Charity in Zambia

IMG_1064 (Kopie)—Scroll down for English—

Net voordat we Zuid-Afrika verlieten hebben we met ons ‘goede doelen geld’ nog wat spulletjes ingekocht. Bij een sportwinkel kochten we voetballen en bij een andere winkel een doos vol schoolspulletjes. In Botswana geeft de overheid 30% van het budget uit aan onderwijs en het leek ook iets meer ontwikkeld dan andere landen waar we inmiddels geweest zijn.

Toen we Zambia inreden wist ik dat we daar iets konden betekenen. Inmiddels is ons erg duidelijk geworden dat we de wereld niet kunnen veranderen. De problematiek van armoede en onderwijs is vele malen ingewikkelder en complexer dan wij ons in het westen kunnen voorstellen. Maar als we voor een aantal kinderen hun dag beter kunnen maken, dan hebben wij ons doel al bereikt!

Het basisonderwijs in Zambia is niet gratis, maar het kost tussen de 5 en 25 euro per jaar per kind, afhankelijk van de school en de leeftijd van het kind. Daarnaast moet nog een uniform en schoolspullen worden aangeschaft. Je kunt je voorstellen dat het niet eenvoudig is om dit te betalen voor de meeste mensen, aangezien een gemiddeld maandloon op het platteland zo’n 50 euro per maand is. En daarvoor worden mensen verwacht iedere dag te werken, vrije dagen kennen ze hier niet.

Ons hostel in Livingstone werkte samen met een ’weeshuis’ genaamd Lubasi home, dus we waren daar hartelijk welkom om eens rond te kijken. De meeste kinderen in dit weeshuis zijn echter geen wees, maar de ouders kunnen of willen niet voor de kinderen zorgen. In het huis wonen zo’n 40 kinderen en ze mogen er blijven tot ze 18 zijn. De kinderen krijgen elke dag 3 keer pap te eten en onderwijs wordt ook betaald. Hier werd ons nog maar eens duidelijk hoe moeilijk het is om te helpen. Lubasi heeft namelijk niet echt een tekort aan steun; lokale en buitenlandse universiteiten doneren en ze krijgen genoeg bijdragen om het huis draaiende te houden. Wat er echt nodig is, zijn vrijwilligers. De kinderen hebben weinig begeleiding en er leek weinig echte aandacht voor de kinderen te zijn. Toen we wat stickers uitdeelden werd daarom bijna gevochten (ook door 16-jarige jongens!) en op je beurt wachten en bedanken voor iets zijn duidelijk geen vaardigheden die de kinderen leren. We wilden toch iets doen hier en aangezien er alleen budget is voor 3 keer per dag pap en af en toe wat groente of vlees, hebben we op de markt fruit gehaald voor alle kinderen. Omdat er nog gegeten moest worden hebben we het aan de leiding over gelaten wanneer het uitgedeeld zou worden.

De volgende dag wilde ik toch nog graag bij een school gaan kijken, dus zijn we gewoon naar een schooltje op het platteland gereden. De school was net uit, maar de juf van de 6e klas wilde ons graag te woord staan en een rondleiding geven. Omringd door tientallen nieuwsgierige kinderen kregen we alle lokalen te zien. Ze zagen er allemaal hetzelfde uit, een paar tafeltjes met bankjes, een schoolbord en wat zelfgemaakte posters aan de muur. In 1 klas zitten zo’n 40 kinderen en er zijn 2 boeken die gedeeld worden door de hele klas. Er is dus vooral behoefte aan lesboeken, want de boeken die ze ooit gesponsord hebben gekregen zijn niet de boeken die ze gebruiken (er waren bijvoorbeeld veel muziekboeken, maar dat krijgen ze niet op school). Helaas hadden we geen lesboeken bij ons, maar ook alle andere spulletjes waren van harte welkom en dus lieten we pennen, kleurpotloden, schriften, linealen, scharen en nog veel meer achter. We hadden al gezien dat er een voetbalveldje naast de school was, dus Bert had snel een voetbal opgepompt en was gaan voetballen met een groepje jongens. De meisjes wilden wel met mij een fotoshoot doen, maar ze waren toch ook wel jaloers op de bal van de jongens. Dus besloot ik nog een bal op te pompen en netbal te gaan spelen met de meisjes. Na een minuut of 3 heen en weer rennen was me duidelijk dat ik die dag een jaartje ouder geworden was en mijn conditie niet echt meer is zoals ie ooit was…
Na adressen te hebben uitgewisseld met de juf (zodat ik straks de foto’s van de fotoshoot op kan sturen naar de meisjes) was het tijd om terug te gaan naar het hostel. We kunnen nou eenmaal de wereld niet veranderen, maar ik weet zeker dat we de dag van een paar kinderen, en van onszelf, wat opgevrolijkt hebben!

DSCN1587 (Kopie)
Een doos vol schoolspullen! / A box full of school supplies!

DSCN1588 (Kopie)

IMG_1025 (Kopie)
Lubasi home, waar we verder geen foto’s mochten maken i.v.m. de privacy van de kinderen /
Lubasi home, where we couldn’t take any more pictures because of the privacy of the children

IMG_1024 (Kopie)
Bert met vrijwilligster Tiffany en onze donatie / Bert with volunteer Tiffany and our donation

IMG_1030 (Kopie)
Het plattelandsdorpje net buiten Livingstone / The countryside village just outside of Livingstone

IMG_1037 (Kopie)
Zo zagen alle lokalen eruit / This is how all the classrooms looked like

IMG_1038 (Kopie)

IMG_1040 (Kopie)
Lesrooster / Timetable

IMG_1042 (Kopie)
Nieuwsgierige kinderen vroegen zich af wat wij kwamen doen en gluurden door het raam naar binnen /
Curious children were wondering what we were doing and peeked in through the window

IMG_1045 (Kopie)
De meisjes poseren graag voor de camera, waarna er bij het bekijken van de foto hard gegiecheld wordt /
The girls like to pose for the camera and while looking at the picture afterwards, they can’t stop giggling

IMG_1054 (Kopie)
Een jongetje liet graag een kunstje zien / One boy wanted to show us a backflip

IMG_1056 (Kopie)
Bert met de juffrouw en haar dochtertje en de tasjes met spullen die we gedoneerd hebben /
Bert with the teacher and her daughter and the bags of supplies we donated

IMG_1057 (Kopie)
Deze jongen had een auto geknutseld die kon rijden op zonne-energie en dat wilde hij ons natuurlijk graag laten zien! /
This boy made a car that could drive by using solar energy and he really wanted to show it to us!

IMG_1061 (Kopie)
Bert voetbalt met de jongens / Bert plays football with the boys
  IMG_1066 (Kopie)
En de meisjes spelen netbal met hun nieuwe bal / And the girls play netball with their new ball

Just before we left South Africa we used our ‘charity money’ to buy a few things. We went to a sports store and bought footballs and in another store we filled up a box with school supplies. In Botswana the government spends 30% of their budget on education and Botswana also looked a bit more developed than other countries we have visited so far.

As soon as we arrived in Zambia, I knew we could help out there. We have learned that we can’t change the world. The problems related to poverty and education is much more complex than we can imagine. But if we can make the day of a few children better, we already reached our goal!

Primary education in Zambia is not free, but it costs between 5 and 25 euro per year per child, depending on the school and the age of the child. Besides the school fees they also have to buy a uniform and school supplies. You can imagine it’s not easy for everybody to pay this when you know that a monthly pay is 50 euro per month. And for 50 euro people have to work every day of the year, there are no days off here.

Our hostel in Livingstone supported an ‘orphanage’ named Lubasi home, so we were more than welcome to have a look around there. Most children who stay in Lubasi are not orphans, but the parents can’t or won’t take care of them. There are 40 children living in Lubasi and they can stay there until they turn 18.The children get porridge 3 times a day and their education is being paid for. At the Lubasi home we found out once again how difficult it is to help. They are not that much in need of supplies, because there are local and international universities that donate items. What they really need are volunteers. It looked like the children get little personal attention. When we handed out some stickers, they were almost fighting over it (even the 16 year old boys!) and waiting for your turn is definitely not a skill they have learned… We wanted to do something here and since there is only budget for porridge 3 times a day and sometimes for vegetables and a bit of meat, we went to the market to buy fruit for all the children. Because they still had to eat, we left it up to the people who work there to give it to the children.

The next day I really wanted to visit a school as well, so we just drove to a school on the countryside. The school day had just finished, but the teacher of the 6th grade was happy to talk to us and show us around. Surrounded by lots of curious kids we were shown around every classroom. They all looked the same, a few tables and seats, a blackboard and some homemade posters. Every class consists of around 40 children and there are 2 books that have to be shared. So obviously it’s school books they need the most, but unfortunately we didn’t have any of those. Other items were also very welcome, so we left behind pens, pencils, notebooks, rulers, scissors and lots more. We had already seen that there was a football field next to the school, so Bert took a football and soon he was surrounded by a group of boys. The girls were interested in posing for my camera, but they also were a bit jealous of the ball that the boys got. So I decided to take a ball as well and played netball with the girls. After a minute or 3 running around, it was clear to me that I had become a year older that day and that I’m not in the shape I used to be in…
We exchanged addresses with the teacher (so I can send the pictures of the photo shoot) and then it was time to go back to our hostel. We can’t change the world, but I am sure we made the day of a few children, and ourselves, a bit more fun!

3 thoughts on “Charity in Zambia

  1. Dag Bert en Pauline,
    We volgen jullie nog steeds in Afrika. Heb eindelijk gedaan wat we ons voorgenomen hadden.
    Vele groetjes en tot 5 september, hebben gehoord dat jullie dan komen om samen met de familie te feesten.
    Tot dan
    Jan en Marylene en kids

  2. Leuke dingen hebben jullie gekocht en gedaan met de kinderen! En je hebt gelijk, al is het maar een pen of een banaan, ze zijn daar superblij met iets extra’s, dus het is toch mooi dat je dan iets kleins kunt betekenen!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *