–Scroll down for English—

Na ons bezoek aan Karijini hadden we weer heel wat kilometres voor de boeg. Eerst 400 km recht naar het noorden tot Port Hedland, dan 600 km tot Broome. We hadden op ongeveer een maand tijd bijna 7000 km gereden met onze Corolla dus nog eens 1000 erbij leek ons geen probleem. Tenminste, dat dachten we.

We blijven eerst 2 dagen rond Port Hedland hangen want we hadden eerst wat werk voor de boeg. Als je fantastische avonturen beleeft, dan moet je daar ook goede verhalen over schrijven voor op de blog! Port Hedland is een functioneel stadje en het centrum van de ijzererts-industrie in west-Australie. Hier rijden alle gigantische ‘road trains’ naartoe, vrachtwagens met wel 4 ladingen aan elkaar gekoppeld en ruim 50 meter lang die continu van de ijzermijn naar de haven rijden waar het richting Azie wordt geexporteerd. Als man van de logistiek leek dit me wel heel interessant maar een rondleiding in de grootste haven van Australie kostte snel weer meer dan 100 dollar dus ik bedankte toch maar. Gelukkig had Port Hedland wel een fijne bibliotheek met aircondition, computers en gratis internet dus we konden flink aan de slag.

Toen alles weer netjes voor jullie geschreven was en de mooiste fotos uitgezocht konden we weer verder richting Broome. Echter aan het einde van de dag merkte ik iets vreemds op. De thermometer van onze Corolla ging iets meer dan normaal de hoogte in. Nu is het hier ruim boven de dertig graden en we hadden net 400 kilometer gereden dus ik maakte me nog geen zorgen. De Corolla en ikzelf konden nog een nachtje afkoelen en de volgende dag hadden we nog maar 200 kilometer te rijden tot Broome. Echter toen we de volgende ochtend vertrokken en de motor weer sneller dan normaal en veel warmer werd was het toch nog even spannend. We reden zo rustig als we konden de laatste kilometers naar Broome en moesten zelfs enkele keren stoppen om de motor  te laten afkoelen (ik hoorde de koelvloeistof koken). Bij de toeristinformatie kregen we een lijst met autogarages en bij ons hostel werden we naar iemand gestuurd die meteen eens naar onze Corolla kon kijken. Die concludeerde al snel dat de radiator moest vervangen worden en dat dat 700 dollar zou kosten terwijl we 600 dollar voor de auto betaald hebben. Die vlieger ging niet op en de volgende ochtend stond onze Corolla te koop. Het heeft welgeteld 5 uur geduurd vooraleer ik met 450 dollar in mijn handen stond en iemand met de Corolla wegreed. Terwijl ik het geld telde riep Paulien me toe dat ze een relocation gevonden had naar Darwin. Ongelooflijk hoe snel onze reis op zoeen korte tijd een plotselinge wending kreeg en wat voor een geluk we weer niet hadden.

We bleven nog enkele dagen in Broome om vooral heel veel regen op ons dak te krijgen, nog enkele blogs te schrijven, toekomstige reisplannen te maken, ons te irriteren aan de vele toekomstloze Fransen die enkel in Australie zijn om te werken maar geen Engels kunnen (en dus ook geen werk krijgen) en kijken schrijnend toe naar alle dronken Aboriginals op straat. We waren dus helemaal niet ontevreden toen we hier wegreden met onze nieuwe camper. En die bleek weer een stuk mooier en groter te zijn dan we dachten.

Deze keer deden we een relocation voor een ander bedrijf en hadden eerder een soort omgebouwde bus dan een echte camper. Echter, met 6 meter lang, airconditioning, douche, wc en een heel groot bed hoorde je mij helemaal niet klagen. De koelkast werd weer gevuld met kaas en wijn (en ook nog wel wat andere dingen) en in het vriesvak paste precies een grote doos ijs. We waren helemaal klaar om de laatste 2000 kilometer af te leggen tot Darwin. De eerste 800 kilometer waren bijzonder kaal en saai. Toch werd het plots minder saai en werden we flink opgeschrikt toen een tegenligger aan hoge snelheid tegen 1 van 2 overstekende kangoeroes aanreed. Het dier werd in de lucht gekatapulteerd terwijl de auto een zwart remspoor in het asfalt zette en hij zijn volledige zij-bumper en voorlicht in stukken ziet vliegen. We stopten om te kijken als alles ok was, boden ons mes aan om de loshangende stukken carrosserie van de auto te kunnen snijden en ik ging nog enkele andere autodelen van de weg plukken. Gelukkig was de schade beperkt en konden ze nog verder rijden. En de kangoeroe? Tja, daar was de schade niet beperkt…

Onze rit werd verder nog opgeleukt door enkele prachtige en gigantische baobab-bomen maar verder hebben we niet veel gedaan (behalve elke avond wijn gedronken en kaas gegeten). Het enige wat nog op onze wenslijst stond  was een bezoek brengen aan het bekende Kakadu national park. We zijn tot 40 kilometer van de ingang van het park gereden en besloten om plots rechtsomkeer te maken. De toegang tot het park kost 40 dollar per persoon (terwijl we net 44 dollar hadden betaald in totaal voor alle parken in west-Australie) en meer dan de helft (en alle mooie bezienswaardigheden) was enkel per 4×4 bereikbaar. Bovendien waren de commentaren die we lazen over het park alles behalve positief dus reden we naar het Litchfield national park als alternatief. Hier was de weg wel verhard, de ingang was gratis en we hoorden alleen maar goede dingen over dit park. Enkele metershoge termietenheuvels wekten de interesse maar we waren vooral onder de indruk van de watervallen en de wondermooie plekjes langs de rivier waar we een verfrissende duik konden nemen. Bij een van deze watervallen bleven we kamperen en genoten van een laatste (veel te warme) nacht in onze camper. De dag nadien was het mooie verhaal weeral voorbij en leverden we de camper netjes op tijd af in Darwin. Een stad met nog meer dronken Aboriginals op straat en het eindstation van een onvergetelijk avontuur door Australie.

1 van vele opmerkelijke baobab-bomen / One of many big baobabs

Wally vond deze ook wel mooi / Wally liked this one in particular.

Eindeloze wegen, nog 1 keer / Endless roads, one last time

En een wijntje en een kaasje hoort er uiteraard bij / And some wine and cheese ofcourse

Na kamperen in een tent, een luxe-bedje / Luxury bed after camping in a tent

Kleine termietenheuvels / Small termite mounds

Grote termietenheuvel / Large termite mound

Een heerlijke duik in dit natuurlijke waterpretpark /

Great swim in the natural pools at Litchfield national park

–English version—

After visiting the Karijini national park we again had a lot of driving ahead of us. First of all we drove 400 kilometres straight north to Port Hedland, then another 600 kilometres until Broome. In the first month we almost drove about 7000 km so another 1000 km would be piece of cake. At least, that’s what we thought…

We first stayed in Port Hedland for two days because we had quite a lot of work to do after being without electricity and internet for a while. When you experience amazing adventures, you also have to write amazing blogs about them so that’s what we did. Port Hedland is just another functional city along the west coast and the centre for the iron mining industry. All gigantic road trains, some trucks hauling 4 full size carriages at once or constantly driving back and forth from the mine to the port where the iron ore is shipped to Asia. Having a background in logistics, I found this very interesting but a guided tour around the port easily costed over 100 dollar so I decided to skip it. Fortunately Port Hedland had a very comfortable library with air-conditioning, computers and free internet so we could get to work straight away.

When everything was up to date and chose the nicest pictures to go with the blogs we could leave Port Hedland behind us and head for Broome. However, at the end of the day I noticed something strange. The thermometer of the car went quite a bit higher than normal. Now it is well over 30 degrees here every day and we just drove 400 km so I was not too worried. The corolla and I could cool down for the night and the day after we only had 200 km to go to Broome. The following morning I started to worry a bit more when we noticed the engine was heating up again and a lot more than before. On our way into Broome we even had to stop a couple of times to prevent the engine from overheating (I could hear the coolant boiling in the radiator) but we made it in one piece. Once arrived at the tourist info we got a list of car mechanics and got one recommended at the hostel (which was ironically called last resort) where we would stay. Fortunately a mechanic could have a look at the car straight away but he did not have good news. The radiator was clogged and had to be replaced which would easily cost around 700 dollar (we paid 600 for the car). We immediately decided this was as far as we would go with the Corolla and put it for sale the following morning (with some help from the guy from the hostel). It did not take more than 5 hours before I suddenly had 450 dollar in cash and somebody drove off with the car with all the paperwork in order. While I was counting the money Paulien found a relocation going from Broome to Darwin leaving after a couple of days. It is unbelievable how our travel plans suddenly changed and twisted in such short time and how lucky we were.

We spent the days in Broome with a lot of rain, writing some blogs and making future travel plans. The only people around were very annoying French without a job (and future it looked like) who were only in Australia to earn money but they hardly could speak any English (and therefore had no job I guess). Furthermore streets were filled with drunk aboriginals so we were happy to leave with our new relocation camper. And that one was again a lot bigger and nice than we expected.

This time we did a relocation for another company and had a more modified looking bus than a real camper van. However it was 6 metres long, had air-conditioning, toilet, shower and a king size bed so I was not complaining at all. We filled the fridge again with wine and cheese (amongst other things) and the freezer exactly fitted one box of ice cream. We were totally ready for our last 2000 km to Darwin. The first 800 were quite boring and nothing worth mentioning. However, at one point we got quite a fright when we saw a car from the opposite direction running over one of two kangaroos who suddenly crossed the road. The animal got thrown into the air while the car put a big brake mark in the road while his full side-bumper and head light got blown into pieces. We stopped to ask if there were okay and helped out cleaning the pieces from the road but fortunately damage was limited and they could continue driving. And the kangaroo? Well, his damage was not limited…

Furthermore we saw some nice landscapes and some majestic baobab-trees but other than that we did not do much more than drink wine and eat cheese every evening. The only thing on our wish list was a visit to the famous Kakadu national park. However, 40 kilometres before entering the park we decided to turn around after we found out entry to the park costs 40 dollar per person, it is mostly 4×4 only and we only read disappointing comments. So we therefore decided to drive to the Litchfield national park which appeared to be a very nice (and free) alternative. There were some huge termite mounds but we were most impressed by some wonderful natural pools and waterfalls along the river where we could go for a refreshing swim. We camped at one of the falls and enjoyed a last (way too hot) night in our camper. The day after a beautiful story already came to an end as we had to deliver the car on time in Darwin. Darwin was a city with even more drunken aboriginals in the streets and also our final destination after the most incredible adventure in beautiful Australia.