—Scroll down for English—
Onze overredingskracht is groot en dus konden we Andre overhalen een bezoekje te brengen aan het o zo gevaarlijke Afrika. Tijdens het binnenvaren van de haven van Agadir (in het donker, dat ook nog eens) moesten we slalommen tussen de vissersbootjes die al dan wel of geen licht hadden. Rond middernacht kwamen we aan in een levendige haven. Er kwam popmuziek uit de nachtclub, de terrasjes waren gezellig vol en we zagen winkels als Zara langs de Westers uitziende promenade.
We werden direct welkom geheten door de havenmeester en de douane kwam ook een kijkje nemen. Bert stond ze in het Frans te woord en dat werd gewaardeerd. Ze hebben onze boot niet eens geinspecteerd (tot nu toe is dat trouwens alleen in Frankrijk wel gedaan).
Wij hadden eigenlijk maar 1 doel; naar Marrakech. Een aardige Marrokaan vertelde ons dat dat het beste zou gaan met een huurauto en dat dat erg betaalbaar was. Nadat we onze paspoorten terug hadden gekregen gingen we dus op zoek naar een auto en vonden een Hyundai i10, de favoriet onder de Afrikaanse huurauto’s, zoals ons al eerder in zuidelijk Afrika was opgevallen. Andre liet deze roadtrip aan zich voorbij gaan. Hij had nog wat werk te doen en durfde zijn boot toch niet alleen achter te laten in het –nog steeds- gevaarlijke Afrika.
De route naar Marrakech leidde ons onbedoeld door wat kleine stadjes voordat we op de goede weg zaten. Gelijk voelden we ons weer thuis in ons favoriete continent tot nu toe, met koeien, ezels met wagens, kinderen en wat nog niet meer op de weg. En natuurlijk kuilen; geen Afrika zonder een weg vol kuilen.
De snelweg was een stuk beter en net in het donker kwamen we Marrakech binnenrijden. Chaotisch als altijd en zonder kaart vonden we toch een parkeerplekje op loopafstand van ons hostel. Het hostel was een gezellige oase van rust in het drukke Marrakech, waar we gelijk verwelkomd werden met thee en shisha (waterpijp).
Ons werd aangeraden om op het plein te gaan eten. Later kwamen we erachter dat Marrakech niet per se hele overweldigende bezienswaardigheden heeft, maar het vooral leuk is op op het plein en door de markt rond te lopen. We zochten een ‘restaurant’ dat druk was en zowel Marokkaanse bezoekers als toeristen had en belandden bij een gezellig tentje. Tegenover ons zat een Marokkaanse zoon (woonachtig in Parijs) met zijn moeder. Ondanks dat moeder ons niet kon verstaan, kregen we gelijk van hun eten aangeboden. Zo konden we wat proeven voordat we zelf bestelden. We gingen voor couscous (uiteraard), vleesspiezen (nog een vanzelfsprekendheid in Marokko), een gehaktdip en aubergine. De toeristen kregen een vork, de locals geen bestek. Wij besloten te doen als de locals en leerden zo dat couscous eten met je vingers best een kliederboel is. Toen we lekker aan het eten waren begon de Marokkaanse moeder zomaar van onze bordjes mee te eten. Dat zou je in Europa toch niet hoeven proberen!
De volgende dag bezochten we een aantal mooie gebouwen, maar we wilden vooral rondlopen op de souk (markt). Fantastische handgemaakte dingen van leer, hout, metaal en keramiek werden afgewisseld met kruiden, noten, gedroogd fruit en arganolie. Ik had hier flink wat souvenirs kunnen inslaan, maar wetende dat een keramieken schaal waarschijnlijk niet lang overleeft op een zeilboot, heb ik me beperkt tot een set vleesprikkers met houten handvat.
Ook op het centrale plein keken we onze ogen uit. Je kunt hier op de foto met een slang of een aapje in voetbaltenue. Net toen ik me afvroeg wie dat nou doet, zag ik een meisje met hoofddoek met een aapje op haar schouder een selfie nemen, en kreeg ik dus mijn antwoord; de lokale jongeren. Verder waren er acrobaten, mannen met karren vol zoete koekjes, bedelende kinderen, vrouwen die henna tattoeages zetten en nog veel meer mensen die op creatieve wijze wat geld probeerden te verdienen.
’s Avonds genoten we van nog een Marokkaanse maaltijd, tajine dit keer. De volgende dag reden we via Essaouira terug naar Agadir. Essaouira had net zo veel souvenirwinkeltjes als Marrakech, maar ook een prachtig strand. Hier vierden we onze 300e dag op reis, na de 100e en 200e, vierden we ook dit jubileum in Afrika: wat een toeval!
De conclusie van Marokko? Een prachtig land, met vooral vriendelijke mensen (en een beetje corrupte politie en douane), ontzettend lekker eten, mooie stranden, fantastische souvenirs (ik kom zeker eens terug op een winkeltripje) en vooral heel erg betaalbaar.
En Andre? Hij was helemaal enthousiast over Marokko! Zo vriendelijke mensen, lekker weer, mooie boulevard: hij vond het jammer dat we niet meer tijd in Afrika konden doorbrengen!
Smal straatje in Essaouira / Narrow street in Essaouira
De markt van Marrakesh in de avond / The market in Marrakesh
Lekker eten! / Good food!
En de kok / And the cook
Een kleinere markt overdag / A smaller market in daylight
Hostel
Alle gebouwen in Marrakesh zijn mooi versierd aan de binnenkant / All buildings in Marrakesh are nicely decorated on the inside
Een glaasje vers sinaasappelsap voor 40 cent / A glass of fresh orange juice for 40 cent
Bronwyn krijgt een henna tattoo / Bronwyn gets a henna tattoo
Souk
Nog een mooi gebouw / Another nice building
Met je voeten een houten schaakspel maken /Using your feet to make a wooden chess game
De grootste minaret van Marrakesh / The highest minaret of Marrakesh
We managed to convince Andre to visit the oh so dangerous Africa. When entering the harbor of Agadir (in the dark, bad luck) we had to slalom between fishing boats with and without lights. Around midnight we arrived in the lively harbor. There was pop music coming from the night club, the terraces were filled with people and we saw shops like Zara along the western looking promenade.
We were directly welcomed by the harbor master and also the men from customs came to have a look. Bert talked to them in French, which was highly appreciated. They didn’t even inspect our boat (until now we have only been checked in France).
We basically had 1 goal; going to Marrakech. A friendly Moroccan told us it was best to hire a car and it would be quite cheap as well. After we got our passports back from customs, we found a Hyundai i10, the favourite rental car of Africa, as we had experienced earlier in southern Africa. Andre skipped this road trip. He still had some work to do and didn’t dare to leave his boat alone in the –still- very dangerous Africa.
On our route to Marrakech we drove through some smaller towns before we found the right way. Right away we felt at home again in our favourite continent so far, with cows, donkeys, children and lots of other things on the road. And potholes of course; no Africa without potholes in the roads.
The highway was a lot better and we arrived in Marrakech just in the dark. Chaotic as always and without a map, we still managed to find a parking spot in walking distance of our hostel. The hostel was a cosy and quiet spot in the heart of Marrakech and we were welcomed with tea and shisha.
They advised us to have dinner on the square. Later we found out that Marrakech doesn’t necessarily have a few overwhelming sights to visit, but it’s mostly about walking around the square and markets. We found a ‘restaurant’ that was busy and had both Moroccan guests and tourists. We shared our table with a Moroccan son (living in Paris) and his mother. Even though the mother could not understand us, we right away got offered some food. That way we could taste something already before ordering. We ordered couscous (of course), meat on sticks (another evident choice in Morocco), a minced meat dip and eggplant. All tourists got a fork, the locals ate without cutlery. We wanted to do like the locals and found out the hard way that eating couscous with your fingers is not that easy. While we were enjoying our food, the Moroccan mother started eating from our plates as well. Shouldn’t try that in Europe 😉
The next day we visited a few nice buildings, but we mostly just wanted to walk around the souk (market). Amazing handicraft, things made out of leather, wood, metal and ceramics, but also spices, nuts, dried fruit and argan oil. I could have bought a lot of souvenirs here, but knowing that a ceramic bowl probably wouldn’t survive on a sailing boat, I just bought a set of handmade skewers with wooden handles.
Visiting the central square was another highlight. You can take a picture here with a snake or a monkey in football shirt. Just when I was wondering who would ever do that, I saw a girl with a hijab with a monkey on her shoulder, taking a selfie. And there was my answer; the locals are happy to pay for a picture with a monkey on a chain. There were also acrobats, people selling supersweet biscuits, begging children, women selling henna tattoos and lots of other people trying to earn some money in a creative way.
In the evening we enjoyed another Moroccan meal, this time it was tajine. The next day we drove back to Agadir through Essaouira. Essaouira had just as many souvenir shops as Marrakech, but also an amazing beach. This is where we celebrated our 300th day on the road, after the 100th and 200th, it was again a celebration in Africa. What a coincidence!
Our conclusion of Morocco? A beautiful country, with mostly friendly people (and some corrupt police and customs), really tasty food, nice beaches, amazing handicraft (I will be back for a shopping trip one day!) and most of all very affordable.
And Andre? He was all positive about Morocco! Friendly people, nice weather and a modern promenade: he wished we could have stayed longer in Africa!
Het ziet er heel mooi uit!! Waar zouden jullie je 400e reisdag vieren ….Australië? ?
Eerst nog de 365e! Hopelijk in Nieuw-Zeeland 😀
Echt mooie foto’s, ben wel benieuwd naar Marokko als ik de plaatjes zo zie! Ik ga Jef even jaloers maken met al dat lekkere eten op de markt 🙂 (dan hebben wij volgend jaar een ticket naar Marokko geboekt haha)
“Wij besloten te doen als de locals en leerden zo dat couscous eten met je vingers best een kliederboel is.” 🙂
Mooie & opmerkelijk kleurrijke foto’s van de markt (‘s avonds), hostel & de gebouwen.
‘k Begon me al af te vragen hoe het met jullie was.
Zeil ze!
Als Karen naar Marokko gaat dan kom ik wel naar Nieuw Zeeland! Goede reis verder en maak nog even een foto in Moskou.
Zullen we doen! We hebben niet veel tijd om over te stappen, maar hopelijk gaat t lukken!