, wat gentoo’s en 2 geadopteerde macaroni’s. En voor wie de pinguins nu al zat was, waren hier ook mooie vogels en fossielen van planten te spotten. In een continent waar maar 2 soorten mos voorkomen en verder niks groens te zien is, was het bijzonder om stil te staan bij het feit dat dat miljoenen jaren geleden wel anders was en er hier zelfs bomen waren.