—Scroll down for English–
Met enige droefheid in het hart laten we Buenos Aires en de lekkerste biefstuk ter wereld achter ons maar met een grote glimlach komen we aan in het vliegveld waar we enkele dagen voordien aankwamen vanuit Panama. Als je een binnenlandse vlucht neemt naar ‘het einde van de wereld’ dan verwacht je een vrij klein vliegtuig met niet te veel mensen aan boord. Je kan het vergelijken zoals Paulien en ik die naar Molde vliegen vanuit Oslo. Verrassend genoeg hadden we het grootste vliegtuig tot nog toe op onze reis om naar Ushuaia te vliegen. En nog meer verrassend was de lunch die we kregen aan boord; drie kleine pakjes met droge koekjes. Verder was het een vrij comfortabele vlucht met een film zo oud als de straat en een vlekkeloze landing.
Eens uitgestapt voelden we meteen (vooral aan de temperatuur) dat we in een ander deel van de wereld waren. De terminal van de luchthaven was een mooi bescheiden gebouw in de vorm van een piramide met een houten structuur en de omgeving deed me meteen aan twee dingen denken: Molde en Tromso. Zowel de bergen, het uitzicht, het klimaat, de luchthaven buiten de stad en het stadscentrum leken op een mooie mix tussen deze twee noorse steden. Er was echter maar 1 verschil; de mensen spreken hier nog steeds Spaans. En de taxi die ons naar de stad bracht was ook typisch Centraal/Zuid-Amerikaans, een gammele oude kar. De taxi-chauffeur vertelde ons meteen hoe fantastisch en veilig Ushuaia wel niet is, absoluut niet te vergelijken met Buenos Aires. Hij bracht ons buiten het stadscentrum waar we een bed and breakfast geboekt hadden. De eigenaar kwam naar buiten om ons te verwelkomen en was meteen gecharmeerd door de glimlach van Paulien. Hij vertelde ons dat hij een dubbele boeking had maar dat hij voor ons een alternatief had; een apartementje in het centrum van de stad.
Na een kort ritje in zijn knalrode mercedes (met sportstoelen) kwamen we aan bij een huis op een steenworp van de grote winkelstraat. In plaats van in een bed en breakfast buiten de stad kwamen we in een huis voor 9 personen met 2 badkamers, keuken, 2 woonkamers en 3 slaapkamers terecht! De eigenaar excuseerde zich voor de dubbele boeking en zei dat we het volledige huis ter onze beschikking hadden, helemaal voor ons alleen! Hoe gaat dat gezegde ook weer met het gat en de boter? We aanvaardden zijn aanbod zonder twijfel en genoten elke seconde van het comfort en ruimte die we ter beschikking hadden. Verderop in de haven lag een schip op ons te wachten die ons heel wat minder ruimte zou bieden voor de komende maanden.
Voor de rest van ons verblijf in Ushuaia bezochten we de oude gevangenis in de stad, ik probeerde de locale specialiteit (koningskrab) en gebruikten onze tijd om kleren te wassen en de laatste spullen te kopen (toch nog maar een extra trui voor Antarctica?) zoals shampoo, tandpasta, chocolade en alcohol. Meer heb je toch niet nodig als je 2 maanden gaat zeilen? 🙂
En toen was het zover, vrijdag 27 februari: D-day! Gepakt en gezakt, een tikkeltje zenuwachtig en vol spanning gingen we naar de haven om de Bark Europa te zoeken. De Europa was het kleinste en oudste schip tussen alle andere gigantische cruiseschepen en vissersboten. Enkele bemanningsleden namen onze bagage in ontvangst en bracht die naar onze kamer. De echte check-in was pas om 4u in de namiddag dus we bleven de rest van de dag nog in Ushuaia rondhangen. We genoten met volle teugen van een laatste glas wijn, een heel lekkere pasta met koningskrab, de laatste minuten op het vaste land vooraleer de wilde wateren te betreden. Zijn we zeker dat we alles hebben voor de komende twee maanden? Zullen we het warm genoeg hebben op Antarctica? Hoe zullen de andere passagiers aan boord zijn? En vooral, degenen met wie we onze kamer zullen delen? Vele vragen die ongeduldig op een antwoord wachtten…
Het kleine vliegtuig (Airbus A340) die ons naar Ushuaia ging brengen / The small airplane heading for Ushuaia
Plaats genoeg voor iedereen / enough space for everybody
Onze gastronomische lunch aan boord / Our delightful lunch
Paulien was blij met haar koekjes / Paulien was happy with her cookies
Ushuaia luchthaven / airport terminal
Ons vervoer naar de stad / our transport to the city center
Onze accomodatie in Ushuaia (het volledige huis voor ons tweetjes!)
Our accomodation in Ushuaia (yes, the entire house for the two of us!)
Noorwegen of Argentinie?
De Hurtigruten M/S Fram
De gevangenis van Ushuaia / The old Ushuaia prison (like the Alcatraz of Argentina)
Op rechts een cruiseschip, in het midden een vissersboot en links een heel klein miniscuul zeilbootje met 3 masten; de bark Europa!
On the right you see a cruise ship, a fishing vessel in the middle and on the left a teeny tiny sailboat with 3 masts; the bark Europa!
With a very sad face for leaving Buenos Aires and the best steaks in the world and a very happy excited face for going to Ushuaia we arrived back at the airport where we just landed from Panama a few days earlier. When you take a domestic flight to what is called ‘the end of the world’ you would expect a small airplane with not too much people on it or like when Paulien and I were flying from Oslo to Molde. Surprisingly this was the biggest airplane we’ve had so far! And the lunch, 3 small bags of dry biscuits, was even more surprisinglyJ. We had a rather comfortable flight, watched a movie which was probably even older than the airplane itself and had a spotless landing.
We immediately felt and saw that we were in a complete different part of the world. The airport terminal was a very nice but modest pyramid wooden construction and when I looked around outside two names immediately came to mind; Molde and Tromso. The mountains, the view, the climate, the airport and the city centre made it look like a nice cross-over between these two Norwegian cities. There was only one difference: people still speak Spanish here. And the cab we took was also typical Central/South-America; rather shabby. The cab driver however told us right away that Ushuaia is a very nice and safe place to be, nothing compared to Buenos Aires. He brought us to about 1 km outside of the city centre where we had booked a Bed and Breakfast. The owner came outside to greet us and was immediately charmed by Paulien’s beautiful smile. He told us that he was double booked but that he had an alternative in mind; an apartment in the middle of the city centre. A short ride in his very fancy new Mercedes (sport seats included) he brought us to our accommodation. Instead of ending up in a bed and breakfast outside of the city we stayed in a complete house for 9 people with 2 bathrooms, 2 living rooms, 3 bedrooms and kitchen. He apologized for the double booking and he said we had the entire house for ourselves! We accepted without skipping a beat and enjoyed all the space and comfort every minute because there was a small sailing vessel with a lot of people waiting for us two days later.
We visited the old prison of the city, I tried the local king crab which they serve in every restaurant and the rest of the time we used for doing laundry, last shopping for Antarctica (shall we buy that extra sweater or not?) and bought other things like tooth paste, shampoo, chocolate and alcohol. What else do you need for two months of sailingJ ?
Then came Friday 27 February: D-day! All packed and ready, a bit nervous and excited, we headed to the harbour to go look for the Bark Europa. It was the teeny tiny old sailing vessel between huge cruise and fishing ships lying alongside the quay where we were welcomed by some crew which took our luggage down to the cabins. The real check-in was not before 4 in the afternoon so we spent the rest of the day in the city centre. We enjoyed a last glass of wine, an amazing pasta with king crab, the last minutes walking on the main land before feeling the swell of the ocean under our feet. Are we sure we don’t want to buy anything else for the next two months? Do we have everything to go to Antarctica? How hard will we freeze our asses off? What about the other people on board? And especially those we will share our cabin with? So many questions…
Wij lopen nu dus 52 dagen achter!
Maar ik ben wel benieuwd naar de reis die we komende tijd op jullie blog gaan maken!!
Hoe ziet het leven aan boord eruit, welke spannende dingen gaan we beleven?
We zullen het lezen en zien!!
Fijn om zien, die vergelijkingsfoto over de grootte van de boten 🙂
Leuk om zelfs hier een Hurtigruten schip te zien.
Ik vraag me wel af bij wie jullie in de gevangenis op bezoek waren.